مقالات پوست و زيبايي

زمينه و هدف: اونيکومايکوزيس به عفونت قارچي ناخن اطلاق مي شود. سيستم ايمني بيمار نقش مهمي در ايجاد اونيکومايکوزيس دارد. يکي از علل شيوع اونيکومايکوزيس، افزايش جمعيت افراد مستعد داراي اختلال سيستم ايمني موضعي يا عمومي است. در اختلالات هورموني (ديابت قندي، سندرم کوشينگ و کم کاري تيروئيد)، نارسايي عروق سطحي و هم چنين در افراد با کاهش سطح ايمني، اونيکومايکوزيس شيوع بالايي دارد. هدف از اين مطالعه، بررسي اونيکومايکوزيس در افراد داراي بيماري زمينه اي مراجعه کننده به بيمارستان رازي تهران بود.
روش اجرا: در يک مطالعه مقطعي، نمونه هاي ناخن 250 بيمار مراجعه کننده به آزمايشگاه قارچ شناسي بيمارستان رازي در سال هاي 90- 1389 که داراي بيماري زمينه اي همراه با ديستروفي ناخن بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه ها با آزمايش مستقيم ميکروسکوپي و کشت روي محيط هاي سابورودکستروزآگار (S) و سابورودکستروزآگار حاوي کلرامفنيکل و سيکلوهگزاميد (SCC) مورد بررسي قرار گرفتند. براي تشخيص افتراقي قارچ ها، از تست هاي تکميلي استفاده شد.
يافته ها: 89 نفر از 250 نفر (%35.6) که بيماري زمينه اي همراه با ديستروفي ناخن داشتند، به اونيکومايکوزيس مبتلا بودند. از اين تعداد 19 نفر به اونيکومايکوزيس درماتوفيتي، 52 نفر به اونيکومايکوزيس مخمري و 18 نفر به اونيکومايکوزيس ساپروفيتي مبتلا بودند. بيماري هاي زمينه اي شايع مشاهده شده در افراد مبتلا به اونيکومايکوزيس به ترتيب بيماري ديابت با %37.1، بيماري هاي قلبي- عروقي با %15.7، پمفيگوس با 9%، پسوريازيس با %7.9، کم کاري تيروئيد با %6.7 و اگزماي مزمن با %5.6 بودند.
نتيجه گيري: در اشخاص با اختلالات هورموني (ديابت قندي، سندرم کوشينگ و کم کاري تيروئيد)، نارسايي قلبي- عروقي و نقص سيستم ايمني، اونيکومايکوزيس شيوع بالايي دارد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: جراحي زيبايي وسيله اي است براي ايجاد يک احساس خودايده آل و آرماني که از طريق آن درد مطلوب نبودن خود يا دوست نداشتن خود رفع مي گردد. اين مفهوم چندبعدي به عوامل متعددي به ويژه صفات شخصيت و سبک هاي دفاعي افراد وابسته است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين صفات شخصيتي و سبک هاي دفاعي در افراد داوطلب جراحي زيبايي بود.
روش اجرا: روش انجام تحقيق از نوع همبستگي و روش تکميل پرسش نامه ها به صورت انفرادي بوده است. با نمونه گيري در دسترس از تعداد 80 نفر از افرادي که براي انجام جراحي زيبايي به درمانگاه هاي پوست و زيبايي شهرستان يزد مراجعه کردند، درخواست شد تا به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شرکت کنند و مقياس هاي صفات شخصيتي نئو و سبک هاي دفاعي را پر نمايند. تعداد 80 نفر از مراجعه کنندگان به بيمارستان هاي فوق که تا حد امکان با افراد گروه نمونه همتا بوده و متقاضي جراحي زيبايي نبودند، به عنوان گروه شاهد، پرسش نامه ها را تکميل کردند.
يافته ها: افراد داوطلب جراحي زيبايي نسبت به افراد غيرداوطلب نمرات پايين تري در صفت شخصيتي دلپذيربودن به دست آوردند و در هنگام حل تعارض، مقابله هاي غيرمنطقي تر و سبک هاي دفاعي رشدنايافته تري را به کار مي بردند. بين صفات شخصيت و سبک هاي دفاعي افراد داوطلب جراحي زيبايي ارتباط وجود داشت، به اين صورت که هر چه نمرات فرد در صفات شخصيتي مثبت بيشتر بود، از مکانيسم هاي دفاعي رشديافته تري استفاده مي کرد و بالعکس.
نتيجه گيري: انگيزه جست وجوي جراحي زيبايي بر اساس ترکيبي از عوامل روان شناختي، هيجاني و شخصيتي است و صفات و ويژگي هاي شخصيتي افراد داوطلب جراحي زيبايي با روش هاي دفاعي و مقابله اي که اين افراد اتخاذ مي کنند، ارتباط مستقيم دارد. از اين رو توصيه مي شود که مشاوره هاي روان شناختي جهت تعديل راهبردهاي مقابله اي موثرتر قبل از جراحي زيبايي انجام پذيرد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: پسوريازيس يک بيماري مزمن و التهابي با شيوع 4.8- 0.6 در جامعه است. هدف ما در اين مطالعه، مقايسه تاثير NB-UVB (به عنوان يکي از روش هاي درماني شايع) بر روي فلور نرمال موجود بر پلاک هاي پسورياتيک و پوست سالم بود.
روش اجرا: 20 بيمار مبتلا به پسوريازيس که فاقد کنتراانديکاسيون هاي فتوتراپي بودند، وارد مطالعه شدند. از پلاک هاي پسورياتيک و پوست سالم ناحيه مجاور پلاک، قبل و بعد از فتوتراپي با NB-UVB، نمونه برداري شد. بيماران، سه جلسه در هفته تا پاک شدن کامل ضايعات، تحت فتوتراپي قرار گرفتند. در نهايت، ميزان کمي فلور نرمال پوست در نواحي سالم و درگير، قبل و بعد از درمان، با هم مورد مقايسه قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين تعداد جلسات فتوتراپي، 26.35±4.95 جلسه و ميانگين دوز اشعه NB-UVB، J/cm² 2.05±0.57 بود. ميزان کمي استافيلوکوک اپيدرميديس، استافيلوکوک اورئوس و ديفتروئيد بر روي پلاک هاي پوستي پسورياتيک، بعد از فتوتراپي، کاهش يافت.
نتيجه گيري: ميزان کمي فلور نرمال پوست در نواحي سالم، کمتر از پلاک هاي پسورياتيک است و اين ميزان بعد از فتوتراپي، چه در نواحي سالم و چه در نواحي درگير، کاهش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: خارش، علامت اصلي بسياري از بيماري هاي پوستي و نيز علامت شايعي در بيماري هاي سيستميک مي باشد. خارش محرکي است که به طور مستقيم قابل اندازه گيري نيست و معمولا تعيين شدت خارش توسط بيمار با معيارهاي آنالوگ ويژوال اندازه گيري مي شود. اما هيچ کدام از اين ها اثر خارش بر کيفيت زندگي بيماران را اندازه گيري نمي کنند، لذا در اين مطالعه بر آن شديم که پرسش نامه «کيفيت زندگي در بيماران مبتلا به خارش (ItchyQoL)» را به فارسي ترجمه کرده و پايايي و روايي آن را بسنجيم.
روش اجرا: پرسش نامه (ItchyQoL) توسط دو فرد دو زبانه به فارسي ترجمه شد و سپس مجددا توسط دو فرد دو زبانه ديگر به انگليسي برگردانده شد. در نهايت با تطابق نمونه اوليه و ثانويه و بازنگري سوالات نسخه فارسي پرسش نامه حاضر گرديد. پرسش نامه توسط 44 بيمار که داراي بيماري پوستي خارش دار بودند، در دو نوبت به فاصله 72 ساعت پر شد. سپس پاسخ ها جهت بررسي پايايي و روايي ساختاري پرسش نامه از نظر آماري تحليل شد.
يافته ها: نسخه فارسي ItchyQoL داراي همبستگي دروني و تکرارپذيري است. هم چنين پايايي پرسش نامه از طريق متد آزمون- بازآزمون بررسي شد که معني دار بود. پايايي ساختاري توسط بررسي رابطه بين شدت و تناوب خارش با مجموع امتيازها در سه محور اصلي علايم، اختلال عملکرد و احساسات بررسي شد که در تمامي موارد به استثناي محور اختلال عملکرد معني دار بود.
نتيجه گيري: نسخه ترجمه به فارسي پرسش نامه خارش روايي و پايايي قابل قبولي دارد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: کارسينوم سلول بازال شايع ترين نوع سرطان است که به ندرت باعث مرگ مي شود، ولي با مشکلات زيبايي و هزينه هاي بالاي درماني همراه است. ويژگي هاي باليني اين سرطان وابسته به عوامل ميزبان و محيط است که در هر منطقه مختص به خود بوده و ممکن است با گذشت زمان تغيير نمايند. اين مطالعه براي يافتن خصوصيات باليني سرطان سلول قاعده اي در شهر کرمانشاه انجام گرديد.
روش اجرا: اين مطالعه توصيفي- تحليلي روي 119 بيمار که کارسينوم سلول بازال با بررسي آسيب شناختي در آن ها تاييد شد، در درمانگاه حاج دايي کرمانشاه در سال 1388 انجام گرديد. اطلاعات دموگرافيک بيماران و مشخصات ضايعات مانند تعداد، محل، اندازه و نوع باليني و آسيب شناختي آن ها ثبت گرديد. براي تحليل داده ها از آناليز واريانس و آزمون مربع کاي استفاده گرديد.
يافته ها: از مجموع 171 ضايعه در 119 بيمار، نوع ندولر شايع ترين شکل باليني در 158 (%92.4) و آسيب شناختي در 131 (%76.6) موارد بود. ساب واريانت رنگدانه دار يک سوم موارد را شامل و در مردان، پوست هاي قهوه اي متوسط و افراد باسابقه راديوتراپي شايع تر بود (P<0.05). شايع ترين محل درگيري، بيني و شايع ترين ضايعه همراه، کراتوز آکتينيک بود.
نتيجه گيري: در اين مطالعه شايع ترين نوع باليني و آسيب شناختي کارسينوم سلول بازال در شهر کرمانشاه نوع ندولر بود، که در افراد مسن، مشاغل در معرض آفتاب و همراهي با کراتوز آکتينيک مشاهده گرديد. برنامه هاي آموزشي و غربالگري جهت پيشگيري، مراجعه و تشخيص زودرس و درمان مقتضي افراد پرخطر توصيه مي گردد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: آلوپسي سيکاترسيل با تخريب پايدار واحد پيلوسباسه مشخص مي شود که به ريزش موي برگشت ناپذير منجر مي شود و دو نوع اوليه و ثانويه دارد. نوع اوليه بر اساس اينفيلتراي التهابي غالب در بافت شناسي به سه دسته نوتروفيليک، لنفوسيتيک و مختلط تقسيم مي شود. دکالونس فوليکوليت، دايسکتينگ سلوليت و آکنه کلوئيداليس سه زيرگروه آلوپسي سيکاتريسيل اوليه نوتروفيليک هستند. در اين مطالعه فراواني هر يک از اين سه زيرگروه و تفکيک سني و جنسي آن ها بررسي شده است.
روش اجرا: اين مطالعه مقطعي گذشته نگر روي بيماران با تشخيص باليني و تاييد بافت شناسي آلوپسي سيکاتريسيل اوليه نوتروفيليک مراجعه کننده به درمانگاه پوست بيمارستان رازي طي سال هاي 88- 1384 صورت گرفت.
يافته ها: از 135 بيمار با ميانگين سني 32±10.6 سال، %71.9 مرد و %28.1 زن بودند. انواع بيماري شامل دکالونس فوليکوليت (%72.6) با ميانگين سني 31.89 سال، دايسکتينگ سلوليت (%25.0) با ميانگين سني 32.4 سال و تنها 2 مورد (%1.5) آکنه کلوئيداليس با ميانگين سني 52 سال بودند. ميانگين دوره بيماري در کل بيماران 4.2±3.9 (ميانگين 4.03 سال در بيماران مرد و 4.7 سال در بيماران زن) بود. ميانگين دوره بيماري در دکالونس فوليکوليت 4.7 سال، در دايسکتينگ سلوليت 1.9 سال و در آکنه کلوئيداليس 17.5 سال بود.
نتيجه گيري: آلوپسي سيکاتريسيل نوع نوتروفيليک در مردان و در دهه سوم عمر شايع تر است و دکالونس فوليکوليت شايع ترين آن ها مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: درماتوفيت ها قارچ هايي کراتين دوست مي باشند که سبب ايجاد ضايعه در پوست، مو و ناخن مي شوند. عفونت هاي درماتوفيتي از مشکلات مهم بهداشتي در جهان هستند که با نحوه زندگي اجتماعي و اقتصادي جوامع مختلف، در ارتباط مي باشند.
روش اجرا: مطالعه حاضر از نوع مقطعي بوده که طي آن تمامي بيماران مشکوک به درماتوفيتوز مراجعه کننده به آزمايشگاه قارچ شناسي دانشکده پزشکي افضلي پور از فروردين 1386 تا فروردين 1390 مورد بررسي قرار گرفتند. براي هر بيمار پس از اخذ شرح حال و ثبت اطلاعات ضروري، از تمامي ضايعات نمونه برداري شده و سپس عوامل قارچي به روش آزمايش مستقيم، رنگ آميزي و کشت بر روي محيط هاي اختصاصي، بررسي شدند.
يافته ها: از 1800 بيمار مراجعه کننده، 166 مورد (%9.2) از نظر عفونت درماتوفيتي مثبت شدند. بيشترين فراواني عفونت در گروه سني زير 10 سال (%28.31) بوده و فراواني در هر دو جنس مشابه بود. شايع ترين عوامل درماتوفيتي مسبب عفونت هاي جلدي، ترايکوفيتون منتاگروفايتيس (45.78%) و ترايکوفيتون وروکوزم (18.1%) بودند. بيشترين عفونت درماتوفيتي، از نوع کچلي دست (35.54%) و پس از آن کچلي سر (16.87%) و کمترين عفونت قارچي نيز از نوع کچلي صورت (4.82%) بود.
نتيجه گيري: ضرورت دارد که به منظور پيشگيري از ابتلا به درماتوفيتوز، اقدام به افزايش سطح بهداشت جامعه نمود.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: ليشمانيزاسيون روشي موثر در پيشگيري از سالك مي باشد. استانداردسازي ليشمانيا و شرايط نگه داري انگل از دشواري هاي اين روش مي باشد. در اين مطالعه تاثير استفاده از مواد نگه دارنده مختلف بر ميزان عفونت زايي انگل بررسي شده است.
روش اجرا: انگل Leishmania major در مراحل رشد لگاريتمي، شروع ايستا و انتهاي مرحله ايستا، قبل از انجماد و بعد از انجماد با استفاده از مواد نگه دارنده مختلف با تركيبات متنوع (ساكارز، گليسرول، ترهالوز، گلوكز، سوربيتول و (dimethyl sulfoxide [DMSO] به موش هاي BALB/c تلقيح و ميزان عفونت زايي بررسي شد. از آزمون IFA به منظور تعيين ميزان انگل هاي متاسيكليك استفاده شد.
يافته ها: درصد انگل هاي زنده در ماده هاي نگه دارنده در مراحل مختلف رشد از 89% تا 98.2% بود. در گروهي كه انگل مرحله رشد لگاريتمي در مواد نگه دارنده ساكارز+گليسرول و DMSO دريافت كرده بودند بروز ضايعات از هفته سوم شروع و در هفته پنجم به 100% رسيد. در گروهي كه انگل شروع مرحله ايستا و انتهاي مرحله ايستا در مواد نگه دارنده هاي DMSO، ساكارز+گلوكز، ساكارز+گليسرول و گليسرول 15% دريافت كرده بودند بروز ضايعه بين هفته هاي 4 تا 5 شروع و در هفته 8 به 100% مي رسيد. ميزان انگل هاي متاسيكليك در مراحل مختلف رشد لگاريتمي، شروع مرحله ايستا و خاتمه ايستا به ترتيب افزايش يافت.
نتيجه گيري: رابطه مستقيم بين درصد زنده بودن انگل و ميزان بروز ضايعه مشاهده گرديد. ماده نگه دارنده ساكارز 22.5%+گليسرول 22.5% براي حفظ عفونت زايي انگل مناسب مي باشد. رابطه مستقيمي بين ميزان پروماستيگوت هاي متاسيكليك عفونت زا و ميزان بروز ضايعه در مراحل مختلف رشد در موش BALB/c وجود دارد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: پسوريازيس يك بيماري پوستي مزمن پاپولواسكواموس با شيوع تقريبي 2% است. پسوريازيس در دوران كودكي نسبتا شايع است. بيش از 10% موارد اين بيماري قبل از 10 سالگي شروع مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه تفاوت هاي باليني پسوريازيس با شروع در كودكي و بزرگسالي در بيماران ايراني مي باشد.
روش اجرا: اطلاعات باليني مربوط به بيماران مراجعه كننده با تشخيص پسوريازيس به بيمارستان تخصصي پوست رازي در سال هاي 85 و 86 جمع آوري شد. اين بيماران به دو گروه تقسيم شدند: بيماران پسوريازيس با شروع در كودكي (سنين كمتر يا مساوي 16 سال) و بيماران پسوريازيس با شروع در بزرگسالي. متغيرهاي باليني شامل تعداد بيماران، سن شروع، سابقه خانوادگي، استرس روحي به عنوان عامل مستعدكننده، اولين مكان درگيري، نوع باليني پسوريازيس و مكان هاي درگيري مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: از مجموع 162 بيمار مورد مطالعه، 50 بيمار (33.2%) كودك و بقيه در گروه بالغين بودند. 48% كودكان مبتلاي مذكر در مقايسه با 58.9% در گروه بالغين بود. سابقه خانوادگي پسوريازيس در گروه كودكان 20% و در گروه بالغين 12.5% بود. استرس روحي به عنوان عامل مستعدكننده، تقريبا در هر دو گروه مشابه بود. شايع ترين تظاهر باليني پسوريازيس در هر دو گروه نوع پلاكي و سر و گردن، شايع ترين مكان درگيري در هر دو گروه بود.
نتيجه گيري: يافته هاي ما مشابه مطالعات قبلي نشان داد درگيري جنس مونث، سابقه خانوادگي مثبت و شروع بيماري از پوست سر در پسوريازيس كودكان بيش از بالغين است.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: كيفيت زندگي يك مفهوم تجربي گسترده است كه منعكس كننده ديدگاه فرد در سطح رضايت از زندگي در يكي از موقعيت هاي مختلف از جمله مسكن، تفريح و سرگرمي، شرايط محيطي، سلامت و كار مي باشد. بر اساس اين تعريف، كيفيت زندگي يك معيار ذهني است كه تحت تاثير عوامل بسيار فراتر از وضعيت سلامت قرار دارد. بيماري هاي پوستي اثرات مهمي بر حالت هاي رواني اجتماعي و فعاليت ها دارند. اين مطالعه براي بررسي كيفيت زندگي در بيماران با اختلالات شايع پيگمانتاسيون پوست شامل ويتيليگو، ملاسما و كك و مك مراجعه كننده به كلينيك هاي پوست شهرستان كاشان در سال هاي 1390-1389 انجام شد.
روش اجرا: در اين مطالعه مقطعي، 142 بيمار بالاي 18 سال مبتلا به اختلالات رنگدانه اي، پرسش نامه DLQI)) Dermatology Life Quality Index را كامل كردند. اين پرسش نامه شامل 10 سوال در 6 بخش احساسات، فعاليت هاي روزانه، فراغت، كار و تحصيل، ارتباطات شخصي و درمان مي باشد. امتيازدهي بر طبق راهنماي Finlay انجام شد و داده ها با استفاده آزمون هاي آماري t، ANOVA و بررسي ضريب همبستگي پيرسون تحليل شد. در اين پرسش نامه هر فرد امتياز بالاتري به دست آورد از كيفيت زندگي پايين تري برخوردار مي باشد.
يافته ها: ميانگين (±انحراف معيار) امتياز كيفيت زندگي جمعيت مورد مطالعه ما (5.03±) 5.64 بود. ميانگين امتياز كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ويتيليگو بيش از دو بيماري ديگر بود. در اين مطالعه امتيازات كيفيت زندگي در زنان، افراد زير 25 سال، افراد مجرد و بيماران با درگيري پوستي در نواحي در معرض ديد بالاتر از سايرين بود اما بين امتياز كيفيت زندگي و طول مدت بيماري، شغل، تحصيلات، محل سكونت ارتباط قابل توجهي يافت نشد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان مي دهد كه اختلالات پيگمانتاسيون پوست تاثير بسزايي بر روي همه جنبه هاي كيفيت زندگي به خصوص جنبه رواني اجتماعي دارد كه اين امر توجه ويژه به بيماري هاي پوستي را براي يافتن روش هاي درماني بهتر جهت كاهش بار رواني اين بيماران نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: پوستولوز كف دست و پا بيماري پوستي پوستولي مزمن و محدود به كف دست و پا مي باشد كه مشخصه آن مقاومت به درمان و ميزان بالاي عود است. درمان هاي مختلفي با اثربخشي متفاوت در درمان اين بيماري به كار رفته است. هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي bath PUVA به عنوان يك روش درماني كم عارضه در كنترل پوستولوز كف دست و پا است.
روش اجرا: در اين مطالعه گذشته نگر، بيماران پوستولوز كف دست و پا مراجعه كننده به كلينيك اشعه بيمارستان رازي طي سال هاي 1384 تا 1388 كه تحت درمان با bath PUVA local قرار گرفته بودند از نظر ميزان بهبودي بررسي شدند. يافته ها با آزمون هاي آماري مربع كاي و آزمون t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: 95 بيمار با ميانگين سني 44.17 بررسي شدند. از كل بيماران 49.5% مرد و 50.5% زن بودند. ميانگين تعداد جلسات درمان 20.9±42.5 جلسه و ميانگين (±انحراف معيار) مقدار تجمعي اشعه 251.8±203.4 J/cm² بود كه 16.8% پاسخ درماني بسيارخوب، 35.8% پاسخ درماني خوب، 29.5% پاسخ درماني متوسط، 9.5% بيماران پاسخ به درمان ضعيف و در 8.4% بيماران شكست كامل درمان مشاهده شد. مقدار تجمعي اشعه در بيماراني با پاسخ درماني بسيار خوب به طور معني داري بيش از ساير بيماران بود (P=0.016). تعداد جلسات درماني نيز در اين افراد به طور معني داري بيش از ساير بيماران بود (0.05>P). 20% بيماران به علت عوارض درمان از مطالعه خارج شدند كه در همه موارد با قطع درمان عوارض بهبود يافتند و عارضه طولاني مدت مشاهده نشد.
نتيجه گيري: اين نتايج نشان مي دهد local bath PUVA در درمان پوستولوز كف دست و پا روش موثر و كم عارضه اي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ

زمينه و هدف: تينه آ كاپيتيس يكي از شايع ترين عفونت هاي قارچي پوستي است. اگرچه پيشرفت در داروها و وضعيت بهداشتي از شيوع آن كاسته است، اما هم چنان در كشور ما به خصوص در نواحي روستايي شايع مي باشد. هدف از اين مطالعه توصيف فراواني عوارض كريون بود.
روش اجرا: 18 بيمار مبتلا به كريون بستري شده در بيمارستان طي يك دوره 10 ساله مجددا معاينه شدند و بر اساس پرونده پزشكي، اطلاعات مربوط به بيماران تكميل شد.
يافته ها: 61.1% از بيماران كمتر از 10 سال و 77.7% مذكر بودند. متوسط دوره بيماري تا شروع درمان 16.9 روز بود. ميزان اسكار و آلوپسي در تمام گروه ها يكسان بود و همه بيماران دچار اسكار شده بودند. 2 بيمار دچار انزواي اجتماعي در اثر اين عوارض شدند. داروهاي مختلف اثري در بروز عوارض نداشت و اسكار در همه گروه ها روي داد.
نتيجه گيري: ميزان عوارض به جامانده، رابطه اي با عوامل مختلف نظير نوع دارو و زمان شروع بيماري تا درمان نداشت و آلوپسي در همه بيماران روي داد. نياز به تحقيقات بيشتر در درمان بيماران براي جلوگيري از عوارض هم چنان احساس مي شود.

 نسخه قابل چاپ

از دست دادن موي سر مي تواند از جنبه هاي مختلف از جمله به عنوان يك بيماري، جنبه زيبايي ظاهري و اثرات رواني آن مورد بررسي قرار گيرد. از اين رو شناخت عارضه، نوع و علت آن مي تواند بسيار حائز اهميت باشد. در اين مقاله به روش هاي بررسي ريزش مو با نگاهي ويژه بر جنبه هاي باليني آن پرداخته شده است. بر اساس يافته هاي حاصل از بررسي مقالات مرتبط اساسي ترين اقدام در بررسي ريزش مو شرح حال و ارزيابي مقدماتي و معاينه باليني دقيق بيمار مي باشد. اگرچه مي توان از چند آزمون باليني و آزمايشگاهي تهاجمي و غيرتهاجمي استفاده نمود ولي توصيه كلي، استفاده از روش هاي ارزيابي باليني و معاينه فيزيكي است. در نهايت بررسي و تشخيص علت ريزش مو فرآيندي پيچيده و گاهي اوقات وقت گير است. گاهي مواقع معاينه دقيق مو ممكن است شك به بيماري هاي سيستميكي هم چون بيماري هاي غدد درون ريز را برانگيزد.

 نسخه قابل چاپ

راهنماهاي باليني درمان مهم ترين و معتبرترين دستورالعمل در درمان بيماري ها مي باشند كه بر اساس بالاترين سطح شواهد (مرور نظام مند، متاآناليز يا كارآزمايي هاي باليني تصادفي شده) و با اتفاق نظر خبرگان موضوع تهيه مي شوند. در اين مقاله، جديدترين راهنماي باليني درمان بيماري ويتيليگو كه توسط انجمن درماتولوژي اروپا (European Dermatology Forum [EDF]) تدوين شده است، به اختصار مرور مي شود.

 نسخه قابل چاپ