:.¸¸.•`¯`•.¸ دلنوشته های زیبای مهدوی :.¸¸.•`¯`•.¸

ای رفته کم‌ کم از دل و جان ، ناگهان بيا

مثل خدا به ياد ستمديدگان بيا

قصد من از حيات، تماشای چشم توست
ای جان فدای چشم تو؛ با قصد جان بيا

چشم حسود کور، سخن با کسی مگو
از من نشان بپرس ولی بی نشان بيا

ايمان خلق و صبر مرا امتحان مکن
بی آنکه دلبری کني از اين و آن بيا

قلب مرا هنوز به يغما نبرده‌ای

ای راهزن دوباره به اين کاروان بيا

تمام طول هفته رو ب انتظار جمعه ام

^{آسمان امشب به حالم مویه کن}

^{روح تبدار مرا پاشویه کن}

^{آتش افکند عاشقی بر حاصلم}

^{گریه کن در مجلس ختم دلم}

^{گریه کن ای عشق روحم تیر خورد}

^{شانه احساس من شمشیر خورد}

^{شوخ چشمی بی شکیبم کرده است}

^{با خودم حتی غریبم کرده است}

^{شوخ چشم است و دلم در چنگ اوست}

^{هرچه هست از چشم پرنیرنگ اوست}

^{او که مي گويند پشت خوابهاست}

^{او همان فرمانرواي قلبهاست}

^{او که خويشاوند نزديک گل است}

^{شرح احساس}^{سبز بلبل است}

^{او شبی آمد مرا دیوانه کرد}

^{او مرا یک باغ بی پروانه کرد}

^{آن بلا}^٬^{آن درد خوب سینه سوز}

^{از کجا آمد نمی دانم هنوز}

^{شاید از ته توی جنگلهای راز}

^{شاید از پشت کپرهای نیاز}

^{آمد و بر بال روحم پرکشید}

^{از سر پرچین قلبم سر کشید}

^{آمد و من پیش پایش گم شدم}

^{از جنون ورد لب مردم شدم}

^{آمد از دردش پرم کرد و گذشت}

^{بی وفا سیلی خورم کرد و گذشت}

^{مثل شمع بزم آبم کرد و رفت}

^{عشوه ای کرد و خرابم کرد و رفت}

^رفت^٬^{کوه طاقتم را باد برد}

^{یوسف امید من در چاه مرد}

^{ای دل شوریده مستی می کنی؟}

^{باز هم شبنم پرستی می کنی؟}

^{بعد از این زخم جدایی را بخور}

^{چوب عمری یارخواهی را بخور}

^{رام هر کس کی شود آهوی دشت}

^{ای دل بیچاره دیدی برنگشت ؟}^!

^{من که گفتم این بهار افسردنی ست}

^{من که گفتم این پرستو مردنی ست}

^{من که گفتم ای دل بی بند و بار}

^{عشق یعنی مرگ}^٬^{یعنی انتحار}

^{عشق خونت را دواتت می کند}

^{شاه باشی}^٬^{عشق ماتت می کند}

^{آه عجب کاری به دستم داد دل}

^{هم شکست و هم شکستم داد دل}

این هفته هم گذشت تو اما نیامدی

خورشید خانواده ی زهرا نیامدی

از جاده ی همیشه ی چشم انتظارها

ای آخرین مسافردنیا نیامدی

صبحی کنار جاده تو را منتظر شدیم

“آمد غروب،رفت وتوآقا نیامدی”

امروزمان که رفت چه خاکی به سر کنیم؟

آقای من ! اگر زد وفردا نیامدی

غیبت بهانه ای است که پاکیزه تر شویم

تا روبرویمان نشدی ، تا نیامدی!

من را برای هر چه خطا کرده ام ببخش

ای مهربان که بر تو جفا کرده ام ببخش

پشت و پناه من شده ای هر زمان ولی

پشت تو را به غصّه دو تا کرده ام ببخش

بعد از هزار سال که در می زنی ببین

در را به روی غیر تو وا کرده ام ببخش

من گم شدم در ازدحام هوس های نفسی ام

دست تو را دوباره رها کرده ام ببخش

آقا برای گرمی بازارتان فقط

بر شیشه های یخ زده «ها» کرده ام ببخش

من را فدای جان خودت خواستی و من

خود را بلای جان شما کرده ام ببخش

مهدی جان!

سوالی ساده دارم از حضورت

من ایا زنده ام وقت ظهورت

اگرکه آمدی من رفته بودم

اسیرسال وماه و هفته بودم

دعایم کن دوباره جان بگیرم

بیایم در رکاب تو بمیرم

سیل چشمانم باز از فراقت جاریست....خسته ام باز بیا جمعه ها تکراریست

در پی قافیه ها چه پریشان ماندم .....قافیه در شعرم با حضورت جاریست

به هوایت آقا بغض کرده شعرم....آسمانش انگار نم نمک بارانیست

دل من پر غصه حال شعرم خوش نیست... نفسی مانده فقط جای شکرش باقیست

در فراغت آقا چشم در راهم من.... گر چه این جمعه همان جمعه ی تکراریست.....

دل که با دلبر نباشد چشم تر بی فایده است

دیدگان خواب را شوق سحر بی فایده است
از فراق آزرده ای فکر راه چاره باش
بی عمل هی صحبت از خون جگر بی فایده است
کربلا که می روی تصمیم بر تقوا بگیر
دست خالی چون که بر گردی سفر بی فایده است
من از این و آن خبر دارم ولی ازیار نه
جز ظهوراصلا برایم هر خبر بی فایده است
پای منبرها نشستن هم مرا آدم نکرد
صحبت از انسانیت درگوش کر بی فایده است
نفس را اول فدای مقدمش کن بعد سر
ترک لذت تانکردی ترک سر بی فایده است
شهرماوقتی که جای یوسف زهرا نشد
در پی اش گشتن میان هرگذربی فایده است
منتَظِر باید برای منتَظَر کاری کند
هرچه هم باشد درخت بی ثمر بی فایده است
صورت سرخ شهیدان برهمه اثبات کرد
ادعای عشق بی میل خطر بی فایده است
ازتوماآموختیم این درس را ای منتقم
گریه جز بر کربلا از هر نظر بی فایده است

مولای غریبم

تویی بهانه ام اما بهانه ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه ای که ندارم

تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سوی نشانه ای که ندارم

چگونه حرف دلم را به چشم هات بگویم
قصیده ای که نگفتم، ترانه ای که ندارم

مرا رها کن و بگذار در قفس بنشینم
که دلخوشم به همین آب و دانه ای که ندارم

من شنیدم که شما فصل بهاری آقا
به دل خسته ی ما صبر و قراری آقا
عمر امسال گذشت و خبری از تو نشد
هوس آمدن این هفته نداری آقا؟
در هیاهوی شب عید،تو را گم کردیم
غافل از اینکه شما اصل بهاری آقا..

اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

انتـــظار

انتظار شناسنامه شيعه است، هويت و اعتبار اوست.
شيعه با انتظار زنده است و با انتظار معنا مي يابد.
هر کس خود را شيعه مي داند بايد منتظر باشد.
انتظار روايت عشقست.
رمز پايداري و استقامت و حبل المتين همه آناني که مي خواهند با عشق زندگي کنند.
پرشکوه ترين و سترگ ترين مفهوم بودن و رمز جاودانگي آناني که نمي خواهند جاهلانه بميرند.
داستان انتظار داستان هستي است.
سبزترين و با طراوت ترين فصل هستي، انتظار است.

اللهم صلی علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

این روزگار هر چه دلش خواست می‌کند

این روزگار هر چه بگویم نمی‌شود

آنقدر ابری‌ام که نگو، روز، ماه، سال

اصلا چرا همیشه محرم نمی‌شود؟

گندم نخورده از تو جدایم نموده‌اند

شرح‌اش به این دو جملة مبهم نمی‌شود

هی صبر پشت صبر... بیا ای همیشه مرد

عالم بدون عشق تو عالم نمی‌شود

برگرد ای مسافر شبهای انتظار

چیزی که از بزرگی‌تان کم نمی‌شود

یک بار دیگر مستجابم کردی آقا

بد بودم اما انتخابم کردی آقا

در مجلس روضه مرا هم ، راه دادی

با لطف خود نوکر حسابم کردی آقا

اصلا نگفتی که برو ، برگرد جا نیست

آه از خجالت، خیس آبم کردی آقا

کوه گناهم را تو نادیده گرفتی

با یک دعا ، کوه ثوابم کردی آقا

مثل همیشه ، آبروداری نمودی

پیش همه، عالیجنابم کردی آقا

از اولش، کار تو ذره پروری بود

در آخرش هم ، آفتابم کردی آقا

بال فرشته فرش راه عرشی ام شد

تا نوکر زهرا خطابم کردی آقا

زهرا نوشت و پای آن را مهر کردی

با این قباله ، کامیابم کردی آقا

یک آه مادر، گفتی و آتش گرفتم

از میخ گفتی و کبابم کردی آقا

مادری پیش نگاه دخترش آتش گرفت
دختری از آهِ سرد مادرش آتش گرفت

پشت دربِ خانه ای که خادمش جبریل بود
همسر شیرخدا بال و پرش آتش گرفت

زیر دست و پای شیطان بود قرآن، وای وای
گو به احمد آیه های کوثرش آتش گرفت

گوشواره بینِ کوچه ماند، اما پشت در
موی او همراهِ سنجاق سرش آتش گرفت

آمد از زیر فشار در به پا خیزد، ولی
غنچه ی یاس سفیدش در برش آتش گرفت

چشم هایش تارتر می شد میان دود، آه
دخترش می گفت اینجا حیدرش آتش گرفت

چند سالِ بعد، ارث فاطمیه داده شد
کودکی در بین آتش معجرش آتش گرفت

آن قَلافی که دلیلِ مرگ مادر بود، آه
حنجر اولاد او از خنجرش آتش گرفت

باز هم مادر زمین افتاد، اما قبل از او
با دو بوسه از گلویش خواهرش آتش گرفت

پس مزن یار مسیحا دل بیمار مرا

آنقدر گریه کنم تا بخری بار مرا
قدر یک عمر فقط گریه بدهکارم من
کرمی کن بپذیر عمر بدهکار مرا
پهن کردم سر راه تو بساطی دل شب
تا که رونق دهد احسان تو بازار مرا
پرده پوشی تو پایم به حرم وا کرده
به کناری نزدی پرده اسرار مرا
گردنی کج سر پایین به پناه آمده ام
شود آیا سر و سامان بدهی کار مرا
آمدم تا که بگویم به خودم بد کردم
تا که اسباب شفاعت کنی اقرار مرا
آخر کار شده شوق شهادت دارم
پس به تأخیر میانداز تو دیدار مرا
خاک جبهه چقدر بوی وصالت دارد
کاش پاسخ بدهی خواهش و اصرار مرا
ناز دلدار کشیدن تن بی سر خواهد
بین جبهه بنگر شاهد گفتار مرا
حال مهمان شده ای....وقت پذیرایی ماست
بشنو این روضه بین در ودیوار مرا
مادرت پشت در افتاد و صدازد پسرم

باتن سوخته جان داد و صدازد پسرم