چرا اولياي خدا از رسيدن ماه رمضان خرسند مي‌شدند؟

چرا اولياي خدا از رسيدن ماه رمضان خرسند مي‌شدند؟

رهبرمعظم انقلاب

ماه رمضان، فرصت بسيار استثنايي و بزرگي است و به لطف خداي متعال، امسال هم اين فرصت به ما داده شد كه بتوانيم در اين ماه مبارك بر سر سفرة ضيافت الهي حاضر بشويم. اين فرصت استثنايي در طول سال، نظير ندارد. در ماه رمضان براي ما خاكيان و زمينيان چه سعادت بزرگي است كه با ملائكة الهي و با روح امين هم‌نشين بشويم: «تنزّل الملائكه والرّوح فيها باذن ربّهم» .ليله‌القدر در ماه رمضان، شب هم‌نشيني خاكيان با فرشتگان ملأ اعلاست.

همان‏طور كه كاروان بشري به سوي نهايتي در حال حركت دائمي است، هر فرد انسان هم در طول زندگي خود در حال حركت به يك منتها، غايت و سرمنزلي است: «انّك كادح الي ربّك كدحا فملاقيه». اين مسير طولاني و پر فراز و نشيب از گذرگاه‌هاي گوناگوني مي‏گذرد؛ رنج‌ها در آن هست، بلاها در آن هست، سختي‌ها هست، گشايش‌ها و فرج‌ها و شادي‏ها در آن هست:«بلوناهم بالحسنات و السّيئات»؛ همة اين‌ها هم آزمايش است. افراد بشر اين راه طولاني را بايد طي كنند و سعي كنند خود را به اوج نقطة كمال انساني، يعني به لقاءاللَّه برسانند، حركت در بعضي از قطعات اين راه دشوار است؛ مثل مسيرهاي زندگي معمولي؛ گاهي انسان از گذرگاه دشواري عبور مي‏كند؛ گاهي از جادة سختي، در گردنه‌اي مجبور است بالا برود؛ گاهي سر راه انسان باتلاقي قرار مي‏گيرد؛ گاهي هم راه، راهِ گسترده و مركب، مركب همواري است.

ما در طول سال و در مسير طولاني حركت خودمان در چالش با هواهاي نفساني، با گناهان، با فضاهاي تاريكي كه خودمان به‏دست خودمان به‏وجود مي‏آوريم، با مشكلاتي مواجه مي‏شويم. گاهي انسان براي اين‏كه حال دعا پيدا كند، مشكل دارد؛ گاهي براي اين‏كه قطرة اشكي بفشاند، مشكل دارد؛ چون راه دشوار است، به‏وسيلة خلاف‌ها و گناه‌هاي خود احاطه مي‏شويم؛ اما قطعة ماه رمضان، آن قطعه‏اي است كه حركتِ در آن قطعه آسان است؛ مثل اين است كه در راه دشواري كه مي‏خواهيد به محلي يا به شهري برسيد، گاهي مجبوريد پياده راه را طي كنيد؛ گاهي مجبوريد از آب بگذريد؛ گاهي مجبوريد از باتلاق بگذريد؛ يك‏جا هم مي‏رسيد به فرودگاهي كه هواپيماي مجهزي آماده است تا شما را بي‏دردسر و با خيال راحت و پس از طي مسير طولاني به مقصد برساند. آغاز ماه رمضان، رسيدن به همين فرودگاه است.

خداي متعال راه را در ماه رمضان هموار كرده است. اين روزه‏يي كه شما مي‏گيريد، نفس و هواهاي نفساني را به زنجير مي‏كشد؛ اين عباد‌ت‌ها، اين دعاها، اين خشوع‌ها، اين ذكرها و اين ليله‌القدر همان وسايل همواري است كه شما را فرسنگ‌ها جلو مي‏برد؛ راهي را كه در طول سال و در ماه‌هاي ديگر گاهي يك متر يك متر، بايد طي كنيم؛ مي‏توانيم اگر همت كنيم و اگر خودمان را برسانيم، در ماه رمضان اين راه را فرسنگ‌فرسنگ طي كنيم؛ لذاست كه شما مي‏بينيد اولياي خدا از مژده‏ي رسيدن ماه رمضان خرسند مي‏شدند و از فراق ماه رمضان اشك‌هايشان سرازير مي‏شد...