بعضی ها زندگی رو یه بازی میگیرن که روزی تموم میشه ولی یک بازی ساده نیست واسه هر لحظش باید حساب پس بدی و خود همین نکته هست که اگه بخوای به عمقش فکر کنی آدمو دیونه می کنه ....واسه ی هر لحظش ؟!! خب خیلی سخته تفکر در این مورد همینه که آدم میفهمه باید هدف بزرگی داشته باشه تا لحظه هاش پوچ نباشه و اینکه هدف وسیله رو توجیه نمی کنه چون تو لحظه لحظه وسیلم بازخواست میشی فکر کنم هر انسان با خدایی هدف نهایی اش خدا و کسب رضایت خداست و هدف های دیگه زیر مجموعه این هدفند یعنی انجام هر آنچه خدا اونها رو ارزشمند و مقدس دونسته مثل همین تشکیل زندگی ، بچه دار شدن یا کسب علم و ......
هدف من هم از این زندگی اینه که اول به چند تا سوال ذهنم پاسخ بدم تا بقیه راهو بتونم برم اینکه بفهمم اصلا این زندگی یعنی چی حالا آدم زنده باشه که چی ؟؟؟؟حالا هم که زندست اصلا به چه دردی می خوره باید چکار کنه اگه هم من تو این زندگی نبودم اتفاق خاصی می افتاد یا حالا که هستم اتفاق خاصی می افته یا اصلا وقتی من مردم بعد از سالها اصلا کسی از من یادی می کنه ؟؟؟؟ . و خیلی سوال های دیگه البته جواب هاشونو کمابیش پیدا کردم که نمیتونم به زبون بیارمشون
سعی کردم تو هر کاری هدفم رو خدا و کسب رضایت خدا قرار بدم خیلی خیلی سخته ولی حالا که خداوند مقدر کرده که من در این زندگی باشم تا امتحانم کنه که ببینه چند مرده حلاجم سعی می کنم کاری رو بکنم که حالا که هستم اتفاق خاص خوبی بیفته که اگه هم چندین سال دیگه بعد مرگم حتی اگه کسی ازم یادی هم نکرد خودم سربلند باشم که بیهوده و الکی زندگی نکردم که خودمو شناخنم خدامو شناختم و واسه خودم و خدای خودم قدم برداشتم
هدفم اینه که حالا که زندم زندگی کنم واسه رسیدن به خواسته هام بجنگم و از خدام کمک بخوام که خیلی موثر بوده حالا این خواسته هام میتونه شامل بهترین ها باشه حتی در شرلیط سخت زندگی مثلا تحصیلاتم ، شغلم ، همسرم ، بزرگترین آرزوی زندگیم که وقتی اسمش هم می یاد اشک تو چشمام حلقم می زنه چون لیاقتشو ندارم و رنگش رنگ خونه
میشه زندگیه خوبی داشت اگه نا شکر نباشیم و راضی به مقدرات خدا ............اینو با تمام وجودم حس کردم......
ببخشید اگه زیاد نوشتم اینها حرف دلم بود شعار نبود
