خاطره اولین روز مدرسه

با سلام : من اولین روزی که به مدرسه رفتم (کلاس اول)چون مدرسه نزیک خونمون بود.یک ساعت زودتر رفتم ودر مدرسه نشستم تا در باز شود.وقیافم اینطوری بود

امروز با دیدن دختر بچه هایی که یونیفرم سرمه ای رنگ به تن داشتن و دست مادرشون رو گرفتن و به طرف مدرسه راهی هستند برایم یادآور روز اول مدرسه بود. :)

یادمه که من برخلاف بقیه بچه ها از شب قبل کلی ذوق داشتم و همش از مامانم می پرسیدم مامان پس کی میریم مدرسه؟

صبحش هم خوشحال و خندون راهی مدرسه شدم. اسم معلم مون هم خانم ایقانی بود که یادمه وقتی همه بچه ها ر به صف کردند کلی خودشون رو کشتند تا اسم معلم مون رو یادمون بدهند. بعد پرسیدند کی یاد گرفت؟ یکی دستشو برد بالا. معلم و ناظم و مدیر هم کلی ایشون رو تشویق کردند و میکروفن رو دادن دستشون که فامیلی معلم رو تکرار کنه. ایشونم با اعتماد به نفس داد زد: خانم لیوانی :))

بله دیگه مدرسه از خنده منفجر شد.

با سلام  خدمت تمام کاربران خوب راسخونی و اما خاطره اولین روز مدرسه 

من یادم  اولین روزی که رفتم مدرسه  کلی ذوق می کردم ولی همین که رفتیم داخل هی دعا می کردم کاش تموم می شد اخه دوران ما مثل الان نبود که جشن بگیرند با سلام و صلوات ببرند بچه را مدرسه من یادم نه پدرم همراهم امد و نه مادرم تنهایی رفتم از روز اولم کلی خط و نشون برامون کشیدند همه منتظر بودیم بریم خانه ولی در کل الان که بهش فکر می کنم دوست داشتم ی بار دیگه می تونستم برم مدرسه دلم برا ان دوران خیلی تنگ شده. اینا نگفتم خاطره خوبی ندارم همون روز اول دستم اسیب دید تا ی هفته نرفتم مدرسه

دقیقا من هم همین طور فقط  یادمه که همه دم در مدرسه جمع بودن

راستش این دومین باره که می نویسم بار اول رو که به کل حذف کرد هر چی رسته بودیم پنبه کرد 

یادمه که من قد خیلی ریز و نحیفی داشتم اولین روز مدرسه برعکس بیشتر بچه ها که با بابا ننه شون میومدن مدرسه من تنها راه افتادم مدرسه گفتن فلان جا این خط راست رو بگیر و برو مدرسه آخه بابامون نمی تونست با هام بیاد ننه مونم که مثل بیشتر مامانا مشغول نگه داری از چند تا بچه قد و نیم قد دیگه بود راستی من اولین بچه این خانواده هستم.

بله رفتیم مدرسه و یکی دو تا از هم محله ایهامون رو دیدیم و شروع کردیم بازی هنوز نه صفی و نه کلاسی نه معلمی  کلا فقط بچه ها بودن و بچه ها ماهم که داشتیم می دویدیم که یه دفعه از داخل بچه یه آقایی با یه کابل سیاه درشت و دراز اومد طرفم با عصبانیت فریاد زد دستت رو بگیر ببینم خیلی ترسیدم فکر می کردم می خواد بهم شیرینی بده منم دستم رو دراز کردم که شیرینی بگیرم! گرفتم ولی ازنوع بسیار بسیار تلخی که هنوزم مزه اش تو اعماق ذهنم مونده همین که دستم رو دراز کردم یه کابل جانانه کوبید توی دستم و با فریاد بسیار بلندی داد زد بگیر ببینم منم که شکه شده بودم نمیدونستم چیکار کنم درد اولی داشت منو می کشت که ناخداگاه دستم رو توی دست خودش احساس کردم که دست دیگمم دراز کرد و یه کابل دیگه خوابوند توی دست اونم دستایی که هرو تاشون باهم ده سانت نمی شدن چطور دلش اومد نمی دونم اون روز رو هیچ وقت یادم نمیره چون اولین روز مدرسه ام بود

بنده خدا شاید فکر می کرده کار خیلی خوبی میکنه البته اون نوع هم یه نوع تربیت بود ولی چی رو می خواست از داخل اون همه بچه به من یاد نمی دونم؟

من روز اول مدرسه شاد شاد بودم مامانم منو رسوند و بعد تو حیات مدرسه گفت کاری نداری منم گفتم نه و او رفت ومنم مشغول کنجکاوی و دیدن شدم اصلا ناراحت نبودم خیلی هم خوشحال بودم ولی یه دختره تو کلاسمون بود که همش گریه میکرد.من اصولا در تمامی دوران زندگی و در تجربه کردن چیزای جدید شاد هستم و پر از انرژی.

با سلام و ممنون بابت ایجاد پست جالب و قشنگتون

خیلی از دوستان اولین روز مدرسه شون با گریه همراه بوده.شاید برای خیلی ها جالب و تعجب اور باشه این قضیه ولی راستش رو بخواین باید این نکته رو هم اضافه کرد که اون زمان ها مثل الان بچه ها رو هزار تا کلاس نمی فرستادن وقتی کوچیک بودن و یا اصلا مهدکودک و پیش دبستانی وجود نداشت اگه به این موارد توجه کنین شاید به خیلی از بچه های اون موقع حق بدین که گریه کنند

منم از این قاعده گریان بودن مستثنی نبودم .یادمه من به خاطر علاقه ای که به درس و تحصیل داشتم روز 26شهریور ماه رفتم مدرسه که روز جشن شکوفه ها بود .منم گریه کردم ولی مادرم از مدرسه بیرون نرفت اخه قرار بود بچه ها با مادراشون برگردن خونه چون یه حالت اشنایی داشت بیشتر و خیلی زود اون روز تمام شد و من با مادرم برگشتم خونه ،خندان و شاداب

یادم نمیاد از خاطرات اولین روز مدرسه ولی مطمئنم گزیه نمی کردم

برای من بهترین دوران تحصیل، سه سال راهنمایی بود(خیلی خیلی این دوره رو دوست دارم- از همه لحاظ: درس و امتحان و نمراتش، اردو و تفریح، کارای جانبی مدرسه و ...)، بعدش هم دوره ابتدایی. بقیه مقاطع که فقط با استرس همراه بود. ولی خدا رو شکر، راضیم...

اولین روز مدرسه دیرتر از بقیه رسیدم(اما هنوز دلیلشو نمیدونم!!!!!!!). بچه ها سر کلاس نشسته بودن. گریه ای هم در کار نبود! فک کنم خوشحال بودم!