|
جماعت!
كجا مي‌رویم؟
چرا به زمین و آسمان بد مي‌گوییم؟
چرا از روزگار گله مي‌كنیم؟
چرا تحمل خودمان را نداریم؟
چرا با لبخند بیگانه‌ایم؟
چرا غصه‌ها به جانمان چنگ انداخته؟
چرا از یكدیگر خسته‌ایم؟
چرا به آب و آسمان نگاه نمي‌كنیم؟
چرا انتظار بهار را نمي‌كشیم؟
چرا دیگر صورت‌هامان ?ناضره? نیست؟
چرا چشم‌هامان ?الي ربّك ناظره? نیست؟
مگر فراموشمان شده زمین از آن خداست و ?یورثها من یشاء من عباده? ؟
مگر فراموشمان شده ?والعاقبة للمتقین? ؟
چرا دل‌هایمان را به ?إنّ الارض یرثها عبادي الصالحون? خوش نمي‌كنیم؟
چرا منتظر ?الساعة? كه ?قریب? است نیستیم؟
چرا براي ?یوم الخروج? روزشماري نمي‌كنیم؟
چرا به ?والله متم نوره? یقین نداریم؟
جماعت!
باور بیاورید به وعده خداوند؛ ?لیستخلفنّهم في الارض? دروغ نیست.
?لیظهره علي الدین كلّه? جدّي است، اگر چه مشركان را خوش نیاید.
جماعت!
?انشق القمر? در پیش است.
?اقترب الساعة? چشم برهم زدني طول نمي‌كشد.
?یوم الفتح? از راه مي‌رسد و خدا نكند در آن روز از كساني باشیم كه ایمان به دردمان نخورد.
جماعت!
نمازهایتان را با ?أمّن یجیب المضطر? ختم كنید.
و به یاد داشته باشید منت خدا را بر ?الذین استضعفوا في الارض?
او همه تشنگان را با ?ماء معین? سیراب مي‌كند.
جماعت!
خداوند اراده كرده است كه ما قوي باشیم كه او را دوست بداریم و او دوستمان بدارد.
خداوند به ?اقامواالصلوة? ما افتخار مي‌كند.
?اتواالزكوة? ما را به رخ دنیاطلبان مي‌كشد.
از ?امروا به معروف و نهوا عن المنكر? ما حظ مي‌كند.
جماعت!
ما تنها نیستیم.
?أینما تكونوا یأت بكم اللّه جمیعاً? دست به سر كردن ما نیست.
چرا نوید ?بقیة‌الله خیرلكم? را به یكدیگر نمي‌دهیم؟
به خدا قسم زمین، مرده نمي‌ماند!
به خدا قسم ?جاء الحق? آمدني است!
?زهق الباطل? شدني است!
و واي به حال ما اگر از مفلحونِ ?حزب الله? نباشیم.
|
