با بزرگان

هین رها كن عشق های صورتی عشق بر صورت نه بر روی سطی

مولانا

آنچه معشوق است صورت نیست آن خواه عشق این جهان خواه آن جهان

مولوی

ای برادر تو همان اندیشه ای ما بقی خود استخوان و ریشه ای مولانا

بر هر چه همی لرزی می‌دان که همان ارزی زين روی دل عاشق از عرش فزون باشد. مولانا

از کسي پرسيدند:« چند سال داري؟»
گفت:« هجده، هفده، شايد شانزده، احتمالا پانزده...! »
رندي گفت:« از عمر چرا مي دزدي؟ اين طور که تو پس پس مي روي، به شکم مادرت باز مي گردي!» مولانا

در خود به طلب هر آنچه خواهی که توئی. مولانا

چون جواب احمق آمد خامشی این درازی در سخن چون می‌کشی؟ مولانا

بگذار آبها ساكن شوند تا عكس ماه و ستاره ها را در وجود خود ببيني. مولانا

اندیشه کردن به این که چه بگویم، بهتر است از پشیمانی .مولانا

دراین خاک،دراین پاک،به جز عشق،به جزمهر،دگرهیچ نکاریم.مولانا

گر در طلب لقمه ناني ناني گر در طلب گوهر كاني كاني
اين نكته رمز اگر بداني داني هر چيز كه اندر پي آني آني مولانا

در پي هر گريه آخر خنده اي است.مولانا

ما در این انبار گندم می کنیم *گندم جمع آمده گم می کنیم

می نیندیشیم آخر ما به هوش *کین خلل در گندمست از مکر موش

موش تا انبار ما حفره زدست *وز فنش انبار ما ویران شدست

اول ای جان دفع شر موش کن *و انگهان درجمع گندم کوش کن

گرنه موشی دزد در انبار ماست *گندم اعمال چل ساله کجاست

ریزه ریزه صدق هر روزه چرا*جمع می ناید در این انبار ما مولانا

موش = نفس گندم = جان – روح انبار = جسم

بر قضاي عشق دل بنهاده‌اند عاشقان در سيل تند افتاده‌اند مولانا

يكدمي بالا و يك دم پست عشق گر به در انبانم دست عشق مولانا