تمام دایرۀ وجود، از عوالم غیب وشهود تکویناً و تشریعاً، وجوداً، و هدایتاً ریزه خوار خوان نعمت آن سرور هستند وآن بزرگوار واسطۀ فیض حق و رابطۀ بین حق و خلق است و اگر مقام روحانیت و ولایت مطلقۀ او نبود احدی از موجودات لایق استفاده از مقام غیب احدی نبود و فیض حق عبور به موجودی از موجودات نمی کرد و نور هدایت در هیچ یک از عوالم ظاهر و باطن نمی تابید.
و آن سرور نوری است که در آیۀ نور وارد است که: (( الله نورُ السَمواتِ وَ الارضِ))
آن چیزی که انسان را به ضیافتگاه خدا راه می دهد این است که غیرخدا را کنار بگذارد واین برای هرکس میسور نیست، برای افراد انگش شماری که در رأس آن ها رسول الله (ص) است میسور بوده.
رسول خدا(ص) که علمش از وحی الهی مأخوذ بود و روحش به قدری بزرگ بود که یک تنه غلبه بر روحیات میلیون ها بشر کرد. تمام عادات جاهلیت و ادیان باطله را زیر پا گذاشت، و نسخ جمیع کتب کرد و ختم دایرۀ نبوت به وجود شریفش شد، سلطان دنیا و آخرت و متصرف در تمام عوالم بود باذن الله.
هیکل مقدس و صورت جسمانی رسول اکرم(ص)، خاتم و نبی مکرم معظم یکی از موجودات کوچک این عالم بود و روح مقدسش محیط به ملک و ملکوت و واسطۀ ایجاد سماوات و ارضین بود. آن حالی که برای رسول اکرم (ص) دست می داده، برای احدی از موجودات نبود.
پیغمبر(ص) همان طور که برای مومنان دلسوز بود، برای کفار هم بود، دلسوز بود برای کفار، یعنی متأثر می شد که این کفار به کفر خودشان باقی باشند ومنتهی به آتش جهنم بشوند.
برگرفته از سیره و سخن پیامبر(ص)
