چون زهري حديثي از حضرت علي بن الحسين ع نقل مي كرد و مي گفت : كه سفيان بن عُيَيْنَه پرسيد : چرا ايشان را زين العابدين مي گويي؟ گفت : « براي آنكه شنيده ام از سعيد بن المسيب كه روايت كرد از ابن عباس ، كه حضرت رسول فرمود : در روز قيامت منادي ندا كند، كجاست زين العابدين ، گويا مي بينم فرزندم علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب ع در آن هنگام با تمام وقار و سكون صفوف اهل محشر را بشكافد و بيايد.» و در كشف الغمه است : سبب ملقب شدن آن حضرت به زين العابدين ، آن است كه شبي آن جناب در محراب عبادت به تهجّد ايستاده بود، پس شيطان به صورت مار عظيمي ظاهر شد و پاي حضرت را گزيد به نحوي كه حضرت ناراحت شد ولي توجه نكرد و پس از آنكه از نماز فارغ شد، فهميد كه او شيطان است، پس فرمود، « دور شو اي ملعون» و باز متوجه عبادت خود شد. پس شنيد كه هاتفي سه مرتبه او را ندا كرد : « اَنتَ زينُ العابدين ، زينت عبادت كنندگان» پس اين لقب ظاهر و در ميان مردم مشهور گشت .( بحارالانوار، ج 41، ص 3و5
و نيز آورده اند که : امام سجاد ع شبي در محراب به نماز شب ايستاده بود که شيطان به صورت مار بزرگي در نظرش جلوه کرد تا توجه او را از عبادتش سلب کند. اما امام به او هيچ توجهي نفرمود. شيطان انگشت پاي امام را گزيد، امّا امام همچنان به نمازش ادامه داد. پس از نماز، صدايي را شنيد که سه بار مي گفت:« انت زين العابدين» (تو زينت عبادت‌کنندگاني.)از آن به بعد اين لقب به امام سجاد اختصاص يافت. ( هداية الكبري حضيني: 214، س 11، بحارالا نوار: ج 46، ص 58، ح 11، به نقل از مناقب ابن شهر آشوب. 9
http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=189693
