یکی از آموزه‌های دستوری قرآن، صدقه است. در بسیاری از روایات، بخشش، سخاوتمندی و صدقه دادن با دو اثر جذب منفعت و دفع بلا مورد تاکید قرار گرفته است. از این رو صدقه دادن در هر روز به ویژه برای دفع بلا و رفع گرفتاری‌ها به عنوان مستحب معرفی شده و از مومنان خواسته شده تا با صدقه دادن خود را بیمه کنند.
پیامبر خدا (ص) در حدیثی درباره ارزش این عمل فرمودند: "سرزمین قیامت تماماً آتش است، مگر سایه مؤمن؛ زیرا که صدقه او بر سرش سایه میافکند ".(1)
امام صادق (ع) نیز در حدیثی این چنین می‌فرمایند: "بخشنده، بخشنده نباشد مگر آن گاه که سه خصلت داشته باشد: در توانگری و تنگدستی مال خویش را ببخشد، آن را به کسی که مستحقّ است ببخشد و تشکّری که در برابر خوبی خود به کسی دریافت میکند بیشتر و ارزشمندتر از آن چیزی بداند که به او داده است".(2)
همچنین امام علی (ع) اسوه و الگوی سخاوتمندان در این باره فرمودند: "صدقه، سپری است در برابر آتش (جهنّم) ".(3)
پی نوشت ها:
1- (الکافی: 4 / 3 / 6 منتخب میزان‌الحکمة: 568)
2- (بحارالأنوار: 78 / 231 / 27 منتخب میزان‌الحکمة: 122)
3- (وسائل الشیعه: 6 / 258 / 17 منتخب میزان‌الحکمة: 318)
