حکومت مهدوی و پایان کار امویان!

سفیانی با لشکری شکست خورده به سمت کوفه حرکت می کند و از سوی دیگر سپاه امام زمان (عج) نیز از مدینه به سمت کوفه می آید. حضرت مهدی (عج) که وارد کوفه می شوند، مدتی در آنجا اقامت می کنند. آن جا مرکز حکومت می شود و مردم شروع به ساختن کوفه ای جدید می کنند.

امام شهر به شهر در عراق می گردند و مردم گروه گروه به ایشان می پیوندند. بعد از آن در شام (سوریه) نیز بسیاری از مردم به سپاه امام ملحق می شوند. (1)

سفیانی با نزدیک شدن سپاه امام، به سمت بیت المقدس می رود و در مکانی به نام «رمله» (در فلسطین اشغالی) متوقف می شود.

سرلشکر تاریک امویان که تا ابد نمی تواند از دست امام فرار کند ناچار در رمله با ایشان رو به رو می شود. اینجا اتفاق جالبی می افتد:

برخی از لشکریان امام به سفیانی می پیوندند و برخی از لشکریان سفیانی به امام! (2)

بالاخره در نزدیکی بیت المقدس جنگی میان سپاه حق و باطل در می گیرد و بیشتر سپاه سفیانی در این جنگ کشته می شوند. (3) پیش از این، هم از نیروی خارق العاده ی یاران امام گفتیم و هم از ناامیدی و وحشت سپاه سفیانی. پس جای تعجبی نیست که امویان در این جنگ شکست سختی بخورند!

عثمان بن عنبسه (سفیانی) که تنها می ماند، مردم او را تهدید می کنند که اگر با امام بیعت نکند او را خواهند کشت. این نشان می دهد که چقدر جو عمومی علیه سفیانی است و ورود امام به سرزمین های اسلامی، چه تاثیری در قلب و جان مردم گذاشته است.

سفیانی از ترس به امام پناهنده می شود و امام نیز او را به خیر دعوت می کند. مرد سرخ مو در نهایت با امام بیعت می کند؛ ولی این پایان کار او نیست.

وقتی سفیانی به میان قوم خود برمی گردد، دائی های او که از قبیله ی «بنی کلب» هستند، او را مسخره می کنند و می گویند: «چرا با او بیعت کردی؟ ما تو را قبول نمی کنیم!» سفیانی که بین کشته شدن به دست قومش و کشته شدن به دست امام گیر افتاده، از آنها راه چاره می خواهد و کلبیان پیشنهاد می کنند که او، امام را به قتل برساند. (4)

پیش بینی اینکه ترور پسر هند جگرخوار موفقیت آمیز می شود یا نه کار سختی نیست! یک بقیة الله که بیشتر نداریم و حکومت حق نیز به دست ایشان اتفاق می افتد، پس معلوم است که سفیانی موفق به قتل امام نمی شود. یاران امام عصر(عج) سفیانی را دستگیر می کنند و او را در کنار دریاچه ی طبریه در نزدیکی بیت المقدس سر می برند. (5)

خواندن این حدیث از زبان امام صادق (علیه السلام) در انتهای این بحث خالی از لطف نیست:

«ما و خاندان ابوسفیان، دو خاندانی هستیم که همواره با یکدیگر در ستیز بودیم، ما می گفتیم: خدا راست گفته و آنها می گفتند: دروغ گفته است!

ابوسفیان با رسول اکرم (صلی الله علیه و آله)، معاویه با حضرت علی(علیه السلام) و یزید با امام حسین (علیه السلام) جنگید و سفیانی نیز با قائم(عج) خواهد جنگید.» (6)

پی نوشت:

1.    مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 13، صص 160 و 161

2.    همان

3.    نسخه ی خطی ابن حماد، ص 96

4.    بحارالانوار، ج 13، ص 189

5.    بشارة الاسلام، ص 46 و 192 و 277

6.    الزام الناصب، ص 180؛ بحارالانوار، ج 52، ص 190؛ معانی اخبار، ص 346

بخش مهدویت تبیان

منابع:

1.    کورانی، علی، عصر ظهور، صص147 – 152

2.    صدر، محمد، تاریخ پس از ظهور، صص 150 و 151 و 495

3.    سلیمان، کامل، روزگار رهایی، ج2، صص 1113 و 1133

پ.میعاد. سایت مستور