آیه نورانی شب سی ام ماه مبارک رمضان

آیه       نورانی     شب      سی ام      ماه      مبارک     رمضان

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

 Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ سوره انعام /ایه 59      Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

بود نــــزد داور کلیـد جهـــان

چه پیــــــدا وپنهان ایا مؤمنان

نیفتد زمین برگ زردی زمان

مگر امــر داور بود هر مکان

فی البد اهه: منصور مقدم 17/5/92

و در معجزات حضرت مسیح می خوانیم که فرمود: «وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ»؛ من شما را از آنچه می خورید، یا در خانه های خود ذخیره می کنید خبر می دهم. (آل عمران/ 49)
با توجه به این ایه ذکر شده ( ایه 49 سوره ال عمران )  استثنایی که در آن آمده نشان می دهد که خداوند قسمتی از علم غیب را در اختیار رسولان برگزیده اش قرار می دهد (زیرا استثناء از نفی همیشه اثبات است) از سوی دیگر آیاتی از قرآن که مشتمل بر خبرهای غیبی است نیز کم نیست، مانند آیه دوم تا چهارم سوره روم: غُلِبَتِ الرُّومُ* فِی أَدْنَی الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ* فِی بِضْعِ سِنِینَ؛ رومیان مغلوب شدند، و این شکست در سرزمین نزدیک واقع شد، اما آنها بعد از این مغلوبیت به زودی غالب خواهند شد در عرض چند سال و آیه 85 سوره قصص که می گوید: «إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرادُّکَ إِلی مَعادٍ»؛ آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد تو را به جایگاهت (مکه) بازمی گرداند و آیه 27 فتح که می گوید: «لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِینَ»؛ شما به خواست خدا مسلماً وارد مسجدالحرام می شوید در نهایت امنیت و مانند این آیات.
اصولاً وحی آسمانی که بر پیامبران نازل می شود نوعی غیب است که در اختیار آنان قرار می گیرد، چگونه می توان گفت آنها آگاهی از غیب ندارند در حالی که وحی بر آنان نازل می شود.

http://www.tahoorkotob.com/page.php?pid=8955

با دقت و بررسي در آيات مختلف قرآن، به خوبي روشن مي‌شود كه دو دسته آيات در زمينه علم و غيب و آگاهي از آينده وجود دارد.
دسته اول: آياتي كه علم غيب را مخصوص خدا معرفي مي‌كند و از غير او نفي مي‌كند؛ مانند: (و عنده مفاتيح الغيب لا يعلمها الا هو)[1] «كليدهاي غيب نزد خداست كه جز او كسي آنها را نمي‌داند» (قل لا يعلم من في السموات و الارض الغيب الا الله)[2] «بگو هيچيك از كساني كه در آسمان‌ها و زمين هستند غيب را نمي‌دانند، جز خدا» و آيات ديگر مانند: (انعام، آية 50)، (اعراف، آية 188)، (يونس، آية 20) و... به صراحت دلالت دارند كه علم به غيب، ‌مخصوص خداوند است.
گروه دوم از آيات، به روشني نشان مي‌دهد كه اولياي الهي «اجمالاً» از غيب آگاهي دارند؛ مانند: (و ما كان الله ليطلعكم علي الغيب و لكن الله يجتبي من رسله من يشاء)[3] «چنان نبود خدا شما را از علم غيب آگاه كند ولي خداوند از ميان رسولان خود هر كس را بخواهد بر مي‌گزيند (و قسمتي از اسرار غيب را در اختيار او مي‌گذارد)» و در معجزات حضرت مسيح ـ عليه السّلام ـ مي‌خوانيم كه فرمود: (و انبئكم بما تأكلون و ما تدخرون في بيوتكم)[4] «من شما را از آنچه مي‌خوريد، يا در خانه‌هايتان ذخيره مي‌كنيد؛ خبر مي‌دهم» در نتيجه خداوند تمامي اسرار غيب را رسولان خود را نداده است؛ ولي به طور اجمال به آنها اعطا نموده است.

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458

روايات زيادي وارد شده است كه، نشان مي‌دهد كه پيامبر اسلام ـ صلّي الله عليه و آله ـ و امامان ـ عليهم السّلام ـ ، آگاهي از غيب داشتند و گاه از آن خبر مي‌دادند و در نهج البلاغه پيشگويي‌هاي زيادي به چشم مي‌خورد كه نشان مي‌دهد كه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ به بعضي از اسرار غيب آگاهي داشت؛ مانند: آنچه در خطبه 13 در مذمت اهل بصره آمده است كه مي‌فرمايد: «گويا مي‌بينم عذاب خدا از آسمان و زمين بر شما فرود آمده و همه غرق شده‌ايد، تنها قله بلند مسجدتان همهچون سينه كشتي در روي آب نمايان است.» يا نسبت به «حجر بن قيس» فرمود: «كه تو را بعد از من مجبور به لعن مي‌كنند»[5] و آنچه درباره «مروان» فرمود: كه او پرچم ضلالت را بعد از پيري به دوش خواهد كشيد.[6] و آنچه كميل بن زياد به حجاج گفت كه امير المؤمنين علي ـ عليه السّلام ـ به من خبر داده كه تو قاتل مني.[7] و آنچه درباره خوارج نهروان فرمود: كه جنگ با آنها، از گروه ما ده نفر كشته نمي‌شوند و از آنها ده نفر نجات نمي‌يابند[8] و مطلب عيناً چنين شد.

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458

. منظور از اختصاص علم غيب به خدا، علم ذاتي و استقلالي است، بنابراين غير او هيچ كس مستقلاً آگاهي از غيب ندارند و هر چه دارند از ناحيه خداست. «خداوند هيچكس را از اسرار غيب آگاه نمي‌كند، مگر رسولاني را كه مورد رضايت او هستند»[9] در نهج البلاغه نيز به همين معنا اشاره شده است حضرت علي ـ عليه السّلام ـ زماني كه از حمله مغول به كشورهاي اسلامي پيش بيني مي‌فرمود: يكي از يارانش گفت: اي امير المؤمنين آيا داراي علم غيب هستي؟ حضرت خنديد و فرمود: ليس هم بعلم غيب و انما هم تعلم من ذي علم» اين علم غيب نيست اين علمي است كه از صاحب علمي (پيامبر) آموخته‌ام

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458

خداوند بالفعل از تمامي اسرار عالم باخبر است ولي انبياء و اولياء ممكن است بالفعل بسياري از اسرار غيب را نمي‌دانند، اما هنگامي كه اراده كنند خداوند به آنها تعليم مي‌دهد امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايد: «اذا اراد الامام ان يعلم شيئاً اعلمه الله بذلك»[13] «هنگامي كه امام اراده مي‌كند چيزي را بداند خداوند به او تعليم مي‌دهد»

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458

اسرار غيب دو گونه است. قسمتي مخصوص به خدا است و هيچ كس جز او نمي‌داند مانند: قيام قيامت، برزخ، بهشت و... و قسمتي ديگر را به اولياء خود مي‌آموزد چنانكه در نهج البلاغه نيز اشاره كرده است كه بعضي از علوم غيبي تنها مخصوص خداست و غير از خدا كسي نمي‌داند و بعضي از علوم غيبي ديگر را به پيامبر آموخته و او به من آموخته است.[11]

. اسرار غيب در دو جا ثبت مي‌شود، يكي در لوح محفوظ، خزانه مخصوص خداوند است كه هيچ گونه دگرگوني در آن رخ نمي‌دهد و هيچكس از آن آگاه نيست و ديگري در لوح محو و اثبات كه علم به مقتضيات است نه علت تامه. امام صادق ـ عليه السّلام ـ در اين زمينه مي‌فرمايد: «خداوند علمي دارد كه جز خودش نمي‌داند و علمي دارد كه فرشتگان و پيامبران را از آن آگاه ساخته، آنچه را به فرشتگان و پيامبران و رسولانش داده، ما مي‌دانيم»

http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=601&urlId=458

کلید خزائن بدست خدا ست
که آگه بر آنها همان کبریا ست
ز هر چیز باشد خدا باخبر
ز دریا و خشکی و از بحر و بر
نیفتد یکی برگ خود از شجر
مگر آنکه یزدان بود باخبر
نباشد یکی دانه در زیر خاک
فرو رفته در تیرگی مغاک
نه خشک و تری هست ، نه مرگ و زیست
که اندر کتاب مبین ثبت نیست [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر نور

امورى که در این عالم و در چهار دیوارى زمان قرار دارند، قبل از اینکه موجود شوند نزد خدا ثابت بوده و در خزینه‏هاى غیب او، داراى نوعى ثبوت مبهم و غیر مقدر بوده‏اند، اگر چه ما نتوانیم به کیفیت ثبوت آنها احاطه پیدا کنیم.ممکن است چیزهاى دیگر نیز در آن عالم ذخیره و نهفته باشد که از جنس موجودات زمانى نباشند، بنا بر این، باید گفت خزینه‏هاى غیب خدا مشتمل بر دو نوع از غیب است: یکى غیب‏هایى که پا به عرصه شهود هم گذاشته‏اند، و دیگرى غیب‏هایى که از مرحله شهادت خارجند و ما آنها را غیب مطلق مى‏نامیم.

جمله «وَ یَعْلَمُ ما فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ» عمومیت علم خدا را مى‏رساند، و مى‏فهماند آنچه از موجودات که ممکن است متعلق علم دیگران قرار گیرد، و اگر هم بعضى علم به آن ندارند، ممکن است براى بعضى دیگر معلوم شود، همه و همه براى خداوند معلوم است.
اگر خشکى‏ها و آنچه را که در آنها است جلوتر ذکر کرد، براى این بود که روى سخنش با مردم بود که سر و کارشان بیشتر با خشکى‏ها است. [ نظرات / امتیازها ]

در جمله «وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُها» براى این برگ درختان را بخصوص اسم برد که دلالت کند بر بى پایانى علم خداوند، چون کثرت برگ درختان به حدى است که انسان از شمردن آن و تشخیص هر کدام از دیگرى و احاطه به حالاتى که هر کدام دارند و همچنین مراقبت بر اینکه کدام یک از درخت مى‏افتد، عاجز است. [ نظرات / امتیازها ]

خداوند ، به همه چیز دانا و از همه جزئیات هستی آگاه است ، پس باید مواظب اعمال خود باشیم .

- جز خداوند ، هیچکس از پیش خود علم غیب ندارد.

- نظام هستی ، طبق برنامه پیش بینی شده ای طراحی شده است .

- دامنه غیب، گسترده تر از علوم عادی است.

- در جهان ، برای اطلاعات ، مرکزیتی وجود دارد .

جالب است که بدانیم این سوره از سوره هایی است که یکباره بر پیامبر مکرم اسلام(ص) در شب هنگام و در جوار خانه خدا بر آن وجود مبارک فرود آمده است و به هنگام نزولش هفتادهزار فرشته با ستایش و تسبیح خداوند آن را همراهی نمودند.

در ثواب قرائت این سوره آمده است که همان هفتادهزار فرشته به شمار هر آیه که خوانده شود یک شبانه روز کامل بر او درود و صلوات می فرستند.