ضرب المثل های مازندرانی

1-آدم به سخَن شونه و گُو به رَسن.

آدم به سخن می رود و گاو به ریسمان و طناب

2-گَنّم همه جا، نون جا به جا.

گندم همه جا، نان بعضی جاها. در وصف تبحر و کاردانی کسی بکار می رود.

3-مِ بار رِ نئیت، سَر بار چه وُونی؟

بار را که از دوشم بر نمی داری، سربارم چرا می شوی؟

4-مَرز بَیته زَمینِ کَدخدائه.

کدخدای زمین آماده شده است.درباره تن پروران بکار می رود.

5-نو کَلاءِ او شیرینه. آب کوزه نو، شیرین است.

معمولاً هرچیز نویی تا مدتی برای انسان عزیز است.این ضرب المثل در چنین مواردی بکار می رود.