کشاورزي از دیرینه ترین اشکال فعالیتهاي تولیدي و اقتصادي در جامعه بشري است. به گواهی تاریخ اکثر تمدنهاي شناخته شده بشري، حول محور کشاورزي شکل گرفته است. در جهان امروز نیز با وجود پیشرفت هاي مهم در سایر فعالیتهاي اقتصادي مانند خدمات و صنعت، کشاورزي همچنان در عرصه اقتصاد و امنیت جوامع از جایگاه ویژه اي برخوردار است. از دیدگاه توسعه اقتصادي، بخش کشاورزي در فرآیند رشد و توسعه اقتصادي چند وظیفه مهم و اساسی را برعهده دارد. نخستین و مهمترین وظیفه این بخش تامین غذا و امنیت غذایی براي جامعه می باشد. وظیفه دیگر بخش کشاورزي عرضه مواد خام مورد نیاز صنعت وکمک به توسعه صنایع وابسته به کشاورزي است.
در نیمه دوم قرن بیستم افزایش مصرف کودهاي شیمیایی از یک سو موجب افزایش عملکرد محصولات کشاورزي و از سوي دیگر مشکلات متعددي را براي طبیعت و محیط زیست بوجود آورده است. در سال 1950 مصرف کودهاي شیمیایی در جهان، 14 میلیون تن بود اما در سال 2000 این مقدار به 141 میلیون تن افزایش یافت. اگرچه افزایش مصرف کودشیمیایی موجب شد تولید غله جهان از سال 1950 تا سال 2000 به بیش از 3 برابر افزایش یابد لیکن آلودگی آب به نیتراتها طی سالیان متمادي موجب کاهش توان بیولوژیک خاك و ده ها معضل زیست محیطی دیگر در کره زمین گشته است.
در سا لهاي اخیر تولیدکنندگان محصولات کشاورزي کشور ما نیز به جاي بهره گیري از دانش روز براي تولید بیشتر، مصرف کودهاي شیمیایی در واحد سطح را افزایش داده اند. متاسفانه پرداخت یارانه هنگفت به کودهاي شیمیایی مصرف بی رویه این کودها در کشور را تشدید نموده است. با توجه به اثرات نامطلوب کودهاي شیمیایی بر منابع پایه و امنیت غذایی، قطع حمایت هاي دولتی و توسعه استفاده از سیستمهاي صحیح مدیریت تلفیقی عناصر، تثبیت بیولوژیک ازت در خاك، استفاده از
کمپوست و ورمی کمپوست، رعایت تناوب زراعی صحیح، انجام عملیات به زراعی و بهبود و اصلاح بافت خاك، خارج نکردن بقایاي گیاهی از مزارع و جلوگیري از سوزانیدن آن و استفاده از سیستم بدون شخم مخصوصاً در مناطق خشک و...باید در کشور نهادینه گردد.
