کلبـــه عاشقــان جمکـــــران

   مثل هر بار برای تو نوشتم:

جمله جمله نه! واژه واژه تورا / ای سفر کرده گفتگو کردیم

کوچه کوچه نه! خانه خانه تورا / سالیانی ست جستجو کردیم

سوره سوره نه! آیه آیه تو را / در مناجات آرزو کردیم

جمعه جمعه نه! لحظه لحظه تو را / ندبه کردیم و های و هو کردیم . . .

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا
گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست
قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده ام، درد میکشم
شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

دلم گرفته از این جمعه های تکراری 

دلم گرفته از این انتظار اجباری  

چه قدر ندبه بخوانم! چرا نمی آیی؟ 

چه دیده ایی که از این دل شکسته بیزاری! ؟  

نیا! به درد خودم گریه می کنم، باشد  

شما که از بدی حال من خبر داری  

«صلاح مملکت خویش خسروان دانند»  

از این به بعدِ غزل، من ندارم اصراری   

نیا! که وُسع خرید کلافِ نخ هم نیست  

شما که با خبر از نرخ هایِ بازاری  

امان نمی دهدم گریه، درد و دل دارم  

به سینه مانده چه ناگفته هایِ  بسیاری  

به جان مادرت آقا به کار می آیم  

مرا اگر تو در این روضه ها  نگه داری  

به درد می خورم آقا، مرا تحمل کن  

به جای «شیعه» بخوانم «غلام درباری»  

تو شاهدی! جگرم خرجِ روضه هاتان شد  

گمان کنم که به من اندکی بدهکاری  

ببخش، حرف زیادی زدم، غلط کردم  

شما امامی و من هم غلام، مختاری  

مرا فراق و غمت می کشد، تو خواهی دید  

که خورده برگه ی ترحیم من به دیواری

صبحت بخیر آقای من
آقای دلتنگی
صبحت بخیر آقای من
آقای تنهایی
من دور افتادم ازت
اما تو نزدیکی
امروزمو با تو شروع کردم
که اینجایی..

گناه من به انتظار تو نشستنه
نشسته عاشقی گناهه عشق رفتنه
اگر که دلخوشی به من گناه از تو نیست
اگر که خیس ِ چشم تو گناه از منه
اللهم ارنی الطلعه الرشیده
دیگه جونم به لب رسیده
همه دنیا ازم بریده تو اما نه
عهد میبندم دیگه اشکاتو در نیارم
ولی سخته دووم بیارم
توی عشق تو کم میزارم تو اما نه

تو هفته ای دوبار گریه میکنی برام
تو هفته ای دوبار توبه میکنی به جام
تو منتظر تر از منی تموم شه غیبتم
دروغ میگم عاشقم ولی بزار بیام
خدا کنه بهم نگی تمومه فرصتت
دعا بکن که خوب بشم آقا به حرمتت
یه کاری کن که من نشم دلیل ِ گریه هات
یه کاری کن نشم دلیل ِ طول غیبتت

ترانه سرا : حسین متولیان

اسمرا با عشق خود درگیر کردی / به پایم با غمت زنجیر کردی

بدان دنیای بی تو هیچ باشد / دلم را از زمانه سیر کردی

تو با رفتن به پشت ابر ایّام / غروب جمعه را دلگیر کردی

یا اباصالح ادرکنی . . .

محمدجواد پرچمی

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به این جا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

  الهم عجل لولیک الفرج  

يا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد

بنشسته سر راهش ، شايد  ز سفر آيد

تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش

كوكب شِمُرم هر شب ، شايد كه سحر آيد

هر دم كه رخش بينم خواهم دگرش ديدن

بازش نگرم شايد يك بار دگر آيد

 از ديده نهان اما اندر دل من جايش

 او را طلبم هر شب شايد كه ز در آيد

با كس نتوانم گفت من راز درون خویش

كز درد غم هجرش دل را چه به سر آيد

مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما

تير غم او بر دل افزون ز شمَر آيد

"حيران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

خار در چشــــم این دقایق اگر تو را آرزو نکنند

خار درچشم این روزگــــــار اگر امیــد آمدنت را ناامید ببینند

خار در چشم این جــــــــاده ها اگـر تــو را چشم بـه راه نباشند...

صد بار زنده گشتم و مردم نیامدی
از صفر تا هزار شمردم نیامدی

مانند شمعدانی افسرده از عطش
تنها کنار پنجره مردم نیامدی

گفتم حدیث درد بگویم ولی نشد
یک عمر حرف دل همه خوردم نیامدی

جامی شوم میان دو تا دست بسته ات
از بس بیقرار فشردم نیامدی

میگفت یک نفر که یکی جمعه می رسی
دل را به روز جمعه سپردم نیامدی

پایان گرفت قصه ی تنهایی و گذشت
آقا در انتظار تو مردم نیامدی

عادت کرده ایم که بگوییم منتظریم.

عادت کرده ایم بعد از هر صلواتمان بگوییم:

وَ عَجل فَرَجَهُم...

عادت کرده ایم بعد از هر نماز دعای فرج بخوانیم.

حتی از روی عادت برای سلامتی امام زمان (عج)

صلوات نذر می کنیم.

به نبودنش،به نیامدنش،به انتظارمان عادت کرده ایم.

اگر پنجشنبه ها منتظر نباشیم یکی از کارهای روزمره مان

را انجام نداده ایم. یا فکر میکنیم اگر صبح های جمعه در

مراسم دعای ندبه شرکت نکنیم از دوستانمان عقب افتاده ایم.

آخرین باری که صبح جمعه بیدار شدیم

و از این که "او" نیامده بود دلمان گرفت

یا "شاید" گوشه چشممان تر شد کی بود...؟

ای آقا و مولای من ،

می دانم دیدن این چنین یوسفی ، دل یعقوبی را می خواهد

که با نابینایی چشم ، باروشنی دلی ،

 پر نور بگردد و کنعانی می خواهد

تا نسیم بوی یوسف را از سرزمین های دور بر مشام آن پیر

کنعان برساند و بگوید که انتظـار ،

کلیدِ برگشت یوسف به شهر کنعان بُوَد.

ای آقای من و ای مولای من ،

پنجره دل را به سوی خورشید انتظار باز می کنیم ،

تا شاید خبری از آشناترین ،

آشنای هستی ، که در دل سیه و تاریک ما گم شده است ،

 دریابم ... اللهم عجل فرجـــــه