کیک بوکسینگ

در شیوه مسابقات فول کنتاکت، ورزشکاران مرد تنها به استفاده از دستکش اکتفا می‌کنند. گاهی اوقات، کیک بوکسینگ را به‌عنوان یک سبک رزمی در نظر می‌گیرند اما در بسیاری مواقع، کیک بوکسینگ تنها یک رویداد رزمی متشکل از مجموعه‌ای قوانین مبارزاتی است .
گروهی از ورزشکاران از دیگر استایل‌های رزمی هم ممکن است علاقمند به حضور در مسابقات کیک بوکسینگ باشند. از آن جمله می‌توان به سانشوکاران و بسیاری از رزمی‌کاران سبک‌های رزمی ژاپنی اشاره کرد.
نکته قابل توجه وجود قوانین متعدد برای انواع مسابقات کیک بوکسینگ است و این‌که از هر سنی می‌توان می‌توان به کیک بوکسینگ پرداخت. ولی مسئله مهم این است که تا ۱۸ سالگی، استفاده از کلاه محافظ سر همواره توصیه شده است .
در کشورهای مختلف دنیا، کیک بوکسینگ به اشکال مختلف وجود داشته است که به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهیم داشت.
▪ آدی تادا (Adi thada) یا کیک بوکسینگ هندی: نوعی کیک بوکسینگ که در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پیشانی وجود دارد.
▪ لت وی (Lath wei) یا کیک بوکسینگ برمه‌ای: هنر رزمی سنتی برمه با تأکید بر اجرای ضربات زانو، آرنج و سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در یک حمله مورد استفاده قرار بگیرد. نام دیگر آن ”باندو کیک بوکسینگ“ است.
▪ Pradal serey: جد احتمالی موی تای!
▪ موی تای (تای بوکسینگ): هنر رزمی سنتی تایلند که امروز شهرت جهانی یافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.
▪ کیک بوکسینگ ژاپنی: مشابه موی تای اما با سیستم امتیازدهی متفاوت (مسابقات K.۱)
▪ کیک بوکسینگ آمریکائی: مشابه کیک بوکسینگ ژاپنی و فول کنتاکت کاراته با شیوه امتیازدهی متفاوت.
▪ فول کنتاکت کاراته: در برخی موارد از محافظ‌های بدن برای مسابقات و تمرین استفاده می‌شود.
▪ ساواته (کیک بوکسینگ فرانسوی): استفاده از کفش در مسابقات مجاز است.
▪ سانشو ـ ساندا (کیک بوکسینگ چینی): شامل تکنیک‌های کاربردی سایر استایل‌های رزمی به همراه فنون درگیری و پرتاب‌ها.
▪ شوت بوکسینگ: شکل ژاپنی کیک بوکسینگ که در آن پرتاب و درگیری مانند ساشو مجاز است.
▪ Yaw - yan (کیک بوکسینگ فیلیپینی): رقص مرگ نام مناسبی برای کیک بوکسینگ فیلیپینی است. ورزشی مشابه موی تای.
می‌توان به انواع متعدد دیگری از کیک بوکسینگ نیز اشاره کرد، ولی همان‌طور که اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانین مسابقاتی است. در عین حال بسیاری از این استایل‌ها اساساً خود را کیک بوکسینگ نمی‌دانند! و استفاده از نام کیک بوکسینگ‌ تنها برای ملموس‌تر شدن آنها نزد عامه است.
واژه کیک بوکسینگ اولین‌بار توسط ”نوگوچی اسامر“ که یک برگزارکننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش‌های مشابه به موی تای و کاراته در دهه ۱۹۵۰ ابداع شد.
این اصطلاح بعداً در آمریکا به شکل خاص به کار رفت. در بیستم دسامبر سال ۱۹۵۹، یک دوره مسابقات موی تای بین فایترهای تایلندی در سالن آساکوزای توکیو برگزار شد.

منبع:http://www.shihanrahimzadeh.com/