مادرانی كه بین ماه‌های دوم و سوم بارداری خود به‌طور مداوم استرس را تجربه كرده باشند، با احتمال بیشتری فرزند خود را تا قبل از 37 هفتگی به دنیا می‌آورند.
تحقیقات نشان می‌دهد، قرار گرفتن در معرض استرس، طول دوره بارداری را از حد طبیعی كمتر می‌كند و باعث سقط شدن جنین‌های پسر می‌شود. مادرانی كه بین ماه‌های دوم و سوم بارداری خود به‌طور مداوم استرس را تجربه كرده باشند، با احتمال بیشتری فرزند خود را تا قبل از 37 هفتگی به دنیا می‌آورند.
معمولا جنین پسر رشد بیشتری در دوره بارداری دارد و غذای بیشتری را از بدن مادر طلب می‌كند اما استرس باعث می‌شود، زنان نتوانند محیط مناسب را برای رشد جنین در رحم فراهم كنند و همین عامل باعث سقط فرزند آن‌ها می‌شود اما جنین دختر بهتر می‌تواند خود را با شرایط دشوار وفق بدهد و تا پایان دوره بارداری به رشد خود ادامه دهد.
به همین دلیل كارشناسان معتقدند، زنان باردار باید توجه بیشتری به وضعیت روانی خود داشته باشند. حتی مشاوره با متخصصان روان‌شناسی می‌تواند تا حد زیادی به موفقیت آن‌ها در به دنیا آوردن یك فرزند سالم كمك كند.
از سوی دیگر، مادرانی كه در دوره بارداری خود استرس داشته‌اند، با احتمال بیشتری نسبت به مادران دیگر صاحب فرزند سركش، عصبی و زودجوش می‌شوند. به‌نظر می‌رسد مقادیر بالای هورمون استرس در رحم می‌تواند روی رشد مغزی جنین تاثیرات منفی زیادی داشته باشد.
