آسمان غرق خیالست کجایی آقا 

آخرین جمعه سال است کجایی آقا

یک نفس عاشق اگر بود زمین میفهمید

عاشقی بی تو محال است کجایی آقا

اللهم عجل لولیک الفرج مولانا صاحب الزمان

امسال هم که با همه هفته هاش رفت

یک جمعه هم نبود زمان قرار تو

با این شکوفه ها دل من خوش نمی شود

آید پس از کدام زمستان بهار تو

قلب مرا ز خانه تکانی معاف کن

بگذار روی شیشه بماند غبار تو

این روز ها همه به سفر فکر می کنند

من قصد کرده ام که بمانم کنار تو

امسال که به درد ظهورت نخورده ام

سال جدید کاش بیایم به کار تو

اللهم عجل لولیک الفرج

آخرین جمعه سال هم به آخر رسید

آقایمان عبای غریبی به سر کشید

گفتم ز بی لیاقتی ماست غربتت

چشمی به هم گذاشت آهی ز دل کشید

من هم خجل ز کرده خویش مانده ام

مرغ دلم به جمعه سال دگر پرید

السلام علیک یا ابا صالحی المهدی

سالها، هجری و شمسی همه بی خورشیدند
سیرتقویم جلالی به جمال توخوش است
فصلها راهمه با فاصله ات سنجیدند
تو بیایی همه ساعتها، ثانیه ها
از همین روز همین لحظه همین دم عیدند

اللهم عجل لولیک الفرج

خوش آن زمان که برآید به یک کرشمه دو کار
یکی ظهور امام و یکی شروع بهار...
 

آقا بيا كه بي تو زمين بر مدار نيست

ديگر صداقت و شفقت افتخار نيست

والله اين قدر كه شده باب بينمان

تقصير از زمانه و اين روزگار نيست

گوئیا هیچ کسی طالب دیدار تو نیست

اصلا انگار کسی عاشق و بیمار تو نیست

همه مشغول خود و کار خود و یار خودنند

مدعی هست فراوان و کسی یار تو نیست

اللهم عجل لولیک الفرج

السلام علیک یا ربیع الأنام و نضره الأیام
سلام بر تو ای بهار خلایق و خرمی روزگار!

مولایم ما را ببخش که یک عمر چه کودکانه نشستیم و انتظار کشیدیم تا صدای شلیک یک توپ ، نوید آمدن بهار را سردهد.

ای صد افسوس که تو بهار ما بودی ومن بی تو هر فروردینم، دی  بود و نمی دانستم.

صادق (ع) آل محمد(ص) فرموند: که  نوروز و  اول بهار روزی است که ما توقع فرج حضرت مهدی (عج) را داریم.

 کودک که بودم پدرم جمعه ها صبح درب خانه را آب و جارو می کرد تا  اگر مولا از آن حوالی عبور کند …

و نوروز هر باره این حس را در من زنده می کند.

مردمی را می بینم که سراسر شوق و شورند ، خانه تکانی می کنند و لباس های نو برتن…

اما برای چه ؟ برای که ؟

اینان منتظرند تا  بهار شود ؟

سالهاست می اندیشم که هنگام بهار مگر چه می شود که اینگونه به هم می ریزیم ، مهربان می شویم، به سراغ هم می رویم و از همه مهمتر منتظر می شویم…

انتظار …

سالهاست به لحظات تحویل سال و یک دقیقه ای که قبل از حلول سال نو همه ساکتند و نفس ها را در سینه حبس می کنند می اندیشم!

و هر ساله هیچ اتفاقی نمی افتند!!!

کجایی ای  ربیع الأنام و نضره الأیام

نمی دانم ،  شاید از گذشته به ایرانیان اینگونه آموختند تا رزمایش ظهور برگزار کنند …

وصد افسوس که ره گم کردیم و انتظار خورشید آسمانی را کشیدیم و حال آنکه تو خود خورشید در زمین ما بودی و ما ندانستیم.

ای کاش دقایقی تمام نفس ها برای تو حبس می شد و همه با هم زمزمه می کردند دعای عهد و ندبه و فرج  را …

و ای کاش هفت سین مان را در جمکران می گستردیم

و در آن به جای سفره ، “سجاده ای” می انداختیم به گستردگی زمین…

و”ستاره ای” از آسمان به زیر می کشیدیم به یاد تو…

و “ساعتی” برای شمار ثانیه هایی که بی تو گذشت

و “سدر” را به یاد سدره المنتهی مصطفی  (ص) بر سجاده می ریختیم!

و “سیصد و سیزده سرباز و سلاحی” به نشان پایبندی بر سوگندی که با تو بسته ایم تا خونی که در رگهایمان است  نذر تو باشد که چه نیکو در عهد آموختیم بسراییم ” شاهِراً‌ سَیْفی ،  مُجَرِّداً قَناتی، مُلَبِّیاً دَعْوَهَ الدّاعی فِی الْحاضِرِ وَ الْبادی ” و با شمیشر آخته  ، و نیزه برهنه ،  پاسخ ‌گویان به نداى آن خواننده بزرگ در شهر و بادیه ایم.
و سین ششم سجاده مان  را از خدا می خواهیم تا “سرمه” کشد چشمانمان را به وصال دیدارش… و شنوا سازد شنوایی مان را به نوای انا المهدی…

اَللّـهُمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَهَ الرَّشیدَهَ ، وَ الْغُرَّهَ الْحَمیدَهَ وَ اکْحُلْ ناظِری بِنَظْرَه منِّی اِلَیْهِ

و سین هفتم را نیز من بر این سجاده می نشانم ” سلام علی آل یاسین”.

به امید ظهور مولی و سرورمان حضرت حجه ابن الحسن العسکری (عج) که صد البته نزدیک است.

دروددوست عزیز

یاامام زمان(عج)

خداکند زودتربیایی یاحق …