از آيه شريفه اين نكته ظريف و دقيق دريافت مىگردد كه علم خدا، همان ذات پاك اوست، چرا اگر جز اين تصوّر گردد از سه صورت خارج نيست و همه آنها نادرست و بىاساس است.
آن سه صورت عبارتند از:
1 - خدا را داراى دانشى بىكرانه بدانيم كه اين دانشِ بىكرانه غير از ذات او باشد.
2 - او را داراى دانشى محدود تصوّر كنيم.
3 - بر اين باور باشيم كه دانش او محدود است، امّا اين دانش محدود، همه چيز و همه رويدادها را فرا مىگيرد و از همه جا آگاه است، كه همه اين پندارها باطل و بىاساس است و علم بىكران او، عين ذات پاك اوست.
