گزیده ای از فضائل حضرت
چونان نیاکان وارسته اش، از مقام علمی والایی برخودار بود، تا آن جا که وی را عالم آل محمد لقب داده اند.
بیست و چند سال بیش نداشت که در مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله به فتوی می نشست.
علمش بی کران و رفتارش پیامبر گونه و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام می گردید.
کسی را با عمل و سخن خود نمی آزرد، تا حرف مخاطب تمام نمی شد سخنش را قطع نمی کرد.
هیچ حاجتمندی ر ا مأیوس باز نمی گرداند.
در حضور مهمان به پشتی تکیه نمی داد و پای خود را دراز نمی کرد.
هرگز به غلامان و خدمه دشنام نداد و با آنان می نشست و غذا می خورد.
شبها کم می خوابید و قرآن بسیار می خواند. اکثر شبهایش را از سر شب تا صبح بیدار بود .
شبهای تاریک در مدینه می گشت و مستمندان را کمک می کرد.
در تابستان بر حصیر و در زمستان بر پلاس زندگی می کرد.
نظافت را در هر حال رعایت می فرمود و عطر و بخور بسیار به کار می برد.
عادتا جامه ارزان و خشن می پوشید ولی در مجالس و برای ملاقاتها و پذیرائی ها لباس فاخر در بر می کرد.
غذا را اندک می خورد و سفره اش رنگین نبود.
و در هر فرصت مقتضی، مردم را به وظائف خود آگاه می کرد.
