تبدیل شدن به یک بازیکن تیمی مشارکت پذیر نیاز به تغییر و تمرکز در چهار زمینه ی ذیل را دارد:
1- بینش: هم تیمی ها را به عنوان شریک ببینید نه به عنوان رقیب.
از نظر اعضای مشارکت پذیر در یک تیم،مکمل بودن یکدیگر بسار مهم تر از رقابت کردن با یکدیگر است.
این گونه افراد خودشان را به عنوان یک واحد می بینند که با هم کار می کنند و
هرگز اجازه نمی دهند که رقابت بین هم تیمی ها به جایی برسد که به تیم آسیب برساند.
2- رویکرد: حامی هم تیمی ها باشید نه بد گمان به آنها.
برخی مردم چنان ذهنشان به دنبال منافع خودشان است که به طور طبیعی در مورد هر کسی از جمله هم تیمی های خودشان بد گمان هستند.
پس تنها در صورتی می توانید به جای رقابت با هم تیمی ها،آنها را تکمیل کنید که بد گمانی های خودتان را به حالت تعلیق در آورده و یک بازیکن تیمی پشتیبان بشوید و این به رویکرد انسان بستگی دارد.
همواره فرض کنید که همه خوب هستند مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.
اگر به مردم اعتماد کنید،با آنها بهتر رفتار می کنید و اگر با آنها بهتر رفتار کنید، احتمال اینکه شما و آنها روابط مشارکتی با یکدیگر برقرار کنید،بیشتر می شود.
3- تمرکز: روی تیم تمرکز کنید نه روی خودتان.
پیشرفت حقیقی در هر زمینه ای مثل یک مسابقه ی دو امدادی است نه یک مسابقه ی یک نفره.
اگر شما روی تیم تمرکز کنید و نه بر روی خودتان،قادر خواهید بود تا به جای این که سعی کنید ،
مسابقه را خودتان به پایان برسانید،هر وقت لازم باشد چوب امدادی را به نفر بعدی بدهید.
4- نتایج: از طریق تقویت توان خود،پیروزی ها را به وجود آورید.
وقتی به همراه هم تیمی های خودتان کار می کنید، می توانید کارهای قابل ملاحظه ای انجام دهید و
اگر به تنهایی کار کنید، پیروزی های زیادی را که در جلوی روی شماست ، از دست خواهید داد.
