احکام آبها (مسئله 53 تا 62)
مسأله 53ـ آب مضاف که در اوّل این بحث معنى آن گفته شد مانند گلاب و آب میوه، چیز نجس را پاک نمى کند و نیز وضو و غسل با آن صحیح نیست.
مسأله 54ـ هرگاه آب مضاف با چیز نجسى ملاقات کند نجس مى شود، مگر در سه صورت:
اوّل این که از بالا به پایین بریزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بریزیم، گلابهایى که در گلابدان است نجس نمى شود. دوم این که مانند فوّاره با فشار از پایین به بالا رود، در این صورت نیز تنها آن قسمت که با نجس ملاقات کرده نجس مى شود. سوم آن که بقدرى زیاد باشد که بگویند نجاست به آن سرایت نکرده، مثل این که استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشه اى از آن بیفتد یا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با یک طرف آن ملاقات کند، در این گونه موارد، بقیّه نجس نمى شود.
مسأله 55ـ هرگاه آب مضاف نجس، با کر یا آب جارى، چنان مخلوط شود که دیگر به آن مضاف نگویند، پاک مى شود.
مسأله 56ـ هرگاه آبى مطلق بوده، شک کنیم مضاف شده یا نه ـ مانند سیلابهایى که نمى دانیم به آن آب مى گویند یا نه ـ حکم آب مطلق را دارد، یعنى مى توان چیزهاى نجس را با آن شست و وضو گرفت و غسل کرد، امّا بعکس اگر آبى مضاف بوده، شک داریم مطلق شده، حکم آب مضاف را دارد.
مسأله 57ـ آبى که معلوم نیست مطلق است یا مضاف و حالت سابقه آن هم معلوم نیست چیزى را پاک نمى کند، وضو و غسل هم با آن باطل است، امّا اگر چیز نجسى به آن رسد نجس نمى شود.
مسأله 58ـ هرگاه آبى بر اثر مجاورت و نزدیکى با عین نجس بوى نجس بگیرد پاک است، مگر این که عین نجس به آن برسد، درعین حال اجتناب از آن بهتر است.
مسأله 59ـ هرگاه آبى که بو، یا رنگ و یا طعم آن بر اثر نجاست تغییر کرده خود به خود رنگ و بو و طعمش از بین برود پاک نمى شود، مگر این که با آب کر یا باران یا جارى مخلوط گردد.
مسأله 60ـ آبى که قبلاً پاک بوده شک داریم نجس شده یا نه، پاک است و آبى که قبلاً نجس بوده شک داریم پاک شده یا نه نجس است.
مسأله 61ـ آب نیم خورده «حیوانات نجس» مانند سگ و خوک نجس است، امّا نیم خورده حیوانات حرام گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاک است هرچند خوردن آن مکروه است.
مسأله 62ـ مستحبّ است آب نوشیدنى کاملاً تمیز بوده باشد، خوردن آبهاى آلوده که موجب بیمارى مى گردد حرام است، آبهاى شست و شو نیز شایسته است تمیز باشد از آبهاى متعفّن و آلوده تا آنجا که ممکن است، باید پرهیز شود.
فتاوای فقهی آیت الله مکارم شیرازی معظّم له