حضرت ابو محمد حسن بن علی(ع) یازدهمین امام شیعیان در ربیع الاول 231 یا 232 هجری قمری دیده به جهان گشود. پدر ایشان امام هادی (ع) و مادر ارجمندشان سوسن یا حدیثه نام داشت.
مشهورترین القاب حضرت "نقی" و "زکی" و کنیه ایشان "ابومحمد" است.
از آن جا که پیشوای یازدهم به دستور خلیفه عباسی در سامرا و در محله عسکر سکونت اجباری داشتند "عسکری" نامیده می شدند.
مدت امامت ایشان 6 سال و عمر شریفشان 28 سال بود.
معتمد عباسی که همواره از محبوبیت و نفوذ معنوی امام در جامعه نگران بود و می دید توجه مردم به امام روز به روز بیشتر می شود و زندان و اختناق تاثیر معکوس دارد، سرانجام به همان شیوه مزورانه دیرینه متوسل شد و امام را پنهانی مسموم ساخت.
در میان دانشمندان شیعه مشهور است که حضرت مهدی(عج) به طور خصوصی بر جنازه ایشان نماز گزارد و ایشان را در خانه خود در کنار مرقد پدرش به خاک سپرد.
در همین روز پس از شهادت امام حسن عسکری (ع) حضرت مهدی (عج) عهده دار امامت شیعیان جهان شدند.
آن حضرت 5 ساله بودند که پدر بزرگوارشان به درجه شهادت نایل آمدند. امام حسن عسکری (ع) در طول امامت زمینه را برای حضور و معرفی امام بعد خود مهیا ساخته بودند و بدین ترتیب مردم از حضور امام مهدی (عج) آگاهی داشتند.
حضرت مهدی (عج) پس از شهادت پدر عهده دار امامت در سال 260 هجری شدند و به دلیل برخی مصالح روزگار و از جمله تلاش های پیگیر معتمد، خلیفه عباسی و معتضد برای دستگیری آن حضرت ایشان مدت کوتاهی بین سال های 260 هجری تا سال 329 هجری از میان مردم غایب شدند که این خود مقدمه برای غیبت کبری شد.
در دوران غیبت با برخی از یاران نزدیک خود به طور مستقیم در تماس بودند و از اوضاع و احوال شیعیان آگاهی می یافتند.
پس از اتمام غیبت صغری، غیبت کبری شروع شد.
آن حضرت در زمان و شرایط مساعد به اذن باری تعالی ظهور خواهند کرد و زمین را از عدل و داد پر خواهند نمود.
از اهداف آن حضرت که در قرآن کریم بر آن تاکید شده، تشکیل حکومت واحد جهانی الهی و برقرار عدل و داد در جهان است...
اللهم عجل لوليك الفرج
