واپسین ماههاى عمر پیامبر خدا بود، آن بزرگوار همراه هزاران میهمان خانه خدا، که از ضیافت رسمى حضرت حق برمىگشتند، به نزدیکى سرزمین جحفه رسید. در آخرین محدوده میقات، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و اولین پیام رسالت بعد از توحید را، که اهمیتش به اندازه 23 سال رسالت بود، بر پیامبر ابلاغ کرد تا او براى آخرین بار پیام ولایت را بازگوید و حجت را بر مردم آن روز و نسلهاى آینده تمام کند. از این رو در آن جمعه مبارک در سه منزلى میقات جحفه فرمان تجمع حاجیان از بیت برگشته را صادر کرد.
بلال اذان نماز را شروع و پیامبر خدا کلام وحى نازل شده بر خویش را چنین زمزمه کرد: "یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته، و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدى القوم الکافرین."( مائده/67) اى پیامبر آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده کاملا به مردم برسان، اگر آن را ابلاغ نکنى، رسالت خداوند را انجام ندادهاى. خداوند تو را از جمیع خطرات نگاه مىدارد و خداوند جمعیت کافران را هدایت نمىکند.
پس از اجتماع مردم، تعبیه جایگاهى از جهاز شتران براى پیامبر گرامى اسلام و برگزار شدن نماز ظهر به جماعت ، رسول خدا(ص) در برابر آنان ایستاد، ولى ایستادنش هیئت خاصى داشت زیرا مىخواست وحى را ابلاغ کند و در آخرین حج خود به آنان بگوید که، خلاء وجودى رسالت را امامت پر خواهد کرد.
پیامبر اسلام به خاطر حساسیت و موضعگیرىهاى بعضى از افراد در برابر اعلان وصایت على بنابىطالب(ع) آن را براى مدتى پنهان داشته و ابلاغش را به تأخیر انداخته بود. حال تصمیم داشت این امر عظیم و پربرکت را اعلام کند. بنابراین سکوت مردم را شکست و سخنانش را چنین آغاز کرد: ایها الناس انى قد نبانى اللطیف الخبیر...
و پس از سخنانی چنین ادامه داد: اى مردم، خداوند ولى و سرپرست و اختیاردار من است و من بر شما و همه مؤمنان ولایت دارم. آگاه باشید، هر کسى که من ولى او بودم، على ابنابیطالب مولاى او خواهد بود. پروردگارا، هر کس او را دوست دارد، دوست بدار و هر کس با وى دشمنى کند، دشمن بدار.
روایات بیانگر واقعه غدیر، خطبه پیامبر خدا(ص) و معرفى على بنابىطالب به وسیله آن حضرت، متواتر است و بیشتر کتب تفسیرى و تاریخى اهل سنت و شیعه را فرا گرفته است.
علامه امینى در این باره چنین مىنویسد:" حدیث غدیر را یکصد و ده تن از صحابه و یاران پیامبر خدا و نیز هشتاد و چهار نفر از تابعین نقل مىکنند.
وی سپس از سیصد و شصت نفر از نویسندگان و کتب معروف اسلامى نقل مىکند: حدیث غدیر از قطعىترین روایات متواتر است. چنانچه کسى در تواتر این روایت تردید کند، نمىتواند هیچ حدیث متواتر دیگرى را بپذیرد.
