غضب مکن !
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِلنَّبِيِّ ص يَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِي قَالَ اذْهَبْ وَ لَا تَغْضَبْ فَقَالَ الرَّجُلُ قَدْ اكْتَفَيْتُ بِذَاكَ فَمَضَى إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا بَيْنَ قَوْمِهِ حَرْبٌ قَدْ قَامُوا صُفُوفاً وَ لَبِسُوا السِّلَاحَ فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ لَبِسَ سِلَاحَهُ ثُمَّ قَامَ مَعَهُمْ ثُمَّ ذَكَرَ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص لَا تَغْضَبْ فَرَمَى السِّلَاحَ ثُمَّ جَاءَ يَمْشِي إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ هُمْ عَدُوُّ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا هَؤُلَاءِ مَا كَانَتْ لَكُمْ مِنْ جِرَاحَةٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ ضَرْبٍ لَيْسَ فِيهِ أَثَرٌ فَعَلَيَّ فِي مَالِي أَنَا أُوفِيكُمُوهُ فَقَالَ الْقَوْمُ فَمَا كَانَ فَهُوَ لَكُمْ نَحْنُ أَوْلَى بِذَلِكَ مِنْكُمْ قَالَ فَاصْطَلَحَ الْقَوْمُ وَ ذَهَبَ الْغَضَبُ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: مردى به پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله عرض كرد:
يا رسول اللَّه! مرا تعليم ده، فرمود: «برو و غضب مكن» . آن مرد گفت: همين مرا بس است و بجانب قبيله خود رفت، ناگاه در ميان قومش جنگى بپا شد، و اسلحه پوشيده در برابر يك ديگر صف كشيدند، آن مرد هم چون چنان ديد، اسلحه پوشيد و بصف ايستاد، آنگاه سخن پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله را بياد آورد كه به او فرمود:
«غضب مكن» سپس اسلحه را كنار گذاشت، و نزد مردمى كه دشمن قومش بودند آمد و گفت: اى مردم هر جراحت و قتل و زدن بى نشانه ئى كه در افراد شما باشد به عهده من و من خون بهاى آن را بشما مي پردازم (اما زخم نشانه دار را از زننده اش بگيريد) آن مردم گفتند، هر چه چنين باشد به نفع شما ، و ما از شما به پرداخت اين جريمه سزاوارتريم، سپس با يك ديگر صلح كردند و آن كينه از ميان برفت.
منبع : کتاب شریف اصول کافی ج 2 ص304
