0

مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

 
mina_k_h
mina_k_h
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : خرداد 1390 
تعداد پست ها : 12298
محل سکونت : زمین

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

دانش امام باقر علیه السلام نیز همانند دیگر امامان از سر چشمه ی وحی بود،آنان آموزگاری نداشتند و در مکتب بشری درس نخوانده بودند،«جابر بن عبد الله »نزد امام باقر (ع) می آمد و از آنحضرت دانش فرا می گرفت و به آن گرامی مکرر عرض می کرد:ای شکافنده ی علوم! گواهی می دهم تو در کودکی از دانشی خدا داد برخورداری.

«عبد الله بن عطاء مکی »می گفت:هرگز دانشمندان را نزد کسی چنان حقیر و کوچک نیافتم که نزد امام باقر علیه السلام،«حکم بن عتیبه »که در چشم مردمان جایگاه علمی والایی داشت در پیشگاه امام باقر چونان کودکی در برابر آموزگار بود.

شخصیت آسمانی و شکوه علمی امام باقر (ع) چنان خیره کننده بود که «جابر بن یزید جعفی »به هنگام روایت از آن گرامی می گفت:«وصی اوصیاء و وارث علوم انبیاء محمد بن علی بن الحسین مرا چنین روایت کرد...»

غصه هایت را با «ق» بنویس

تا همچون قصه فراموش شوند...

 

شنبه 20 مهر 1392  8:04 PM
تشکرات از این پست
fateme74 09303495228
mina_k_h
mina_k_h
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : خرداد 1390 
تعداد پست ها : 12298
محل سکونت : زمین

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

مقام علمی حضرت از دیدگاه دیگران

مقام علمی حضرت باقر علیه السلام آن قدر عظیم و بلند مرتبه است که خیلی از مخالفان او نیز به این امر اعتراف و اقرار دارند و دانشمندان فراوانی نیز به این امر اعتراف کرده اند که به نمونه هایی اشاره می شود:

1. ابن حجر هیثمی می گوید: «محمد باقر علیه السلام به اندازه ای گنجهای پنهان معارف و دانشها را آشکار ساخته، حقایق و حکمتها و لطایف دانشها را بیان کرده که جز بر عناصر بی بصیرت یا بد سیرت پوشیده نیست و از همین جا است که وی را شکافنده و جامع علوم و برافرازنده پرچم دانش خوانده اند.»

2. ابرش کلبی به هشام با اشاره به امام باقر علیه السلام گفت: «اِنَّ هَذا اَعْلَمُ اَهْلِ الْاَرْضِ بِما فِی السَّماءِ وَالْاَرْضِ فَهَذا وَلَدُ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله ؛ به راستی این مرد (محمد باقر علیه السلام ) داناترین مرد روی زمین است نسبت به آنچه در آسمانها و زمین می باشد. این فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله است.»

3. عبداللّه بن عطاء مکی می گوید: «من هرگز دانشمندان [اسلامی] را نزد هیچ کس به اندازه مجلس محمد بن علی علیهماالسلام ، [از نظر علمی] حقیر و کوچک ندیدم. من «حکم بن عتیبه» را که در علم و فقه مشهور آفاق بود، دیدم که در خدمت امام باقر علیه السلام مانند کودکی در برابر استادش [زانوی ادب بر زمین زده، شیفته او گردیده] بود.»

و خود حکم بن عتیبه درباره قول خداوند که می فرماید: «اِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْمُتَوَسِّمینَ» می گوید: «وَاللّه ِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِّیٍ مِنْهُمْ؛ به خدا سوگند! محمد بن علی (امام باقر علیه السلام ) جزء آنهاست.»

4. هشام بن عبدالملک با آنکه از دشمنان سرسخت حضرت بود، خطاب به آن حضرت گفت: «لا تَزالُ الْعَرَبُ وَ الْعَجَمُ یَسُودُها قُرَیْشٌ مادامَ فیهِمْ مِثْلُکَ؛ تا زمانی که مثل تو [در علم و مقام] وجود داشته باشد، قریش بر عرب و عجم آقایی می کند.»

5. قتادة بن دعامه بصری، یکی از علمای عامه، خطاب به آن حضرت چنین گفت: «من در محضر فقها و در محضر ابن عباس زیاد نشسته ام؛ ولی هیچ جا قلبم مضطرب نشد، جز زمانی که در محضر شما نشستم.»

6. شمس الدین محمد بن طولون می گوید: ابو جعفر محمد بن زین العابدین ...، ملقب به باقر علیه السلام ... عالم و آقا و بزرگوار بود. او را باقر نامیده اند، چون در علم توسعه ایجاد کرد.»

7. محمد بن طلحه شافعی می گوید: «او باقر العلم و شکافنده علوم است و جامع و نشر دهنده و بلند کننده پرچم آن است.»

8. ابن ابی الحدید می گوید: «کانَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ ... سَیِّدُ فُقَهاءِ الْحِجازِ وَ مِنْ اِبْنِهِ جَعْفَرٍ تَعَلَّمَ النّاسُ الْفِقْهَ؛ محمد بن علی علیهماالسلام آقای فقهای حجاز بود، و از او و فرزندش، مردم علم فقه را آموختند.»

9. احمد بن یوسف دمشقی می گوید: «منبع فضائل و افتخارات، امام محمد بن علی باقر علیه السلام است. او را باقر نامیده اند، چون علم را می شکافد و گفته شده این لقب از کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله گرفته شده که جابر بن عبداللّه انصاری می گوید: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: در آینده، فرزندی از فرزندان حسنم را می بینی که همنام من است و علم را می شکافد، شکافتنی. هر گاه او را دیدی، سلام مرا به او برسان!»

10. ابن خلکان می گوید: ابو جعفر محمد بن علی... یکی از امامان دوازده گانه است و «کانَ الْباقِرُ عالِما سَیِّدا کَبیرا؛ امام باقر علیه السلام دانشمند و سرور و بزرگوار بوده است.»

غصه هایت را با «ق» بنویس

تا همچون قصه فراموش شوند...

 

شنبه 20 مهر 1392  8:04 PM
تشکرات از این پست
fateme74 09303495228
golestan98
golestan98
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : دی 1391 
تعداد پست ها : 297
محل سکونت : خراسان رضوی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

ان شالله پیرو حقیقی امامان معصوم «ع» و امام باقر«ع» باشیم

به علم توجه بسیاری کنیم و وقت بیشتری برای علم آموزی صرف کنیم

البته علمی که به درد ما یا جامعه مان به خورد و این گونه  نباشد که وقت پیری حسرت بخوریم که «حیف..! جوانی مان را صرف آموختن چه چیزهایی کردیم»

شنبه 20 مهر 1392  8:21 PM
تشکرات از این پست
fateme74 09303495228
eli1991
eli1991
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : مرداد 1392 
تعداد پست ها : 183
محل سکونت : تهران

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

تسلیت عرض میکنم ...

 

امام محمد باقر (ع) :

 

ما شیبَ شیءٌ بشیءٍ اَحسن مِن حِلمٍ بعلمٍ؛

چیزی با چیزی نیامیخته است که بهتر از حلم با علم باشد.

 

 

اِنَّ لِکُلِّ شَیءٍ قُفلاً وَ قُفلُ الایمانِ الرِّفقُ؛

هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان مدارا کردن و نرمی است.

 

تا رازهایم را نمیدانی ...

داوری نکن ...

شنبه 20 مهر 1392  8:42 PM
تشکرات از این پست
fateme74 09303495228
hoseinh1990
hoseinh1990
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : آذر 1391 
تعداد پست ها : 2645
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

اول تسلیت میگم شهادت امام محمد باقر رو به همه دوستان و شیعیان جهان

یه سوال الان هدف این هفته چیه؟

اگه هدف کپی پیست هس تا منم دست به کار بشم؟

پست تکراری هم که ...

اما در مورد موضوع

دوران امام باقر شرایط به گونه ای بود که امام در بهترین شرایط نسبت به ائمه دیگه بودن تا به ترویج علم بپردازند

و امام هم از فرصت نهایت بهره رو بردن

تو زمان خودمون همه که چند روز پیش بود که رهبر تاکید کردن دوباره به علم اندوزی و استفاده از علم برای پیشرفت کشور و اسلام

 

گـر تو خواهی که  بیابی زجهان راه نجات

بر محمّد تو بگو از دل و جان صلوات.

 

شنبه 20 مهر 1392  8:44 PM
تشکرات از این پست
09303495228 fateme74
faraji5
faraji5
کاربر طلایی3
تاریخ عضویت : شهریور 1392 
تعداد پست ها : 438
محل سکونت : آذربایجانشرقی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

شخصیت علمی
بی‌تردید چنان که بسیاری از علمای اهل سنت، نیز گفته اند، امام باقر(ع) در زمان حیات خویش شهرت فراوانی داشته و همواره محضر او از دوست دارانش، از تمامی بلاد و سرزمینهای اسلامی، پر بوده است. موقعیت علمی ایشان، به مثابه شخصیتی عالم و فقیه، به ویژه به عنوان نماینده علوم اهل بیت، بسیاری را وا می داشت تا از محضر او بهره گیرند و حل اشکالات علمی و فقهی خود را از او بطلبند. در این میان، اهل عراق که بسیاری از آنان شیعه بودند بیش از دیگران مفتون شخصیت آن حضرت شده بودند.

مراجعه کنندگان، خضوعی خاص نسبت به شخصیت علمی امام داشتند چنان که عبدالله بن عطای مکی گوید: علما را در محضر هیچ کسی کوچکتر از زمان حضور در محضر امام باقر(ع) ندیدم. حکم بن عینیه با تمام عظمت علمی‌اش در میان مردم، در برابر آن حضرت مانند دانش آموزی در مقابل معلم خود به نظر می رسید.

شنبه 20 مهر 1392  11:11 PM
تشکرات از این پست
fateme74
faraji5
faraji5
کاربر طلایی3
تاریخ عضویت : شهریور 1392 
تعداد پست ها : 438
محل سکونت : آذربایجانشرقی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)


 كلماتی از آن بزرگوار
1 - همانا خداوند عز و جل نگاه دارد بوسیله تقوی بنده را از آنچه عقلش بدان دسترسی ندارد.
2 - بردباری جامه شخص دانا و عالم است مبادا خود را از آن برهنه كنی.
3 - خدا بر خویش مهرورزی را لازم كرده و رحمت او بر خشمش پیشی جسته و از روی راستی و درستی به انجام رسیده، پس چنان نیست كه خداوند به بندگان خشم آغاز كند پیش از آنكه آنان او را به خشم آورند...
4 - هر ملتی كه كتاب خدا را به پشت سر انداخته خدا نیز علم كتاب را از آنها بگیرد …
5- حریص بر دنیا، همچون کرم ابریشم است که هر چه پیله را بر خود بیشتر بپیچد، بیرون آمدنش مشکل تر می شود

شنبه 20 مهر 1392  11:12 PM
تشکرات از این پست
fateme74
09303495228
09303495228
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مرداد 1391 
تعداد پست ها : 8721
محل سکونت : خراسان جنوبی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)


نقل قول hoseinh1990

اول تسلیت میگم شهادت امام محمد باقر رو به همه دوستان و شیعیان جهان

یه سوال الان هدف این هفته چیه؟

اگه هدف کپی پیست هس تا منم دست به کار بشم؟

پست تکراری هم که ...

اما در مورد موضوع

دوران امام باقر شرایط به گونه ای بود که امام در بهترین شرایط نسبت به ائمه دیگه بودن تا به ترویج علم بپردازند

و امام هم از فرصت نهایت بهره رو بردن

تو زمان خودمون همه که چند روز پیش بود که رهبر تاکید کردن دوباره به علم اندوزی و استفاده از علم برای پیشرفت کشور و اسلام

سلام

اول از همه از شما تشکر میکنم

درسته دوستان اکثراً کپی میکنند و پیست ....

اصلا ولش کنید

هدف این هفته توجه به علم از نظر امام محمد باقر (ع) هستش حالا من یه سوال از شما دارم به نظر شما چرا  امام در زمان خودشان  در بهترین شرایط برای ترویج علم بوده؟


شنبه 20 مهر 1392  11:28 PM
تشکرات از این پست
hoseinh1990 fateme74
hoseinh1990
hoseinh1990
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : آذر 1391 
تعداد پست ها : 2645
محل سکونت : اصفهان

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)


نقل قول 09303495228

نقل قول hoseinh1990

اول تسلیت میگم شهادت امام محمد باقر رو به همه دوستان و شیعیان جهان

یه سوال الان هدف این هفته چیه؟

اگه هدف کپی پیست هس تا منم دست به کار بشم؟

پست تکراری هم که ...

اما در مورد موضوع

دوران امام باقر شرایط به گونه ای بود که امام در بهترین شرایط نسبت به ائمه دیگه بودن تا به ترویج علم بپردازند

و امام هم از فرصت نهایت بهره رو بردن

تو زمان خودمون همه که چند روز پیش بود که رهبر تاکید کردن دوباره به علم اندوزی و استفاده از علم برای پیشرفت کشور و اسلام

سلام

اول از همه از شما تشکر میکنم

درسته دوستان اکثراً کپی میکنند و پیست ....

اصلا ولش کنید

هدف این هفته توجه به علم از نظر امام محمد باقر (ع) هستش حالا من یه سوال از شما دارم به نظر شما چرا  امام در زمان خودشان  در بهترین شرایط برای ترویج علم بوده؟

 

سلام مجدد

اخه کپی پیست هم قانون خودشو داره حداقل یه نگاه کوچولو به مطالب مینداختن که پست تکراری ندن حداقل  بهتر بود که ادم دلسرد نشه

اگه خب بیان اطلاعات خودشون رو بگن حداقلش اینه که یکم قدرت بیانشون خوب میشه و ...

و پست های طولانی رو هم کپی پست میکنن و ...

تا جایی که من میدونم چون بنی امیه دوره افول خودش رو شروع کرده بود و بنی امیه و بنی عباس بخاطر حکومت با هم جنگ داشتن کمتر به امام توجه می کردن و بیشتر مشغول قدرت طلبی بودن و امام آزادی بیشتر نسبت به سایر ائمه برای ترویج علم و دانش داشتن

البته باز هم فشارها  و... بود ولی نسبت به ائمه دیگه امام محمد باقر (ع) وضعیت بهتری داشتند

گـر تو خواهی که  بیابی زجهان راه نجات

بر محمّد تو بگو از دل و جان صلوات.

 

یک شنبه 21 مهر 1392  12:17 AM
تشکرات از این پست
09303495228 fateme74
mohsen_alavi
mohsen_alavi
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : آبان 1391 
تعداد پست ها : 8348
محل سکونت : تهران

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

مطمئنا همه ی فرستادگان الهی چه پیامبران چه امامان معصوممون

همه برای تفکر و تعقل انسانها آمدند

در خیلی جاها اینان علم متدین را برتر از عبادت تنها دانسته اند یعنی داشتن علم همراه با دین را همواره سفارش میکردند

بطوری که همه سفارش کرده اند به دینداری و تحصیل

حتی از کافران....

میگویند علم را بیاموزید هرچند از کافر باشد

و این نشان دهنده ی اهمیت علم است

و برتر از آن داشتن علم همراه با ایمان است

ممنون از ایجاد این مبحث

یا علی

وبلاگ شیعه 12 امامی

 

خواهد آمد مرهم زخم علی(ع) در کوچه ها

 

یک شنبه 21 مهر 1392  3:08 AM
تشکرات از این پست
09303495228 hoseinh1990 fateme74
mohsen_alavi
mohsen_alavi
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : آبان 1391 
تعداد پست ها : 8348
محل سکونت : تهران

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

مطمئنا همه ی فرستادگان الهی چه پیامبران چه امامان معصوممون

همه برای تفکر و تعقل انسانها آمدند

در خیلی جاها اینان علم متدین را برتر از عبادت تنها دانسته اند یعنی داشتن علم همراه با دین را همواره سفارش میکردند

بطوری که همه سفارش کرده اند به دینداری و تحصیل

حتی از کافران....

میگویند علم را بیاموزید هرچند از کافر باشد

و این نشان دهنده ی اهمیت علم است

و برتر از آن داشتن علم همراه با ایمان است

ممنون از ایجاد این مبحث

یا علی

وبلاگ شیعه 12 امامی

 

خواهد آمد مرهم زخم علی(ع) در کوچه ها

 

یک شنبه 21 مهر 1392  3:09 AM
تشکرات از این پست
fateme74
maryamjoon
maryamjoon
کاربر طلایی2
تاریخ عضویت : شهریور 1391 
تعداد پست ها : 1178
محل سکونت : تهران

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

ایمان و علم در نگاه امام محمد باقر(ع)

 

پنجمین امام شیعه، محمدبن علی بن الحسین(ع) ملقب به باقر در سال ۵۷ ق در شهر مدینه دیده به جهان گشود. مادر ایشان، فاطمه دختر امام حسن(ع)، زنی با جلالت و بزرگوار بود به طوری كه امام صادق(ع) از ایشان با تعبیر زنی بسیار راستگو كه در آل حسن(ع) مانند نداشت یاد كرده اند. بدین ترتیب، امام باقر(ع) نخستین كسی است كه پدرش از نسل امام حسین(ع) و مادرش از نسل امام حسن(ع) است.روز تولد آن حضرت را اول رجب و در برخی نقل ها سوم صفر دانسته اند.

 

 

- جایگاه علمی امام محمد باقر(ع): دوران حضرت امام باقر(ع)، دوران رونق و گسترش علوم اسلامی بود و دانشمندان و فقهای بزرگی در عرصه حدیث و فقه به منصه ظهور رسیده بودند. امام باقر(ع) در میان ایشان از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. شیخ مفید یكی از بزرگترین دانشمندان شیعی در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری درباره موقعیت علمی امام و جلسات درس ایشان می نویسد: بازماندگان صحابه و بزرگان تابعین و رؤسای فقهای مسلمان از آن حضرت در مسائل دینی روایت كرده اند. امام، اخبار پیشینیان و پیامبران را روایت می كرد و مردم از او سیره و سنت رسول اكرم(ص) را می گرفتند و در مناسك حج بر او اعتماد داشتند و تفسیر و قرآنش را می نوشتند و عامه و خاصه، روایات او را حدیث می كردند و دانش كلام او را پاس می داشتند. همه نویسندگان شیعه و سنی، علت ملقب شدن آن حضرت را به باقر و باقرالعلوم ، دانش فراوان ایشان دانسته اند. البته این نامگذاری از طرف پیامبر اكرم(ص) به روایت جابربن عبدالله انصاری صورت گرفته است كه ایشان در مورد امام باقر(ع) فرمود: یَبْقَرُ العلمَ بقراً یعنی علم را به تمام و كمال می شكافد. شیخ طوسی(د.۴۶۰ ق)، بزرگترین عالم شیعی در قرن پنجم، تعداد شاگردان برجسته آن حضرت را ۴۶۶ تن برشمرده است. ایشان در زمینه مسائل فقهی، مرجع عام علمای حجاز بود. بسیاری از فقهای بزرگ اهل سنت در نزد ایشان به مانند دانش آموزی كسب علم می كردند. شهرت ایشان در حجاز آن گونه پیچیده بود كه ایشان را سید فقهای حجاز(بزرگ فقیهان منطقه حجاز) می خواندند. یكی از علمای بزرگ اهل سنت به نام ذهبی(د.۷۴۸ ق) درباره ایشان می نویسد: امام باقر(ع) از كسانی بود كه علم و عمل و آقایی و شرافت و وثاقت و متانت را با هم جمع كرده بود و برای خلافت، شایستگی داشت.

 

- زندگانی سیاسی امام محمد باقر(ع): دوران حیات امام باقر(ع)، مقارن با دوران قدرت بنی امیه بود و اوضاع و شرایط دشواری برای ایشان و شیعیان ایشان پدید آمده بود. دوران امامت امام باقر(ع) معاصر با ۵ نفر از خلفای بنی امیه بود. ولیدبن عبدالملك، سلیمان بن عبدالملك، عمربن عبدالعزیز، یزیدبن عبدالملك و هشام بن عبدالملك. از این میان، تنها دوران ۲ ساله خلافت عمربن عبدالعزیز برای امام باقر(ع) و شیعیان آن حضرت، دوران آسایش و راحتی بود. عمربن عبدالعزیز(حك.۹۹ ۱۰۱ ق) با همه خلفای اموی تفاوت داشت. غیر از او، دوران دیگر خلفای اموی همواره برای امام و یارانش باسختی همراه بود. امام باقر(ع)، سلیمان خلیفه اموی را فردی ستمگر و جبار نامید. اما سخت ترین دوران حیات امام باقر(ع) مقارن با خلافت دهمین خلیفه اموی یعنی هاشم بن عبدالملك بود. هاشم مردی خشن، ستم پیشه، سنگدل، بی رحم، تندخو، مال دوست و بخیل بود. به گفته مسعودی، مورخ شیعی قرن چهارم، هیچ زمانی سخت تر از زمانه هشام نبود. وی مدت ۱۹ سال و ۷ ماه حكومت كرد و امام باقر(ع) سال های پایانی عمر شریف خود را در دوران این خلیفه جبار سپری كرد. هشام و كارگزارانش بغض و كینه شدیدی نسبت به علویان بویژه امام باقر(ع) به عنوان بزرگ علویان داشتند و رفتار امام باقر(ع) و شیعیانش را به شدت كنترل می كردند. سپر دفاعی امام باقر(ع) در قبال سیاست های سختگیرانه هشام، تقیه بود. در واقع به مدد تقیه بود كه امام باقر(ع) و اصحابش توانستند خود را از گزند هشام دور نگه دارند. با این وجود، هشام همواره در پی راه هایی بود كه بتواند نقاب تقیه را از چهره ایشان بردارد و با این راه امام و یارانش را از بین ببرد. هشام برای این منظور دست به تشكیل مناظرات علمی با حضور امام باقر(ع) زد تا به این وسیله از منزلت علمی امام بكاهد. اما قدرت علمی امام و پیروزی در این مناظرات منجر به نتیجه عكس می شد.

به طور كل دوران حكومت سلسله اموی برای شیعیان همواره با سختی و فشار همراه بود. سرانجام امام باقر(ع) پس از عمری مجاهدت و تلاش در راه ارائه اسلام واقعی و حقیقت به مردم در هفتم ذیحجه سال ۱۱۴ق / توسط هشام به شهادت رسید و در قبرستان بقیع در كنار قبر پدر بزرگوارش مدفون شد.

 

- اخلاق عملی امام محمد باقر(ع): عده ای فكر می كردند تلاش برای معاش كه نشانه فعالیت برای زندگی بهتر است، درست نیست. محمدبن منكدر، یكی از حافظان قرآن در عصر امام باقر(ع)، ضمن تمجید از آن حضرت می گوید:  روزی از مدینه بیرون آمدم و در صحرا محمدبن علی بن الحسین(ع) را دیدم. او در حالی كه بدنی چاق داشت در كنار دو غلام سیاه كار می كرد. پیش خود گفتم: سبحان الله! پیرمردی از قریش در چنین ساعتی از روز با این وضع برای به دست آوردن دنیا در تلاش است. باید او را موعظه كنم! نزد او رفته و گفتم: خداوند تو را حفظ كند. اگر در این حالی كه هستی اجل تو برسد چه خواهی كرد؟! فرمود: اگر در این حالی كه هستم؛ بمیرم، در حالی كه در اطاعت خدا بوده ام از دنیا رفته ام. من باكار كردنم، خود و عیالم را از محتاج بودن به تو و مردم حفظ می كنم. وقتی از سر رسیدن اجل هراسناك خواهم بود كه اجل، مرا در حال نافرمانی خدا دریابد. گفتم: ای فرزند رسول خدا! راست فرمودی. من می خواستم تو را موعظه كنم كه تو مرا موعظه كردی. امام باقر(ع) در توصیف شیعیان خود می فرماید: شیعیان ما در بالاترین مراحل تقوایند. آنان از جمله تلاش كنندگان و وفاكنندگان به عهد و امانت بوده و اهل زهد و عبادت هستند. آنان در هر شبانه روز، پنجاه و یك ركعت نماز به جای می آورند. آنان شب ها در حال عبادت و روزها روزه اند. زكات اموال خود را می پردازند و به حج می روند و از تمام محرمات الهی اجتناب می كنند و در جای دیگر می فرمایند: كسی كه در یك شهر دهها هزار نفری با شد و پرهیز گار ترین آنها نباشد، از ما نیست. به فرموده امام باقر(ع) یك شخص مؤمن باید این چهار صفت را داشته باشد: توكل به خدا، تفویض امور به خداوند، رضا به قضای خدا و تسلیم به حكم یا مشیت خدا. در نگاه ایشان، ایمان چهار ركن و پایه دارد: ۱ صبر، ۲ یقین، ۳ عدل، ۴ جهاد ایشان در حدیثی دیگر در مورد نقش اخلاق خوش در افزایش ایمان می فرمایند: ایمان كسی كاملتر است كه اخلاقش بهتر باشد. در سخن از فضایل، ایشان بویژه بر صبر تكیه می كنند كه مانع گلایه و شكایت از مردم می شود. امام باقر(ع) بر كسب علم تأكید زیادی داشته اند و این امر از احادیث بسیاری كه از ایشان روایت شده، آشكار است. اما در نگاه ایشان، علم اندوزی هدف نیست بلكه وسیله ای است برای رسیدن به هدف كه آن هدف، اصلاح عمل است. مهم این است كه مطابق دانشی كه آموخته ایم عمل كنیم و آنچه را كه آموخته ایم به دیگران هم بیاموزیم. به این ترتیب است كه با علم می توان عمل را اصلاح كرد و چون عمل اصلاح شود، آنگاه ایمان افزون تر و قوی تر می شود. ایمان قوی تر به نوبه خود، علم انسان را عمیق تر می كند و عمیق شدن علم باعث تهذیب عمل می شود. بدین شكل، بنابرنظر امام باقر(ع) علم و عمل و ایمان به یكدیگر وابسته اند.

 

- امامت در نگاه امام محمد باقر(ع): امام باقر(ع)، مؤمن را كسی می داند كه به فرایض الهی عمل كند. ایشان این فرایض را هفت عدد می داند كه مهمترین آن امامت است و دیگر فرایض(اركان) برگرد آن می چرخند. از دیدگاه ایشان، ایمان واقعی مستقیماً به ولایت امامان مربوط می شود، یعنی ایمان از اعتقاد به امام پدید می آید. به فرموده ایشان، ایمان یعنی اعتقاد داشتن به پیامبران، امامان و اطاعت كامل از امام زمان. امام باقر(ع) برای تبیین مسأله امامت، به تعدادی از آیات قرآن استناد می جویند. از جمله به آیه ۵۵ سوره مائده(آیه ولایت) كه می فرماید: همانا سرپرست شما، خدا و رسولش و مؤمنان اند؛ همانانی كه نماز را به پا می دارند و به هنگام نماز زكات می دهند. امام باقر(ع) به هنگام تفسیر این آیه قاطعانه بیان می كنند كه آیه در شأن حضرت علی(ع) نازل شد؛ آن هنگام كه در مسجد به هنگام نماز انگشتر خویش را به مردی فقیر عطا كرد. از دیگر آیاتی كه امام باقر(ع) در تبیین و توضیح ولایت امام علی(ع) بیان می فرمایند، آیه ۶۷ سوره مائده است كه قرآن خطاب به پیامبر(ص) می فرماید: ای پیامبر(ص) آنچه را كه از جانب پروردگارت برتو نازل شده است به مردم برسان و اگر چنین نكنی رسالت خداوند را به انجام نرسانده ای و خداوند تو را از شر مردم حفظ خواهد كرد و خداوند كافران را هدایت نخواهد كرد. امام باقر(ع) در توضیح و تبیین این آیه می فرماید: همان گونه كه پیامبر(ص) جزئیات مربوط به آیاتی درباره نماز، زكات و حج را می شكافت و توضیح می داد، همین طور مردم از او انتظار داشتند كه آیه ولایت را هم توضیح دهد و معنای آن را آشكار كند. ولی چون عملاً این تقاضا را كردند، پیامبر(ص) فوق العاده احساس ناراحتی كرد و ترسید مبادا مردم مرتد شوند. چون بی میلی ایشان در تبیین آیه ادامه یافت، آیه ۱۶۷ سوره مائده نازل شد. پیامبر(ص) چون این آیه را دریافت داشت، فرمان خداوند را به جای آورد و ولایت یعنی امامت علی بن ابی طالب(ع) را درغدیر خم تأیید كرد. پس از این ماجرا بود كه آیه ۳ سوره مائده نازل شد و در آن كامل شدن دین اسلام و تمام و كامل شدن نعمت خداوند بر امت اعلام شد. آیه دیگری كه امام محمدباقر(ع) در تأیید ولایت ائمه بیان می كند آیه ۵۹ سوره نساء است: ای مؤمنان از خدا و رسولش و اولو الامر از میان خودتان، فرمانبرداری كنید. در تفسیر امام باقر(ع) از اولو الامر، چنین آمده است كه مراد از اولوالامر، امامان اهل بیتند. امام باقر(ع) نه تنها اطاعت از امام را بر مؤمنان واجب می شمرد، بلكه دوستی ایشان را وظیفه ای می داند كه طبق آیه ۲۳ سوره شوری به بندگان خدا سفارش شده است: ای پیامبر! بگو كه من از شما اجر و مزدی در قبال رسالتم نمی خواهم، جز مهربانی كردن با نزدیكانم. ایشان می افزایند گروهی اصرار دارند كه این آیه با آیه ۴۷ سوره سبأ كه در زیر می آید، نسخ شده است: بگو هر اجری كه از شما خواستم، برای خودتان است. اجر من بر عهده خداست و او بر هر چیزی گواه است. امام باقر(ع) با رد این عقیده بیان می دارند كه اگر این آیه قبل از آیه مودت نازل شده باشد كه نمی تواند ناسخ آن باشد و اگر هم بعد از آیه مودت نازل شده باشد، مفاد آیه مودت را مؤكدتر می سازد؛ زیرا دوستی خویشاوندان كه پیامبر(ص) خواهان آن است نه تنها به پیامبر(ص) سود می رساند بلكه به سود مؤمنان نیز هست. از این روست كه می گوید: هر مزدی كه من از شما خواستم، برای خود شماست... امام باقر(ع) در اثبات مسأله عصمت به آیه ۳۳ سوره احزاب كه به آیه تطهیر معروف است، استناد می جویند كه خداوند می فرماید: همانا خداوند اراده كرده است كه رجس و ناپاكی را از میان شما اهل بیت پیامبر(ص) ببرد و شما را پاك كند. به طول كل، در باب مفهوم و وظایف امام در جامعه، امام باقر(ع) با استناد به آیات قرآن، امامت را یكی از فرایضی بر می شمرد كه خداوند بر دوش مؤمنان نهاده است. در واقع ولایت یا امامت مهمترین وظیفه و فریضه است. ایشان امامت را یكی از ستون های عمده اسلام و محوری می داند كه ستون های دیگر بر گرد آن در گردشند. به فرموده امام باقر(ع)، امامان، حافظان و هدایت كنندگان مؤمنانند و اطاعت از آن ها واجب است. آن ها اهل الذكرند و كتاب یعنی قرآن به آنها میراث داده شده است. به این ترتیب، آن ها مفسران و تأویل كنندگان وحی اند و چون آن ها راسخان در علم اند، از آن ها باید تفسیر و تأویل قرآن را پرسید. امامان پاك و معصوم و از گناه و لغزش مصون اند و نورالله هستند كه مردم می توانند راه خود را بجویند و به صراط مستقیم هدایت شوند؛ از این رو دوست داشتن آن ها بر مؤمنان واجب شده است.

یک شنبه 21 مهر 1392  8:54 AM
تشکرات از این پست
fateme74
maryamjoon
maryamjoon
کاربر طلایی2
تاریخ عضویت : شهریور 1391 
تعداد پست ها : 1178
محل سکونت : تهران

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

 

اخلاق عملى امام محمد باقر(ع)

امام باقر (ع)

 

عده اى فكر مى كردند تلاش براى معاش كه نشانه فعالیت براى زندگى بهتر است، درست نیست. محمدبن منكدر، یكى از حافظان قرآن در عصر امام باقر(ع)، ضمن تمجید از آن حضرت مى گوید: « روزى از مدینه بیرون آمدم و در صحرا محمدبن على بن الحسین(ع) را دیدم. او در حالى كه بدنى چاق داشت در كنار دو غلام سیاه كار مى كرد. پیش خود گفتم: سبحان الله! پیرمردى از قریش در چنین ساعتى از روز با این وضع براى به دست آوردن دنیا در تلاش است. باید او را موعظه كنم! نزد او رفته و گفتم: خداوند تو را حفظ كند. اگر در این حالى كه هستى اجل تو برسد چه خواهى كرد؟! فرمود: «اگر در این حالى كه هستم؛ بمیرم، در حالى كه در اطاعت خدا بوده ام از دنیا رفته ام. من باكار كردنم، خود و عیالم را از محتاج بودن به تو و مردم حفظ مى كنم. وقتى از سر رسیدن اجل هراسناك خواهم بود كه اجل، مرا در حال نافرمانى خدا دریابد.» گفتم: اى فرزند رسول خدا! راست فرمودى. من مى خواستم تو را موعظه كنم كه تو مرا موعظه كردى.

امام باقر(ع) در توصیف شیعیان خود مى فرماید: «شیعیان ما در بالاترین مراحل تقوایند. آنان از جمله تلاش كنندگان و وفاكنندگان به عهد و امانت بوده و اهل زهد و عبادت هستند. آنان در هر شبانه روز، پنجاه و یك ركعت نماز به جاى مى آورند. آنان شب ها در حال عبادت و روزها روزه اند. زكات اموال خود را مى پردازند و به حج مى روند و از تمام محرمات الهى اجتناب مى كنند» و در جاى دیگر مى فرمایند: «كسى كه در یك شهر دهها هزار نفرى با شد و پرهیز گار ترین آنها نباشد، از ما نیست.» به فرموده امام باقر(ع) یك شخص مؤمن باید این چهار صفت را داشته باشد: «توكل به خدا، تفویض امور به خداوند، رضا به قضاى خدا و تسلیم به حكم یا مشیت خدا.»

امام باقر علیه السلام :«ایمان كسى كاملتر است كه اخلاقش بهتر باشد».

در نگاه ایشان، ایمان چهار ركن و پایه دارد: «۱- صبر، ۲- یقین، ۳- عدل، ۴- جهاد» ایشان در حدیثى دیگر در مورد نقش اخلاق خوش در افزایش ایمان مى فرمایند: «ایمان كسى كاملتر است كه اخلاقش بهتر باشد». در سخن از فضایل، ایشان بویژه بر صبر تكیه مى كنند كه مانع گلایه و شكایت از مردم مى شود.

امام باقر(ع) بر كسب علم تأكید زیادى داشته اند و این امر از احادیث بسیارى كه از ایشان روایت شده، آشكار است. اما در نگاه ایشان، علم اندوزى هدف نیست بلكه وسیله اى است براى رسیدن به هدف كه آن هدف، اصلاح عمل است. و پس از آن، به دانشى كه آموخته ایم عمل كنیم و آنچه را كه آموخته ایم به دیگران بیاموزیم.

به این ترتیب است كه با علم مى توان عمل را اصلاح كرد و چون عمل اصلاح شود، آنگاه ایمان افزون تر و قوى تر مى شود.

ایمان قوى تر به نوبه خود، علم انسان را عمیق تر مى كند و عمیق شدن علم باعث تهذیب عمل مى شود. بدین شكل، بنابرنظر امام باقر(ع) علم و عمل و ایمان به یكدیگر وابسته اند.

یک شنبه 21 مهر 1392  9:25 AM
تشکرات از این پست
fateme74
09303495228
09303495228
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : مرداد 1391 
تعداد پست ها : 8721
محل سکونت : خراسان جنوبی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)


نقل قول hoseinh1990

خوب نمیشه گفت همه راحتی این بزرگوار بخاطر جنگ های بین خلفای اون دوره بوده

من فکر میکنم امام بخشی از این راحتیشون رو به امام سجاد (زین العابدین) (ع) مدیونند

به نظر شما اینطور نیست ؟

یک شنبه 21 مهر 1392  3:06 PM
تشکرات از این پست
fateme74 hoseinh1990 mohsen_alavi
tahani1377
tahani1377
کاربر برنزی
تاریخ عضویت : آبان 1390 
تعداد پست ها : 671
محل سکونت : خراسان رضوی

پاسخ به:مبحث بیستم طرح صالحین: ايمان و علم در نگاه امام باقر (ع)

دانش امام باقر(ع) نیز همانند دیگر امامان از سرچشمه وحی بود. در کتاب های تراجم اهل سنت با صراحت از شخصیت علمی و معنوی امام باقر(ع) ستایش و تمجید شده است. در زمان امام باقر(ع) که خلفای اموی درگیر مشکلات داخلی و انحرافات فکری و اجتماعی و اخلاقی خود و مردم بودند و به ویژه در طول حکومت «عمر بن عبدالعزیز» که نسبتاً فردی لایق بود، امام(ع) توانست «دانشگاه اسلامی مدینه» را پایه ریزی کند. که در زمان امام صادق(ع) به صورت دانشکده هایی در تمام زمینه های علمی، کارآمد شد. از جمله تربیت یافتگان این مکتب، افرادی مانند: محمد بن مسلم، زراره بن اعین، حمران بن اعین، اَبانِ بن تَغْلِب، جابر بن عبدالله انصاری، عبدالله ابی یعفور، کمیت اسدی، ابوبصیر، هشام بن سالم و برید بن معاویه عجلی بودند.

یک شنبه 21 مهر 1392  3:40 PM
تشکرات از این پست
fateme74 mohsen_alavi
دسترسی سریع به انجمن ها