تنها اگر شما تحت درمان با انسولین یا داروهای سولفونیل اوره مثل قرصهای گلی بن كلامید یا كلرپروپامید هستید باید نگران وقوع هیپوگلیسمی (كاهش قند خون) باشید. اگر دیابت شما با استفاده از رژیم غذایی یا مصرف قرصهای متفورمین یا آكاربوز تحت درمان می باشد، شما هیچگاه با هیپوگلیسمی (كاهش قند خون) مواجه نخواهید شد.هیپوگلیسمی به معنای كاهش قند خون می باشد و در فردی كه به مرض قند مبتلا نمی باشد، قند خون هیچگاه به زیر 3/5 میلی مول در لیتر كاهش نخواهد یافت.
این امر بدین علت است كه سیستم كنترل طبیعی بدن همینكه احساس كند كه قند خون كاهش پیدا كرده است با متوقف كردن ترشح انسولین و نیز با آزاد كردن هورمونهایی مثل گلوكاگون كه باعث افزایش قند خون می گردد، با آن مقابله خواهد كرد. همچنین فرد احساس گرسنگی خواهد كرد و با خوردن غذا، قند خونش بالا می رود.
وقتی شما تحت درمان با انسولین یا قرصهای گلی بن كلامید یا كلرپرومید هستید، این سیستم كنترل طبیعی بدن وظیفه خود را بخوبی انجام
نخواهد داد.
همینكه شما انسولین یا قرصهای تحریك كننده ترشح انسولین را مصرف كردید، قند خون شما پایین خواهد آمد و تا وقتی كه غذاهای حاوی كربوهیدرات نخورید این قند خون همچنان پایین خواهد رفت. وقتی قند خون پایین می رود، معمولاً علایم هشدار دهنده ای در بدن بوجود می آیند. هیپوگلیسمی (كاهش قند خون) بسیار خطرناك می باشد زیرا مغز برای اینكه عملكرد طبیعی خود را داشته باشد تقریباً بطور كامل به گلوكز (قند خون) متكی است. اگر قند خون خیلی كاهش یابد، مغز شروع به بد كاركردن كرده و علایمی را بروز می دهد. اگر سطح قند خون باز هم بیشتر كاهش پیدا كند، بیهوشی یا كما ممكن است رخ دهد.
علایم هیپوگلیسمی
- احساس عرق ریزش یا سرما
- احساس ضعف و لرزش بدن
- احساس گزگز در اطراف لب ها
- احساس گرسنگی
- تاری دید
- احساس تحریح پذیری، آشفتگی یا عصبانیت
- رنگ پریدگی
- خواب آلودگی
