جامعه‌اى که انسانها در آن از یکدیگر احساس ناامنى کنند، هر انسانى احساس کند که به او حسد مى‌ورزند، نسبت به او بددلى دارند، نسبت به او کینه‌ورزى مى‌کنند، براى او توطئه مى‌چینند و نسبت به او و دارایى‌اش حرص مى‌ورزند، راحتى در این جامعه نیست. اما اگر در جامعه‌اى فضایل اخلاقى بر دل و جان مردم حاکم باشد، مردم نسبت به یکدیگر مهربان باشند، نسبت به یکدیگر گذشت و عفو و اغماض داشته باشند، نسبت به مال دنیا حرص نورزند، نسبت به آنچه دارند بخل نورزند، به یکدیگر حسد نورزند، در مقابل راه پیشرفت یکدیگر مانع‌تراشى نکنند و مردمِ آن داراى صبر و حوصله و بردبارى باشند، این جامعه حتّى اگر از لحاظ مادى هم پیشرفتهاى زیادى نداشته باشد، باز مردم در آن احساس آرامش و آسایش و سعادت مى‌کنند؛ اخلاق، این است. ما به این احتیاج داریم. ما باید در دل خود، خلقیات اسلامى را روزبه‌روز پرورش دهیم. قانون فردى و اجتماعى اسلام در جاى خود، وسیله‌هایى براى سعادت بشرند (در این تردیدى نیست)؛ اما اجراى درست همین قوانین هم احتیاج به اخلاق خوب دارد.
————
بیانات معظم له در دیداربا بسیجیان
۱۳۸۵/۰۱/۰۶
انشاءالله بتوانیم منویات معظم له را با تمام وجود به کار بندیم و اخلاق نیکو و پسیندیده را سر لوحه ی کارهایمان نمایی .
برگرقته از سایتhttp://www.asatizona.ir
