شرکت‌ها پول زیادی برای برند سازی، تبلیغات و معرفی محصولات‌شان به بازار خرج می‌کنند، اما گویا مورد دیگری هم پیدا شده است: این‌که کاربران در زمان مشاهده یک بنر، مجله یا آگهی تبلیغاتی، چه حسی دارند و از آن خوششان می‌آید یا خیر. البته گوگل این فناوری را پتنت کرده و قرار است از آن بر روی یک سنسور شبیه به عینک گوگل استفاده کند.
این فناوری لزوما نباید برای تبلیغات استفاده شود، ولی یکی از مهم‌ترین موارد استفاده از آن، ارزیابی احساس اشخاص در هنگام مشاهده یک محتوای تبلیغاتی است که از طریق تجزیه و تحلیل حرکات چشم صورت می‌گیرد.
وقتی ما به یک آگهی تبلیغاتی نگاه می‌کنیم که خدمات یا محصولی را معرفی می‌کند، ناخداگاه در موردش فکر کرده و سعی می‌کنیم که آن را مورد ارزیابی قرار دهیم. در نهایت ممکن است که به آن بی‌اعتنا باشیم که یعنی در میان نیازها و علایقمان جایی ندارد و از کنارش می‌گذریم، یا به آن علاقه‌مند می‌شویم و احساس نیاز می‌کنیم، و یا به طور کل از آن متنفر شده و به کلی از ذهنمان پاکش می‌کنیم.
حال تحقیقات نشان می‌دهند که این تفکرات و احساسات، در قالب حرکات چشم نمود پیدا کرده و قابل بررسی هستند. این که چه مدت و چگونه به یک محتوای تبلیغاتی نگاه کنیم، بیانگر احساسات درونی و خواست طبیعی ماست که نمی‌توانیم از آن فرار کنیم؛ و دقیقا همان چیزی است که صاحبان رسانه‌های تبلیغاتی به دنبالش هستند.
اطلاعاتی که از این روش بدست می‌آیند را می‌توان با استفاده از خصوصیات فردی و علایق عمومی، به افراد مشابه نیز نسبت داده و یا از آن‌ها در آینده استفاده کرد.
چه این پتنت به محصولی راه بیابد یا خیر، تبلیغات از طریق بررسی واکنش‌های طبیعی انسان به خصوص تحلیل حرکات چشم، امری غیر قابل اجتناب است و مسلما طرفداران زیادی دارد.
