کلبـــه عاشقــان جمکـــــران

مولا جان!

وقتي جمعه مي‌آيد، همه پنجره‌هاي دل را مي‌گشايند و دل‌ها را پاك كرده و صيقل مي‌دهند چون همه چشم به راهند.

چشم به راهي دوخته‌اند كه تو قرار است از آن بوي رضوان بياوري.

همه سالهاست كه منتظر جمعه اي هستند كه پشت سر تو نماز عشق را اقامه كنند.

آقاي من، مهدي جان! دلتنگي‌هايمان سر به فلك كشيده.

من و این سوز تنهایی, من و درد شکیبایی
        

    تو اینجا با منی اما نگاهم سخت نا بیناست
   

 جدا افتاده ام از تو نمی یابم نشان اما
         

   دلم پیوسته می گوید که آن آیینه در اینجاست

  فریب ما مخور آقا دروغ میگوییم
   قسم به ام ابیها دروغ میگوییم

تمام چشم به راهی و انتظار و ظهور
     و ندبه های فرج را دروغ میگوییم

کدام گریه غربت،کدام اشک فراق
 قسم به حضرت زهرا دروغ میگوییم

دلی که مامن دنیاست،جای مولا نیست
   اسیر شهوت دنیاست، دروغ میگوییم

زبان سخن ز تو گوید ولی برای گناه
       به پیش چشم شما هم دروغ میگوییم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست
    و ما به وسعت دریا دروغ میگوییم

افتاب شیعه از مغرب درا
بار دیگر سر زن از غار حرا
بت پرستان ترک تازی میکنند
با کلام الله بازی میکنند
تیغ برکش تا تماشایت کنند
تا که نتوانند حاشایت کنند
پاک کن از دامن دین ننگ را
این عروسک های رنگارنگ را
با تو در ایینه ی لیل و نهار
بازتاب دیگری دارد بهار
 

«شهر یکپارچه در انتظار امام زمان است و حال و هوایی امام زمانی دارد. عده‌ی قلیلی هم که شاید مخالف باشند، آشکارا حرفی نمی‌زنند. می‌ترسند از گفتن حرفی خلاف این‌همه منتظر...»

آقا سلام :

آنقدر دلتنگم که با گفتن سلام اشک

از چشمانم جاری شد  می دانم آنقدر

از ما دلگیری که رغبتی برای آمدن نداری

آقا برایمان دعا کن که به جای گناه کردن

بنشینیم و با گفتن ذکر صلوات و دعا از خداوند

فرج شما را بخواهیم

زبان در دهانم قفل شد کلمات در ذهنم گم شد

فقط طپش قلبم را حس می کنم و همه نا گفته ها

در سینه ام حبس شد

إِلَهِی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَیْکَ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِیبا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَانِ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَانِ یَا مَوْلانَا یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ

روزی هزار بار دلت راشکسته ام

بیخود به انتظار وصالت نشسته ام

هربار این تویی که رسیدی و در زدی

هربار این منم که در خانه بسته ام

هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی

هم عهد خویش هم دلت راشکسته ام

گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است؟
        گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است
گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت
        گفتا نشان چه پرسی؟ آن کوی بی نشان است!
گفتم مرا غم تو خوشتر ز شادمانی 
        گفتا که در ره ما غم نیز شادمانی است

ای امیر عرفه بی تو صفا نیست که نیست

بی تو اندر عرفه عشق و وفا نیست که نیست

ای امیر عرفه، یوسف زهرا، مهدی 

حاجتی غیر ظهورت به خدا نیست که نیست

دلگیرم از زمانه بیا مهربان من

بر لب رسیده از غم ایّام، جان من

دنیا مرا به بند اسارت کشیده است

رنگ قفس شده همه‌ی آسمان من

عمرم به سر شد و نشدم آنچه خواستی

باران شرم می چکد از دیدگان من

عشّاق را به رنج و بلا آزموده‌اند

ای وای اگر «فراق» بود امتحان من

دستم بگیر تا نرود نوکرت ز دست

هجران تو ببین که بریده امان من

در عالم خیال شدم با تو همسفر

تعبیر شد اگر سحری، داستان من…

شبگرد فاطمه، شب جمعه برای تو

شب‌های چارشنبه‌ی هفته از آن من

«یک شب به خاطر سفر کربلای تو

یک شب به خاطر سفر جمکران من»

با خود ببر مرا سحر جمعه کربلا

تا تلّ زینبیه شوی روضه خوان من

با یک نگه برای دلم فتح باب کن

گردم فدائی تو، امام زمان من

آقـــا اجـازه ! دلــــــزده ام از تمـــــام شـهر

بی تــــو دلـــ♥ـــم گرفته ازایـن ازدحـام شــهر

آقـا اجـازه! دست خودم نیــست خســـته ام

در درس عشــــ♥ـــق من صـفِ آخـــــرنشسته ام

در این کلاس ، عاطــــــفه معنــــــا نمیـدهد

اینـجا کـسی بـرای تـــــو برپـــــا نمیــــــدهد

آقـــــــا اجــــازه ! بغـــــض گرفتـه گلویمان

آنقـــــــدر رد شدیم که رفـــت آبرویمان

ما شیعه ایم اما فقط ..
در ثبت احوال؛


آقای من امشب غزل
تغییر کرده
شعرم فضای تازه ای
تصویر کرده
شعرم همیشه گفتن «آقابیا» بود
ذکر قنوتم خواندن «آقا بیا» بود
امشب، ولی دیدم که اینجا جای تو نیست
بین تمام قال ها، آوای
تو نیست
دیگر میا اینجا کسی
در فکرتان نیست
اصلا نیاز هیچ کس،
صاحب زمان نیست
زنها گرفتار اصول
خاله بازی
مردان پی راهی برای
پول سازی
در اولویت کسب و کار ست و تجارت
حالا اگر فرصت زیاد آمد، عبادت
روزی هزار و خورده ای دعوا سرِ پول
اصلا تمام حرص و جوش ما سر پول
این سینما هم که طرفدارش زیاد ست
بیچاره مأمور بلیط
کارش زیاد ست
یا "مش ماشالا" یا "وفا"
یا "کیفر" و "آل"
این تازه بحث سینما، منهای فوتبال
هی اِل کلاسیکو، پلی آف، لیگ برتر
یک جمعه ی حساس و شهرآورد دیگر
کنسرت موسیقی پاپ و رپ، کلاسیک
میز و موبایل و ماشین و ویلا و پیک نیک
جشن تولد، سیسمونی، عقد و عروسی
آهنگ تازه، تیپ نو، موی تیفوسی
شیطان ملعون لشکری کرده مهیّا
ذهن من و امثال من درگیر اینها
حالا تو اصلا جای من، با این مشقت
وقت دعای ندبه می ماند برایت؟!
جمعه که تعطیل ست و دائم خواب ماندیم
خیلی هنر کردیم اگر یک عهد خواندیم!
ما شیعه ایم اما فقط در ثبت احوال
ما بی بخاریم و گرفتاریم و بی حال
ما را هوای نفسمان بیچاره کرده
با هر گناهی بینمان افتاده پرده
عیسی نفس! جانی بده این مرده ها را
لطفی کن و دستی بکش روی دل ما
آقای من بیدارمان کن این چه حالیست؟
ولله در افکارمان جای تو خالی است!
مردیم از بس حرص و جوش پول خوردیم!
از تو جدا ماندیم و آخر گول خوردیم
آقا ببخشم جان تو! جان عمویت!
شرمنده از روی توأم، قربان رویت
پایان شعرم را عوض کردم دوباره
از شعرهای قبلی ام خواندم دوباره
«دق کردم از بس گریه کردم کی میایی؟»
امّیدوارم که این جمعه بیایی!

تا کی برای دیدن رویت دعا کنم؟

تا کی دو دست خویش به سوی خدا کنم؟

در پیشگاه قدس تو از خاک کمترم

بگذار خاک پای تو را توتیا کنم

امّید زندگانی من ، مهدی عزیز!

من آمدم به درگه تو التجا کنم

با این زبان الکن و این طبع نارسا

هر جا روم برای ظهورت دعا کنم

جبریل مفتخر به گدایی کوی توست

لایق نیَم  گدایی خود را صدا کنم

با نامه ای سیاه به درگاهت آمدم

شاید تو را ز آمدن خود رضا کنم

جمعه به جمعه نالم ناله برد مجالم
ياسين و ندبه خوانم در انتظار مهدي
من نذر صبح نورم وقف شب ظهورم
زنده اگر بمانم در انتظار مهدي

اللهم عجل لولیک الفرج