خون

خون (مسئله 102 تا 110)

مسأله 102ـ خون انسان و هر حیوانى که خون جهنده دارد (یعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به سرعت جارى مى شود) نجس است، ولى خون حیواناتى که خون جهنده ندارند مانند ماهى و مار و همچنین خون پشه پاک است.

مسأله 103ـ هرگاه حیوان حلال گوشت را مطابق دستور شرع سر ببرند و خون آن به مقدار معمول بیرون آید خونى که در بدنش باقى مى ماند پاک است، مگر این که سر حیوان را در جاى بلند قرار دهند و خون به بدن حیوان بر گردد و اگر به علّت نفس کشیدن، خون برگردد نیز احتیاط واجب، اجتناب است.

مسأله 104ـ بهتر است از خونی که در تخم مرغ است اجتناب شود هر چند محکوم به نجاست نیست.

مسأله 105ـ خونى که به هنگام دوشیدن شیر در آن دیده مى شود نجس است و شیر را هم نجس مى کند.

مسأله 106ـ خونى که از لثه یا جاى دیگر دهان بیرون مى آید هرگاه در آب دهان حل شود و از بین برود پاک است و فرو بردن آب دهان نیز در این صورت جایز است، ولى عمداً این کار را نکند.

مسأله 107ـ هرگاه خون به واسطه کوبیده شدن زیر پوست یا ناخن بمیرد، اگر طورى باشد که دیگر به آن خون نگویند پاک است و اگر به آن خون بگویند مادام که زیر پوست و ناخن است براى وضو و غسل نماز اشکال ندارد، امّا هرگاه سوراخ شود اگر ضرر و زحمت فوق العاده اى ندارد باید آن را بیرون آورند و اگر زحمت زیاد دارد باید براى وضو و غسل اطراف آن را شست و پارچه اى روى آن بگذارد و روى پارچه دست تر بکشد و احتیاطاً تیمّم هم بکند.

مسأله 108ـ اگر انسان نداند سیاهى زیر پوست، خون مرده است یا گوشت بر اثر کوبیده شدن، به آن رنگ درآمده، پاک است.

مسأله 109ـ زردابه اى که گاه موقع خراشیدگى پوست یا در اطراف زخم پیدا مى شود چنانچه معلوم نباشد خون است یا با خون مخلوط شده، پاک است.

مسأله 110ـ پوست سرخ رنگى که بعد از شستن زخم یا هنگام بهبودى روى زخم ظاهر مى شود پاک است، مگر این که یقین حاصل شود خون در آن است.

^{فتاوای فقهی آیت الله مکارم شیرازی معظّم له}