دوست می تواند بسیار تأثیر گذار باشد، چه جنبه مثبت و چه منفی، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «اَلمَرءُعَلی دینِ خَلیلِهِ وَ قَرینهِ»[1] آدمی بر آیین دوست و همنشینان و نزدیکان خود است.
چنان که در روایت دیگر آمده: «صاحِبُ السّوءِ قطعَةٌ مِنَ النّار» دوست بد پاره ای از آتش است.
امام سجاد(ع) به فرزند گرامشان، امام باقر(ع) فرمودند: فرزندم با پنج کس همنشینی و رفاقت نکن:
1.از همنشینی با دروغگو پرهیز کن، زیرا او همه چیز را بر خلاف واقع نشان می دهد، دور را نزدیک و نزدیک را دور جلوه می دهد.
2. از همنشینی با گناهکار و لااُبالی بپرهیز، زیرا او تو را به بهای یک لقمه یا کمتر از آن می فروشد.
3. از همنشینی با بخیل بر حذر باش، که او از کمک مالی به تو زمانی که بسیار به آن نیازمندی، مضایقه می کند.
4. از همنشینی با احمق(کم عقل) اجتناب کن، زیرا او می خواهد به تو سودی برساند، ولی به زیان تو تمام می شود.
5. از همنشینی با « قاطع رحم » (کسی که با خویشاوندان قطع رابطه کرده )بپرهیز، که او در سه جای قرآن لعن و نفرین شده لست.[2]
حتی کسانی که دارای اراده قوی هم باشند به نصّ روایت ناخودآگاه از رفیق بد تأتیر می پذیرند.
حضرت علی (ع) فرمود: از همنشینی با مردم شرور و فاسد بپرهیز که طبیعت تو به طور ناخودآگاه، بدی و ناپاکی را از طبع منحرف او می دزدد و تو از آن بی خبری.[3]
مـــنـــبـــع:
1. اصول کافی، ج2، ص375.
2. اصول کافی، ج2، ص376.
3. شرح نهج البلاغه، ج20، ص272.
