آيت‌الله علي كريمي جهرمي
نعماني نقل كرده كه حضرت امام حسين(ع) در اين باره فرمودند: «تعرفون المهدي بالسّكينة و الوقار؛1شما مهدي را با آن سكينه و وقار مخصوص و ويژة حضرتش مي‌شناسيد.»
اين جمله حاكي از آن است كه حالت وقار، طمأنينه و سنگيني از بارزترين و شاخص‌ترين صفات و مزاياي آن حضرت است و اين حالت با خصوصيّات ظاهري در سيماي مقدّس و ملكوتي آن حضرت متجلّي و متبلور است و همه بر اثر رؤيت آن حالت، وجود مقدّس مهدي موعود(ع) را به خوبي مي‌شناسند و مي‌فهمند كه مهدي موعود آخرالزّمان اوست.
روشن است كه مقداري از اين حالت در بسياري از اصحاب رسول الله(ص) و بزرگان موجود بود و نوعاً از اين صفت عالي و از متانت و وزانت كامل بهره‌مند بودند. حركات زشت و سبك از آن بزرگواران كه معدن آبرومندي هستند، سر نمي‌زند كه اين حالت وقار و وزانت، پايگاه انسان را در نظر مردم و طبقات مختلف جامعه، قوي و نيرومند و محترم مي‌سازد.
ولي از روايت فوق استفاده مي‌شود كه حضرت مهدي(عج) در يك سطح عالي و اعلايي از آن برخوردارند، به طوري كه چشم‌گير و مورد توجّه ديگران خواهند بود و چشم‌ها به اين حالت آن بزرگوار خيره و متوجّه خواهد شد.
امّت اسلامي و پيروان مكتب امام حسين(ع) بدين جمله كه آن حضرت در مورد فرزندش امام زمان(ع) فرموده و او را مظهر طمأنينه و سكينه و وقار قلمداد كرده‌اند، توجّه دقيق كنند و اگر به راستي امام زمان و وليّ دوران در عهد ظهور و در عين اقتدار و غلبه و فراهم بودن انواع امكانات خوشي و رفاه، اين چنين سنگين و با وقار حركت مي‌كنند و با وزانت كامل با اشخاص روبه‌رو و مواجه مي‌گردند، شيعيان و پيروان مكتب آن بزرگوار را نمي‌سزد كه سبك و بي‌شخصيّت و بي‌وزنه و خارج از روش‌هاي آبرومندانه جلوه و حركت بنمايند.
دوست‌دارانش مي‌بايست در روش زندگي و اعمال اجتماعي خود، به گونه‌اي باشند كه با آن شخصيّت بي‌نظير، حدّاقل بيايند تا ديگران اين نكته را كه پذيرش اينان از منتظران حضرت بقيّـ［الله(عج) هستند، داشته باشند.
ماهنامه موعود شماره 119
پي‌نوشت:
1. غيبت نعماني، ص 127.
