23 نوامبر 2009- آيا ورزشكار هستيد – يا فقط كسي هستيد كه تمرينات بدني دشوار را دوست داريد – كه مي خواهيد باردار هم بشويد؟ در صورتيكه تلاش مي كنيد حامله شويد منطقي است كه از شدت فعاليت تان بكاهيد. تحقيقي جديد از دانشگاه علوم و فناوري نروژ (NTNU ) نشان مي دهد كه بدن ممكن است انرژي كافي براي تامين تمرينات بدني سخت و هم حامله شدن را نداشته باشد.
فكر مي كنند حدود هفت درصد زنان نروژي مشكلات ناباروري دارند ، كه به اين معني است كه قادر نيستند در طي سال اول تلاش حامله شوند – هر چند ممكن است بعدا حامله شوند. ناباروري مي تواند علل زيادي ، هم پزشكي و هم مرتبط با شيوه زندگي داشته باشد. عوامل خطر شناخته شده شامل كشيدن سيگار ، استرس و الكل است. شديدا كم وزن يا بيش وزن بودن هم مي تواند نقش داشته باشد.
به هر حال موضوعي شناخته شده است كه زنان ورزشكار حرفه اي مشكلات ناباروري بيشتري در مقايسه با ديگر زنان دارند. اما آيا فعاليت بدني شديد در ناباروري در ميان ديگر زنان هم نقشي دارد؟ محققان NTNU دقيقا همين سوال را در مطالعه اي شامل حدود 3000 زن بررسي كردند. آنان دريافتند كه به نظر مي رسد ورزش دشوار و بيش از حد زياد باروري يك زن جوان را مي كاهد. اما كاهش در باروري تنها تا زمان ادامه داشتن تمرين بدني سخت دوام مي يابد.
گروه هاي آسيب پذير
اين مطالعه بر اطلاعات حاصل از بررسي سلامتي Nord-TrØndelag از سال 1984-1986 و از 1995-1997 مبتني بود. تمام زنان شركت كننده سالم و در سن بارداري بودند و هيچ كدام سابقه مشكلات باروري نداشتند. در اولين بررسي ، زنان به سوالاتي در مورد تكرار ، طول مدت و شدت فعاليت بدني جواب دادند – و ده سال بعد سوالاتي در مورد بارداري و زايمان پرسيده شد. مححقان NTNU اطلاعات ديگري را هم كه مي توانست براي اين مطالعه مهم باشد ثبت كردند.
خانم سيگريدور لارا گودموندزدوتير نامزد دريافت PhD در برنامه علوم حركت انسان NTNU مي گويد:" در ميان همه اين زنان ، دو گروه را يافتيم كه ريسك بالاي ناباروري را تجربه كردند. كساني بودند كه تقريبا هر روز ورزش مي كردند و كساني كه تا زمان خستگي كامل ورزش مي كردند. آناني كه هر دو را انجام مي دادند ، بالاترين ريسك ناباروري را داشتند.
سن عاملي مهم
اگر اين زنان در اولين مطالعه زير 30 سال هم بودند ، اين ارتباط در هر گروه حتي بيشتر آشكار مي شد. درميان آناني كه ورزش تا رسيدن به خستگي زياد را گزارش كردند ( بدون توجه به تكرار و طول مدت ) ، 24 درصد مشكلات باروري داشتند. در گروهي كه تقريبا هر روز ورزش كرده بودند ( بدون توجه به شدت و طول مدت )، 11 درصد به طور مشابهي گزارش دادند. حتي زمانيكه اطلاعات براي ديگر عوامل سهيم احتمالي ( نظير شاخص توده بدن ، كشيدن سيگار ، سن ، وضعيت ازدواج و حاملگي هاي قبلي ) مطابقت داده شد ، محققان دريافتند كه زناني كه هر روز ورزش مي كردند ، 5/3 براير ريسك تضعيف باروري بيشتري نسبت به زناني كه اصلا ورزش نمي كردند داشتند. خانم گودوندزدوتير مي گويد :" وقتي آناني را كه تا خستگي كامل ورزش كردند با آناني كه بسيار متعادل تر ورزش كردند مقايسه كرديم ، دريافتيم كه گروه اول سه برابر ريسك تضعيف باروري بيشتري داشتند."
اثري موقت
محققان گفتند اما به نظر نمي رسد اثرات منفي تمرين سخت دائمي باشد. اين خانم محقق اضافه كرد:" اكثريت زيادي از خانم ها در اين مطالعه در آخر بچه داشتند. و آناني كه در نيمه دهه 1980 سخت ترين تمرينات را انجام دادند عملا در ميان آناني بودند كه بيشترين بچه را دهه 1990 داشتند."
توضيحات مختلفي ممكن است در اين مورد وجود داشته باشد كه چرا زناني كه ابتدا كمترين باروري را داشتند در آخر بيشترين بچه را داشتند. او گفت :" نمي دانيم آيا آنان سطح فعاليت شان را در طي دوره بين دو بررسي تغيير داده اند يا خير. يا اينكه فقط در بار اول در باردار شدن دچار مشكل بودند ، اما پس از آن شرح هورموني داشتند كه دوباره باردار شدت را آسان تر ساخت."
بسيار مشكل
دانشمندان نظريه اي دارند كه سطوح بالاي فعاليت بدني چنان انرژي بر ( نيازمند انرژي) است كه بدن عملا دوره هاي كوتاهي از كمبود انرژي را تجربه مي كند كه در آن واقعا انرژي كافي براي حفظ تمام مكانيسم هاي هورموني ضروري كه باروري را ممكن مي سازد وجود ندارد. از طرف ديگر ، تحقيق قبلي نشان مي دهد كه فعاليت بدني متعادل ، عملكرد انسولين بهتر و شرح هورموني بهبود يافته اي را براي زنان – و در نتيجه شرايطي بهتر براي باروري – در مقايسه با بي تحركي مطلق ، بويژه در افراد بيش وزن به ارمغان مي آورد.
راحت طلبي را فراموش كنيد
اما او مي گويد كه زناني كه مي خواهند حامله شوند نبايد فعاليت بدني را بطور كامل كنار بگذارند. او مي گويد :" فكر مي كنيم احتمال دارد فعاليت بدني در سطح بسيار بالا يا بسيار پايين اثر منفي بر باروري دارد ، در حاليكه فعاليت معتدل سودمند است."
اما تا زمان يافتن اينكه چه ميزان " بسيار مناسب " است ، اين محقق محتاط است. او مي گويد :" در اين زمينه ، متابوليسم انرژي فرد عامل بسيار مهمي است. اين آستانه مي تواند بسيار فردي باشد." او همچنين توصيه مي كند زناني كه فعاليت بدني دارند ، بايد بطور خاص از دوره هاي قاعدگي شان آگاه باشند. او مي گويد :" يك دوره طولاني ، يا اصلا عادت ماهيانه نشدن علامت هاي خطر هستند."
