هنگامی که حضرت سیدالشهداء علیه السلام عزم حرکت به سوی کوفه نمود، امسلمه به ایشان عرض کرد:
«ای پسر رسول خدا! به طرف عراق نرو! زیرا که من از رسول خدا شنیدم که فرمود:
- فرزندم حسین در زمینی به نام کربلا - در سرزمین عراق - به شهادت میرسد. و آنگاه مقداری از خاک آنجا را در شیشهای کرده و به من داد.»
امام حسین علیه السلام فرمود:
«به خدا سوگند که اگر به جانب عراق نروم باز هم مرا خواهند کشت و من همانگونه که جدم خبر داده است کشته خواهم شد. اگر بخواهی هم اینک محل شهادت خود و یارانم را به تو نشان میدهم.»
آنگاه دست اعجاز دراز نمود و به سوی کربلا اشاره فرمود. ناگاه زمین صاف و سرزمین کربلا در مقابل چشمان آنان واقع گشت و محل دفن و اردوگاه امام علیه السلام در آینده در پیش چشمان امسلمه قرار گرفت.
سپس امام علیه السلام مقداری از تربت پاک آنجا را برگرفت و در شیشهای ریخت و به امسلمه فرمود:
«این را نیز در کنار آن تربت که جدم به تو داده است نگاه دار و هر گاه از آنها خون جوشید بدان که من به شهادت رسیدهام.»
امسلمه گوید:
«چون بعد از ظهر روز عاشورا فرارسید، به هر دو شیشه نظر کردم و دیدم که از میان تربت آنها خون جوشیدن گرفته است.»
