شمه ای از توسلات علما به اهل بیت

علامه امینی

علامه امینی (ره) صاحب كتاب الغدیر که در تألیف این اثر گرانبها زحمات طاقت فرسایی را متحمل شدند راز موفقیت خویش را در توسل به ائمه هدی علیهم السلام دانسته و ایشان بارها به محضر امیر مۆمنان متوسل شده بودند و حاجت گرفته بودند، آیه الله بهاء الدینی نقل كرده‎اند؛مرحوم علامه موقعی به كتابی جهت نوشتن الغدیر نیاز پیدا كرده و به محضر امیر مۆمنان متوسل می‎شوند ولی مدتی می‎گذرد خبری نمی‎شود در آن حین روزی در حرم بوده‎اند یك عرب بیابانی می ‎آید رو به ضریح كرده و با جسارت می گوید: یا علی، اگر مردی كار مرا انجام بده.و هفته بعد موقعی كه علامه در حرم بوده در همان نقطه برمی‎گردد و می ‎گوید:یا علی، مردی، كارم انجام شد. علامه ناراحت می‎شوند كه چطور حاجت ایشان روا نمی‎شود. شب در عالم رۆیا حضرت را زیارت كرده به ایشان می‎گویند: آخر آنها بدوی هستند و طبق طفولیتشان با ایشان بر خورد می‎كنیم. نباید آنها را معطل كرد. اما شما كه با ما آشنائی دارید،معطل هم بشوید از ارادت شما كاسته نمی‎شود. صبح فردا، پیر زنی كتابی را در دستمالی بسته محضر علامه می ‎آورد. علامه مشاهده می ‎كند كه همان كتابی است كه از حضرت خواسته بودند.

آیت الله العظمی حائری

آیه الله العظمی حائری یزدی (ره) مۆسس حوزه علمیه قم می فرماید من هر آنچه دارم از برکت توسل به مقام شامخ حضرت سید الشهدا علیه السلام است و دستور داده بودند همه روزه قبل از درس كسی قدری مصیبت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) بخواند و سپس درس را شروع می كردند. این بزرگوار حتّی زمانی كه مرجع تقلید بودند، در جلوی دسته عزاداری در كوچه و خیابان حركت كرده و بسان مردم عادی بر سینه می زدند و می فرمودند:من هر چه دارم از سیدالشهداء دارم.

علامه طباطبایی

علامه طباطبائی عارف کامل هرگاه می خواست نام ائمه بزرگوار را بر زبان جاری کند با احترام خاصی از آن بزرگواران یاد می کرد. آیه الله سید محمّد حسین حسینی طهرانی، درباره عشق ایشان به اهل بیت اینگونه نوشته‎اند: «...نكته اوّل دل بستگی ایشان به اهل بیت (علیهم السلام) بود و در حقیقت ولای اهل بیت برای ایشان به منزله یك شمعِ شب افروز شبستانِ زندگی بود، نسبت به اهل بیت به خصوص امیر المۆمنین (علیه السلام) تا سر حدّ عشق دل بستگی داشت. هیچ به خاطر ندارم از اسم هر یك از ائمه بدون ادای احترام گذشته باشند. در مشهد كه همه ساله مشرّف می شدند و تابستان را در آن جا می‎ماندند؛ وقتی وارد صحن حرم حضرت رضا(علیه السلام) می‎شدند بارها كه در خدمتشان بودم می دیدم كه دستهای مرتعش را روی آستانه در می‎گذاشتند و با بدن لرزان از جان و دل آستانه در را می بوسیدند.گاهی از محضرشان التماس دعائی درخواست می‎شد می‎گفتند: بروید از حضرت بگیرید، ما اینجا كاره‎ای نیستیم همه چیز آن جاست.

ملاصدرا

ملاصدرا فیلسوف بزرگ و شهیر، هنگامی كه در كهك اقامت داشت و به تحقیق و بررسی مسائل فلسفی می‎پرداخت؛ گهگاه از كهك به قم می‎آمد و برای حلّ مشكلات علمی از روح مقدّس حضرت معصومه(سلام الله علیها) استمداد می‎جست، كه خود نیز در قسمتهائی از كتب خود به آن اشاره دارد.