کلبـــه عاشقــان جمکـــــران

حالا بیا که آمدنت آرزوی ماست

بغض هزار جمعه میان گلوی ماست

شرمنده­ ایم اینهمه یادت نبوده­ ایم

عکست غروب جمعه فقط روبه ­روی ماست

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا

گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست

قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم

شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین

اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم

حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام

وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است

هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی

وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین

شاید غلام خانه زهرا کنی مرا

 حضرت امام صادق علیه السلام در جلد 52بحارالانوار، ص140 فرمودند:

هرکس مشتاق است که از یاران قائم ما باشد، باید:

1.منتظر ظهور او باشد.

2.پرهیزکاری پیشه سازد.

3.دارای اخلاق نیکو باشد.

و بدین گونه انتظار آن روز را کشد، اگر در این حالت بمیرد و بعد از مرگ او قائم قیام کند، ثواب کسی را دارد که آن حضرت را درک کرده است. پس سعی کنید منتظر باشید. خوش به حال شما مردمی که خدا شما را مشمول رحمت خود گردانیده است.

و نیز در کتب ادعیه و زیارات، از آن حضرت آمده است که فرمودند:

هرکه چهل صباح، دعای عهد را بخواند، از یاران قائم ما خواهد بود.

«صیحه» صدایی است مهیب که در سپیده دم لیله القدر، یعنی شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، آخرین ماه رمضان عصر غیبت، پدید می آید و به دنبال آن، در ماه محرم الحرام ظهور حضرت مهدی (عج) واقع می شود.

امام صادق (ع) فرمودند:

«صدایی که در ماه رمضان است، در شب جمعه بیست و سوم آن ماه شنیده می شود.»
این صدا ممکن است به شکل جمله یا جملاتی باشد که اهل هر زبانی آن را به زبان خود بشنوند.

امام صادق (ع) فرمودند:

«فریاد گری به نام (حضرت) قائم (ع) را صدا می زند.»

راوی پرسید: به زبان مخصوصی فریاد می زند یا زبانی که همه می فهمند؟

امام (ع) فرمودند:

«با زبانی که هر ملتی با زبان خود آن را می شنوند.»

وی پرسید: پس چه کسی با حضرت قائم (ع) مخالفت می کند، در حالی که نام او را صدا زده اند؟ پاسخ آن حضرت این بود:

«شیطان آنان را رها نمی سازد تا اینکه فریادگری در پایان شب صدا می زند و مردم را به تردید می اندازد.»
شاید صدای شیطان همان پخش اخبار شامگاهی باشد که با تفسیرهای گوناگونی برای بانگ (آسمانی صبح) مردمان را به شک می اندازند.

*****

منیع: کتاب منجی با روایت اسلام و مسیحیت

مهدی ام من که مرا گرمی بازاری نیست!

بهتر از یوسفم و هیچ خریداری نیست!

همه گویند در حسرت دیدار من اند!

لیک در گفته این طایفه کرداری نیست!

ای که دائم به دعایی که ببینی رخ من،

تا که خالص نشوی با تو مرا کاری نیست...

ندیدم شهی در دل آرایی تو

به قربان اخلاق مولایی تو

تو خورشیدی و ذره پرور ترینی
فدای سجایای زهرایی تو

نداری به کویت ز من بی نواتر
ندیدم کریمی به طاهایی تو

نداری گدایی به رسوایی من
ندیدم نگاری به زیبایی تو

نداری مریضی به بد حالی من
ندیدم دمی چون مسیحایی تو

نداری غلامی به تنهایی من
ندیدم غریبی به تنهایی تو

نداری اسیری به شیدایی من
ندیدم کسی را به آقایی تو

امید غریبان تنها کجایی؟
چراغ سر قبر زهرا کجایی؟

تجلی طه، گل اشک مولا، دل آشفته ی داغ آن کوچه ی غم

گرفتار گودال خونین، دل افکار غم های زینب، سیه پوش قاسم

عزادار اکبر گل باغ لیلا، پریشان دست علم گیر سقا

نفس های سجاد، نواهای باقر، دعا های صادق

کس بی کسی های شب های کاظم

حبیب رضا و انیس غریب جواد الائمه

تمنای هادی، عزیز دل عسکری، پس نگارا بفرما کجایی؟

کجایی؟

کجایی؟

کجایی؟

دلم جز هوایت هوایی ندارد
لبم غیر نامت نوایی ندارد

وضو و اذان و نماز و قنوتم
بدون ولایت بهایی ندارد

دلی که نشد خانه ی یاس نرگس
خراب است و ویران صفایی ندارد

بیا تا جوانم  بده رخ نشانم
(که این زندگانی وفایی ندارد)2

جمعه های تکراری

سیل چشمانم باز از فراقت جاریست....خسته ام باز بیا جمعه ها تکراریست

 در پی قافیه ها چه پریشان ماندم .....قافیه در شعرم با حضورت جاریست

به هوایت آقا بغض کرده شعرم....آسمانش انگار نم نمک بارانیست

دل من پر غصه حال شعرم خوش نیست... نفسی مانده فقط جای شکرش باقیست

در فراغت آقا چشم در راهم من.... گر چه این جمعه همان جمعه ی تکراریست.....

ای مشکل گشای شیعه بیا جان به لب رسید

ای یادگار کرب و بـلا ، جـان به لب رســیـد

بــرخـــیز ای عــدالــت بی انــتهــا ، بـــیا

دنــیا فـــریب داده جــــوانهـــای شهــر را

یک عـــده از حــــقیقــت خلـقت رمیـده اند

ایـــنجا بـــرای خــویش خـــدا آفـــریده اند

شـــیطــان فــــریب داده تـــمام قیـــاســها

اینجا خـــــدای ما شده اند اسکـــناس ها

اینجا نـــماز یومـــیّه ما قضــــــا شـــــده

بهــــتر بگویـــمت که نیـــایــش رهــا شده

اینجا دو چشم غیرت مردان به خواب رفت

غیرت که رفت از ســـر زنها حـــجاب رفت

از اعـــــتیــاد پشت جوانــانــــمان شکست

دیـــدم به دســـــت دختری قلّادۀ ســگ است

اینجا جوان به فکر هـــوای مــــَجازی است

مثل عـــروسکی ست که اســباب بازی است

اینجا کمین نــــشسته خطــــــرهـــای دشمنان

دخـــتر ، پسر شده ، پســــران شکل دختران

اینجا قسم به حضرت عــــبــاس(ع) رایج است

یک بسته اسکناس چو باب الحــــوائـــج است

فکـــر یک عـــــده پـــــول ِربا یا نــــزول شــــد

حاجی نکرده ســـــجده نمازش قـــــــــــبول شد

صحبت زِ ماهــــــواره و اینترنت و فضــــاست

اینجا ،یتیم هست ولیکن عـــلــــــی(ع) کجاست؟

آلات جُـــرم مـــا همه تکــــمیـــل می شوند

تا جمعه می رسد همه تعطـــــیل می شوند

اینجا تمام صحـــــبتمان روز جــــمعه است

تفریح و پارک رفتنمان روز جمعــــــه است

آثار پاک خـــــون شـــــهیــــــدانمان گــذشت

اوقاتــــمان با تلــــــفن هـــــمراهمان گذشت

گوشــــیِ ما وســــیلۀ فانــــوسِ مردم است

تلفن که نیـــــست خانۀ نامــوس مردم است

آقا خلاصــــه خانۀ دلهــــــا خــــراب شــــد

وللهِ قــــــلب منـــــتظــــرانت کـــــباب شـــد

قربان ذوالفقار شما ، یابن العسگری(عج)

ای منتقم به خون خدا، یا بن العسگری(عج)

تا روز وعده ما همگی پشت این دریــــــم

ما دلخوشیم که کـــلب نمکزارِ حـــــــیدریم

آقا بـــیا مسیر خــــــــــدا را نـــــــشان بده

آقــــــا بیا جـــــــواب هـــمه ناکســـــان بده

دل ما و صفای بارانت، از دعای تو سبز و سیرابیم
«و من الماء کل شئ حی» همه مدیون حضرت آبیم

از زلال تو روشنیم ای آب، دل به دریا که می‌زنیم ای آب
موج در موج شرح دلتنگی ست، لب هر جوی اگر که بی‌تابیم

دجله هر شب هزار و یک قصه از نیستان سامرا دارد
مثل ما که هزار و یک سال است زائر غصه‌های سردابیم

بی‌ تو یک روزِ خوش نبود و نرفت آبِ خوش از گلویمان پایین
یا سرابیم بی تو در پوچی یا که در خواب خویش مردابیم

کی بتابی تو یک شبِ بی ابر، بر شبستان حوض کوچک‌مان؟
و ببینیم باز هم با تو، غرقِ تسبیح موج و مهتابیم

گفته پیری که از بلندی کوه، جویبار دل تو جاری شد
ما که یک عمر رفت و در خوابیم «مگر این چند روز دریابیم»

آمدی بغض کوچه‌ها وا شد، اشکها قطره قطره دریا شد
با شما هر جزیره خضراء شد، در بهارت چه سبز و شادابیم

شعر از قاسم صرافان

نیا گل نرگس جهان که جای تو نیست

دو صد ترانه به لبها یکی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس که در زلال دلی

هزار آینه نقش و یکی ز خال تو نیست

نیا نیا گل نرگس تو را به خاک بقیع

که شهر ما نه مُهیای گامهای تو نیست

نیا نیا گل نرگس به آسمان سوگند

قسم به نام و نهادت دلی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس ز رنجمان تو مکاه

کسی ز خلق و خلائق فدای راه تو نیست

نیا نیا گل نرگس بدان و آگه باش

که جای سجده گه ِ ما هنوز مال تو نیست

نیا نیا گل نرگس که چون علی تنها

به فجر صبح ظهورت کسی کنار تو نیست

نیا نیا گل نرگس به مجلس ندبه

که ندبه ، ندبه خرقه است و پایگاه تو نیست

نیا نیا گل نرگس دعای عهد کجاست؟

نه این نماز جماعت به اقتدای تو نیست

نیا نیا گل نرگس به جان تشنه عشق

دعا دعای ظهور است ولی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس سقیفه ها برپاست

ردای سبز خلافت ولی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس به مادرت زهرا

کسی برای شهادت به کربلای تو نیست

نیا نیا گل نرگس نیا به دعوت ما

هزار نامه کوفی یکی برای تو نیست

نیا نیا گل نرگس فدا شوی مولا

برای عصر عجیبی که خواستار تو نیست

نميرسم من از اين جاده ها به گرد شما

به خاك پاي گدايان كوچه گرد شما

خدا كند كه عنان گير مركبت باشم

فداي پابه ركابان در نبرد شما

کی می کُشد ما را فراق یار، آقا

کی می شوم لایق به یک دیدار ،آقا

هر دفعه قلبت را به یک شیوه شکستم

اما تو بخشیدی مرا هربار، آقا

از فراقت چشم هایم غرق باران می شود

عاشق هجران کشیده زود گریان می شود

درد غفلت یک طرف، درد جدایی یک طرف

مشکلاتم یک به یک دارد فراوان می شود

بی حوصله مثل جمعه ی هر ...
هفته ی بدون دلخوشی سر ...
بر کوچه و بازار زدم در ...
نزدیک غروب جمعه ی شهر

صبرم از کاسه دگر لبریز است

اگر این جمعه “نیاید” چه کنم ؟

آنقدر من خجل از کار خودم

اگر این جمعه “بیاید” چه کنم ؟