.... خدايا، اگر بنده‌اي در حق من به كاري دست زده كه تو او را از آن باز داشته‌اي، يا آبروي
مرا، كه تو حرمت آن را بر او لازم گردانيده‌اي، به ناحق ريخته است، و در اين حال از دنيا رفته،
يا زنده است و حق من بر گردنِ وي باقي است، او را در ستمي كه بر من روا داشته بيامرز، و
در حقي كه از من با خود برده است ببخشاي، و او را به سبب آنچه با من كرده سرزنش
مفرماي، و بدي‌هايش را پيش چشمش مياور كه آزرده خاطر شود. اين عفو و بخشايشِ
بي‌دريغ و بخششِ رايگان من درباره‌ي آنان را پاك‌ترين صدقه و برترين عطيّه‌اي قرار ده كه
صدقه دهندگان و تقرّب جويان به ديگران مي‌بخشند،
و در عوضِ اين گذشت، از من درگذر، و در برابرِ دعايم در حق آنان، بر من رحمت آور، تا هر يك
از ما به مدد فضل تو به سعادت رسيم و به احسان تو روي رهايي بينيم.
خدايا، اگر بنده‌اي از بندگانت از من آسيبي ديده، يا از جانب من به او آزاري رسيده، يا من به
دستِ خود و يا به وسيله‌ي كسي بر او ستمي كرده‌ام و حقّش را تباه ساخته و مانع
دادخواهي‌اش شده‌ام، بر محمد و خاندانش درود فرست و با توانگريِ خویش، رضايت او را از
من فراهم ساز، و حقّش را تمام و كمال ادا فرما....
(فرازی از دعای سی و نهم صحیفه سجادیه)
