به نام خدایی که کربلا را آفرید تا ما وطن داشته باشیم.
نه کسی بی آنکه بشنود، می گوید و نه قلمی بی آنکه آداب نوشتن بداند، می نویسد.
لیک، نه این گوش را ادعایی است در شنیدن ملکوتی آوای قدسیان و نه این قلم را توان جعل معنا در چینش هنرمندانه واژگان....
بلکه باور آن است که آنچه از لطف، هدیه داده اند، برای شنیدن شماست.
اگر نشنیدید ایراد از «مـــــــن» است....دعایش کنید.
ما را به بهشت می برند، یعنی هنوز به ما امیدی هست...؟!!
سلام.انشاالله چند روز دیگه عازم کربلای دانشجویی ام.
بلاخره فراق پایان گرفتو ما را دوباره به بهشت می برند.اما نه بهشتی که آدم از آن رانده شد...بهشتی که آدم از آن زاده شد.
فقط خود خدا می دونه که چقدر خوشحالم....
آخه من کجا؟؟؟؟؟؟.......کربلا کجا؟؟؟؟؟؟
با اینکه پر از گناهم اما دلم قرص بود که امام رضا(ع) اینبار هم برات کربلا رو واسم جور می کنه.
مگه می شه امام رئوف دست رد به سینه احدی بزنه؟! اگه تا حالا امتحان نکردی، شک نکن، همین حالا بخواه!
خدیا شـــــکــــــــــــــــر.
شکرت از اینکه یه بار دیگه زیارت قطعه ای از بهشتو روزیم می کنی.
شکــــــرت، شکـــــــرت، شکـــــرت.
حلالم کنید ودعام کنید با معرفت به زیارت و پابوسی عرشیان کربلایی برسم.منم حرم دعاتون می کنم.قول می دم. تا جایی که ذهنم یاری کنه تک تک فعالان وبلاگی همراه با یوم الفرج رو یاد می کنم.
کربلا نمان، کربلایی بمان.
کربلایی باش! از آنان که هم ترس را می کشند هم مرگ را.
کربلایی باش! حتی اگر ساکن شامی.
کربلایی باش! از آنانکه با مرگ زنده می شوند.
کربلایی باش! چنان تشنه که دنیا را جز دود نبینی.
کربلایی باش! از آنانکه پایان را آغاز می دانند.
کربلایی باش! حتی اگر کربلا نرفته ای.
انشاالله بارها و بارها کربلا برید و در قطعه ای از بهشت سر دو اهی گیر کنید....بین الحرمینو میگم. یاعــــــــلی، کربــــــــــــــلا.
حتی برای ما که رسم مهمان نوازی نمی دانیم،
مهمانی تو چــــــــــــقـــــــــــــــــدر شیرین است....
