جلوه‏هايى از وحدت مسلمانان

1. رحمت و موهبت الاهى، همه عرصه وجود را فرا گرفته است. فرشته حق با نوايى دل‏انگيز رهروان حقيقت را فرا مى‏خواند. از دهه آخر ماه شعبان همه خود را آماده مى‏كنند. گويا مسافرى در راه است. بايد به استقبال وى رفت. اين بار افزون بر تطهير خانه و كاشانه، مهيّاى شست‏وشوى دل و زدودن زنگار وجود از هر نوع آلودگى معنوى هستيم.

همه در جنب و جوش و حركتند. هر كدام به قدر معرفت و حكمت، همت گماشته است. عدّه‏اى از چند روز قبل، برخى از دو ماه قبل به استقبال رفته، و سراى وجودشان را پذيراى مهمانى «ماه رمضان» كرده‏اند.

اگر كسى ميان اين جمع نباشد، باورش نمى‏شود كه چگونه همه مسلمانان از نژادها و رنگ‏هاى گوناگون، مليت‏ها و قوميت‏هاى متفاوت، پيران و جوانان و گاهى كودكان هفت ـ هشت ساله براى استقبال از ماه رمضان صف كشيده‏اند و حلول اين ماه عبادت و بندگى را با عبادت بيشتر و روزه دارى جشن مى‏گيرند. شركت در اين جشن، كارت ويژه مذهبى نمى‏طلبد؛ شيعه و سنى ندارد؛ جعفرى، حنفى، شافعى، مالكى، حنبلى و زيدى و... همه با هم هستند. نه در يك روستا و شهر و كشور، بلكه در همه جاى جهان، هر جايى كه اسلام و «ماه رمضان» را درك كرده باشد.

2. واژه شناسان مى‏گويند: «رمضان» به معناى تابش گرما و شدت تابش خورشيد است، و «ماه رمضان» تابش گرما از درون دارد؛ روزه داران از گرمى وصل مى‏سوزند و به اين سوزش افتخار مى‏كنند؛ چه اين كه روزه، گناهان را مى‏سوزاند و باعث مغفرت است. در قرآن كريم، يك بار «ماه رمضان» و چهارده بار واژه «صوم» و «صيام» و «صائمين» و «صائمات»... آمده است.

ماه روزه براى مسلمانان ماهى است كه درهاى دوزخ بسته و درهاى بهشت به رويشان باز خواهد بود.

(كليات شمس، جزء ششم، ص 35 و 3619)

ب. عيد فطر، پاداش روزه داران

دهه آخر ماه رمضان با حضور گسترده‏تر مسلمانان در مراسم احيا، شب زنده دارى، قرائت قرآن و دعا به تدريج سپرى مى‏شود. مسلمانان روزه دار احساس ديگرى دارند. يك ماه عبادت ويژه، بندگى خداى بخشنده و اكنون در آستانه دريافت «عيدى»اند. خداى متعالى به وعده‏اش عمل خواهد كرد. پايان ماه رمضان، بخشش گناهِ عاصيان تائب و افزايش درجات و تقرّب صالحان و اولياى الاهى است. بخشى از پاداش ماه رمضان در اول شوال عطا مى‏شود. عيد فطر، حضور در سفره پاداش و هدايا. مگر نه اين است كه با آمدن عيد فطر هزاران اسير آزاد مى‏شدند؛ چرا اسيران نفس آزاد نشوند؛ آزاد از بندگى شيطان و رهايى از عذاب و قهر خداوند.

همه مسلمان در سراسر جهان به شادمانى مى‏پردازند و چه شكوهى عظيم كه دين وحدت بخش اسلام پديد آورده است. پيروان همه مذاهب شادمان و خوشحالند كه عيدى از اعياد اسلامى را جشن مى‏گيرند.

ج. عيد اضحى، جلوه ايثار

جلوه ديگر وحدت، پاسداشت عيد اضحى است. هر ساله بيش از دو ميليون حاجى در سرزمين وحى گرد هم مى‏آيند و با انجام مراسم حج، نمودى ديگراز روح اجتماعى و همبستگى عمومى را به نمايش مى‏گذارند. آنان به صورت ويژه با قربانى گوسفند، گاو يا شترى در سرزمين عشق و ايثار، فداكارى را اعلام مى‏كنند.

مسلمانانى كه موفق نشدند در «منى» حاضر شوند، سنّت ابراهيمى را در هر كوى و برزن بر پا مى‏دارند و با انجام قربانى و هديه گوشت آن به فقيران و همسايگان، همدلى و رأفت و مهربانى را گسترش مى‏دهند.

* * *

مسلمانان با برخوردارى از چنين جلوه‏هايى، همگرايى دينى و مذهبى را سرلوحه زندگيشان قرار خواهند داد. اين جلوه‏ها از جاودانگى و جهانى‏نگرى دين اسلام حكايت دارد. دينى كه مؤمنان را برادر يك‏ديگر معرفى كرده و برترى را در تقوا و پاكدامنى قرار داده است، انتظار دارد در سراسر جغرافياى زيست محيطى مسلمانان، نداى وحدت شنيده شود؛ گر چه بدخواهان و كينه توزان، با دسيسه‏هاى گوناگون درصدد تفرقه و اختلافند و به آتش نفاق و فتنه دامن مى‏زنند.

آگاهى، هوشيارى، دشمن‏شناسى و حفظ وحدت صفوف و توحيد كلمه در سايه كلمه توحيد، مايه پيروزى و سربلندى مسلمانان است.