عزم بشر در ايجاد و حفظ زندگي خانوادگي را بايد نشانه اي از مهمترين ويژگي هاي منحصر به فرد حيات اجتماعي انسان دانست. خانواده نخستين نهاد اجتماعي است كه كودك با آن آشنا و از آن طريق به ديگران معرفي مي شود. همين اهميت و مركزيت زندگي خانوادگي در حيات اجتماعي انسان، به روشني حاكي از لزوم مقدم داشتن خانواده در حدي است كه توانمان اجازه مي دهد.
باید اذعان کرد متاسفانه در جامعه ما به طور فزاینده ای کسانی كه فكر زندگي خانوادگي را از سر خود به در كرده اند و حتي مسائل مربوط به زندگي خانوادگي هم برای آنها اهمیت ندارد رو به افزایش است، اما هنوز اكثريت وسيعي از مردم، وقتي از آنها درباره جايگاه زندگي خانوادگي سوال مي شود، زندگي خانوادگي را محور حیات خود می دانند.
خانواده انتقال دهنده اصلي ارزش هاي فرهنگي و عمده ترين الگوي رفتاری است و نبايد خانواده را در اين كار تنها گذاشت و بايد آنها را در جهت بسط و گسترش ارزشهاي اصولي همچون لطف وكمك، مسئوليت در قبال ديگران، راستي ، درستي و گذشت و همياري حمايت كرد.
يكي از ويژگي هاي مشترك اين زندگي هاي مشترك زناشويي بچه دار شدن و بچه بزرگ كردن است وبچه دار شدن و بچه بزرگ كردن ممكن است فرآيندي دشوار و اضطراب آوري باشد، اما والدين معمولا فرزندان خود را گرامي مي دارند و به آنان عشق مي ورزند و براي آنان فداكاري می کنند. به علاوه، بايد به خاطر داشت كه در چارچوب چنين محيطي است كه بزرگسالان گران ترين دستاوردهای طول عمر خود، يعني چيزهايي مثل خانه، اتومبيل و ديگر كالاهاي مصرفي را مي خرند و به علاوه خانواده يكي از مهمترين مجاري اقتصاد به حساب مي آيد.
متاسفانه مسائل متعددی به وجود آمده كه بیانگر مشکلات جدي در حوزه خانواده است. از جمله می توان به ازهم گسيختگي خانوادگی، خشونت، طلاق، مسائل مرتبط با مسكن، اعتياد و ناهنجاری های اخلاقی اشاره کرد. از این رو از یک سو دولت و حاکمیت باید تقویت و حمایت از خانواده را در راس همه برنامه های خود قرار دهند و از سوی دیگر نسل جدید را طوری تربیت کنند که "زندگی خانوادگی" اولویت همیشگی آنها باشد.
تربیت نسل جدید به طوری که در همه حال خانواده را مقدم بدارد می تواند هم جامعه ایران را تا حدی از معضلات کنونی حوزه خانواده نجات دهد و هم آن را از افتادن در ورطه تجربه تلخ جوامع غربی در عرصه خانواده نجات دهد. آموزش فرزندان جامعه در این حوزه از اهمیت استراتژیک برای پایداری و بقای هویتی و فرهنگی ایران برخوردار است و مانع سقوط فرهنگی جامعه در هجوم فرهنگ غربی می شود.
البته خوشبختانه هنوز جامعه ایرانی در بحث خانواده از ویژگی های مثبتی برخوردار است که دیگر جوامع فاقد آن هستند. این ویژگی ها بخش اعظم آن به اسلامی بودن جامعه ایران بر می گردد که آموزه های ارزنده ای در حوزه خانواده دارد و اهمیت فوق العاده ای به خانواده می دهد که در هیچ مکتب دیگری نمونه ندارد.
