ادعيه آلام و اسقام
سيّد بن طاوس در مُهَج الدّعوات نقل كرده از سعيد بن ابى الفَتح قمّى كه در واسط ساكن بود گفت مرا مرضى عظيم بود كه طبيبان از علاج آن عاجز بودند و پدرم مرا به دارالشّفا برد و طبيبان و ساعور كه مقدّم ترسايان باشد در طبّ جمع كرد براى معالجه من پس ايشان فكر كردند و گفتند كه اين مرض را غير از خدا كسى نمى تواند علاج كند از اين سخن شكسته دل و غمناك شدم و كتابى از كتابهاى پدرم برداشتم كه چيزى از آن مطالعه نمايم در پشت آن كتاب ديدم نوشته كه از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام مرويست كه پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه هر كه را مرضى باشد بعد از نماز صبح چهل بار بگويد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اَلْحَمُدلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ
بنام خداى بخشاينده مهربان ستايش خاص خدا پروردگار جهانيان است بس است ما را خدا و نيكو وكيلى است
تَبارَكَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
منزه و بزرگ است خدا بهترين آفريدگان و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ
و دست بر آنجا كه علّت باشد بمالد از آن صحّت يابد و حضرت عزّت او را شفا بخشد پس من صبر كردم چون صبح شد فريضه را بجاآوردم و چهل نوبت اين دعا را خواندم و دست بر آن محل مى ماليدم پس خداى تعالى آن مرض را از من دفع نمود و من نشسته بودم و مى ترسيدم كه مبادا برگردد تا سه روز بدين حال بودم باز نگرديد بعد از آن پدرم را خبر دادم به اين قصّه پس شكر خدا را بجا آورد و براى بعضى از اطبّاء كه ذمّى بود آن را نقل كرد پس آن طبيب نزد من آمد و مرض را ديد كه برطرف شده در همانحال مسلمان شد و كلمه شهادت گفت و اسلامش نيكو گرديد.
شيخ كفعمى در مصباح فرموده كه هرگاه در تو علّتى باشد دست بمال به موضع سجده خود و بمال آن را بر موضع علّت هفت مرتبه در عقب هر نماز فريضه و بگو:
يا مَنْ كَبَسَ الاَْرْضَ عَلَى الْمآءِ وَ سَدَّ الْهَوآءَ بِالسَّمآءِ وَاخْتارَ لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ
اى كه فرو برد زمين را بر آب و بر بست هوا را به آسمان و انتخاب كرد براى خود بهترين
الاَْسْمآءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى كَذا وَ كَذا وَ ارْزُقْنى وَ
نامها را درود فرست بر محمد و آل محمد و درباره من چنين و چنان كن و روزيم ده و
عافِنى مِنْ كَذا وَ كَذا
سالمم بدار از چنين و چنان
ادعيه عافيت
كفعمى از متهجّد نقل كرده كه هر كسى كه طلب عافيت بكند از دردى كه با اوست پس بگويد در سجده دوّم از دو ركعت اوّل نماز شب
يا عَلِىُّ يا
اى والا اى
عَظيمُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا سَميعَ الدَّعَواتِ يا مُعْطِىَ الْخَيْراتِ صَلِّ عَلى
بزرگ اى بخشاينده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاكننده نيكى ها درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاَعْطِنى مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ
محمد و آلش و عطا كن به من از خير دنيا و آخرت آنچه را تو شايسته آنى و برگردان از من از
شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَة ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ اَذْهِبْ عَنّى هذَا الْوَجَعَ
شر دنيا و آخرت آ نچه را تو شايسته آنى و برطرف كن از من اين درد را
و نام برد آن درد را
فَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَ اَحْزَنَنى
زيرا كه اين درد مرا خشمناك و اندوهگين ساخته
و الحاح كند در دعا كه عافيت به تعجيل به او مى رسد انشاءاللَّه تعالى .
و از عدة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده كه بگو در نزد علّت در حالى كه خود را ظاهر كنى در زير آسمان و دستها را بلند كنى
اَللّهُمَّ اِنَّكَ عَيَّرْتَ اَقْواماً فى كِتابِكَ
خدايا تو سرزنش كردى مردمى را در كتاب خود
فَقُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلا
و فرمودى ((بگو بخوانيد آن كسانى را كه به جزخدا پنداشتيد كه نتوانند بردارند زيان و محنت را از شما و نه
تَحْويلاً فَيا مَنْ لا يَمْلِكُ كَشْفَ ضُرّى وَ لا تَحْويلَهُ عَنّى اَحَدٌ غَيْرُهُ صَلِّ عَلى
آنرا بگردانند)) پس اى خدايى كه جز تو نتواند بردارد محنتم را و نه بگرداندش آنرا از من هيچكس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاكْشِفْ ضُرّى وَحَوِّلْهُ اِلى مَنْ يَدْعُو مَعَكَ اِلهاً آخَرَ فَاِنّى اَشْهَدُ
محمد و آلش و برطرف كن محنتم را و بگردانش به نزد كسى كه بخواند با تو معبود ديگرى را چون من گواهى دهم كه
اَنْ لا اِلهَ غَيْرُكَ
معبودى جز تو نيست
و روايت شده كه هر مؤ منى كه هر بيمارى و علّتى پيدا كند دست بمالد به موضع درد و بگويد با خلوص نيّت :
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ
و نازل كنيم از اين قرآن چيزى را كه شفا و رحمت است
لِلْمُؤْمِنينَ وَلا يَزيدُ الظّالِمينَ اِلاّ خَساراً
براى مؤ منان و نيفزايد ستمكاران را جز خسران و زيان
عافيت يابد از آن هر نحو علّتى باشد و مصداق اين در خود آيه است كه فرموده شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ .
ايضاً براى دفع مرض يك صاع گندم بخرد و قفا بخوابد و آن گندمها را بر روى سينه خود بريزد و بگويد:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذى اِذا سَئَلَكَ بِهِ الْمُضْطَرُّ كَشَفْتَ مابِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ
خدايا از تو خواهم بدان نامت كه چون بخواندت بدان نام درمانده اى برطرف كردى درماندگيش را
مَكَّنْتَ لَهُ فِى الاَْرْضِ وَ جَعَلْتَهُ خَليفَتَكَ عَلى خَلْقِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
و نيرو و تمكّنش دادى در زمين و گردانيدى او را خليفه خود بر خلقت كه درود فرستى بر محمد و
عَلى اَهْلِ بَيْتِهِ وَ اَنْ تُعافِيَنى مِنْ عِلَّتى
بر خاندانش و مرا از اين درد تندرستى بخشى
پس برخيزد و بنشيد وگندمها را از اطراف خود جمع كند و اين دعا را بخواند پس آن را قسمت كند به چهار قسمت و هر چارك آن را كه يك مدّ باشد به مسكينى دهد و اين دعا را بخواند كه انشاءالله تعالى از مرض بهبودى حاصل كند .
و ايضاً از اميرالمؤ منين عليه السلام منقول است كه دست بگذار بر موضع درد و بگو سه مرتبه :
اَللَّهُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّى حَقّاً لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً اَللّهُمَّ اَنْتَ لَها وَ لِكُلِّ عَظيمَةٍ فَفَرِّجْها عَنّى
خدا... پروردگار من است به حقيقت كه شريك نسازم با او چيزى را خدايا تويى برطرف كننده اين درد و هر درد بزرگى پس برطرف كن آن را از من
و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه دست بر موضع درد گذار و بگو:
بِسْمِ اللَّهِ
بنام خدا
پس دست بكش بر آن و بگو هفت مرتبه :
اَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِقُدْرَةِاللَّهِ وَ اَعُوذُ
پناه برم به عزت خدا و پناه برم به قدرت خدا و پناه برم
بِجَلالِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلّىَ اللَّهُ
به جلالت خدا و پناه برم به بزرگى خدا و پناه برم به جمع خدا و پناه برم به رسول خدا صلى الله
عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اَعُوذُ بِاَسْمآءِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ ما اَحْذَرُ وَ مِنْ شَرِّ ما اَخافُ عَلى
عليه و آله و پناه برم به نامهاى خدا از شر آنچه بيم دارم و از شر آنچه مى ترسم بر
نَفْسى
خودم
