عده ای هستند که شیطان را خدا می دانند(نه اینکه او را خدای دوم بدانند) و استدلال می کنند این حرفهایی که معتقدان به الله می گویند مثل وجوب نماز و روزه و لزوم ترک گناه،همه ی اینها محدودیت است در حالی که در دنیا انسان باید خوش باشد و این شیطان است که انسان را به سوی خوشی ها و بی قیدی ها سوق می دهد، لذا او را می پرستیم.
این گروه یزید بن معاویه را پیغمبر خود می دانند و می گویند: تنها کسی که توانست تمام دستورات شیطان را اجرا کند، در فساد و خونریزی از همه پیشی بگیرد، در فحشا و بی بند و باری به حدّ اعلی برسد، فقط یزید بود!از همین جهت او را پیغمبر و امام خود می دانیم.
پس خدای ما شیطان و پیغمبر ما یزید بن معاویة بن ابی سفیان است!!
