زمانی که کاراکترتان ناامیدانه به دنبال چیزی می گردد، باید ضرورت این جستجو را نشان دهید. نشان دادن این موضوع برای شما یک چالش به حساب می آید چه بازیگر در جستجوی یک شئ باشد یا به دنبال یک انسان، بخصوص اگر فردی که در جستجوی چیزی ست دیالوگی هم نداشته باشد.
تکنیکی که توسط بسیاری از کارگردانان استفاده می شود نشان دادن صورت بازیگر و تلاش برای انجام این کار توسط حس بازیگر است. این کار ممکن است عملی باشد اما اغلب نشان دادن صورت کاراکتر درحالیکه نا امیدانه به یک اتاق نگاه می کند و سپس کات کردن تصویر به یک نمای نقطه نظر، کیفیت فیلم را تا حد نمایشهای مضحک پایین می آورد.
یک راه حل برای این مشکل این است که از نشان دادن آنچه که برای بازیگر رخ می دهد دست بردارید و به جای آن به مخاطب اجازه دهید تا شخصا همه چیز را تجربه کند. این کار را می توانید با فیلمبرداری از پشت کاراکتر و نمای نقطه نظر POV انجام دهید. دوربین را پشت کاراکتر تنظیم کنید و در حالیکه او با عجله به این طرف و آن طرف می رود و داخل فضاهای خالی را می گردد با او حرکت کنید.
سپس همین صحنه را مجددا با شبیه سازی حرکات بازیگر و نماهای نقطه نظر فیلمبرداری کنید. زمانی که به تدوین رسیدید، بین این دو قسمت کاتهای سریع بزنید. البته اگر دقیقا مشخص کنید بازیگرتان در پی یافتن چیست نتیجه بهتری می گیرید.
وقتی که شئ یا شخص مورد نظر پیدا شد، بهترین زمان است برای کات کردن به صحنه ای که در آن واکنش بازیگر به این لحظه را می بینیم.
