آیه نورانی شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان

آیه       نورانی     شب     بیست و هشتم      ماه      مبارک     رمضان

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ سوره نساء/ایه 147     Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

با سلام به همگی

کنایه است از اینکه اگر خودبندگان با شکر نکردن نعمت های خدا و با ایمان نیاوردن ، خویش را مستوجب عذاب نسازند، خدای متعال احتیاجی به عذاب کردن آنها ندارد، چون خداوند ازعذاب بندگانش سودی نمی برد تا انجام آن را بر ترک آن ترجیح دهد و از وجودگنه کاران متضرر نمی شود ،تا با عذاب کردن آنان آن ضرر را ازخود دفع کند

معنای آیه این است که اگر شما شکر نعمت خدا را با ادای حق واجب او به جای آورده و به او ایمان بیاورید، هیچ موجبی برای عذاب شما وجود ندارد،چون خداشکر گزار ایمان آورندگان به خویش و علیم به حال این افراد است ودر مورد آنها اشتباه نمی کند و این آیه دلالت می کند بر اینکه هر عامل و یا عملی که مستوجب عذاب است از قبیل ضلالت یا شرک یا معصیت ، مستند به خدای متعال و از جانب آن حضرت نیست و اگر چیزی از این امور ازناحیه خدای تعالی باشد عذابی هم که به دنبال این عناوین می آید از جانب او خواهد بود،چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببی مستند به اوست .

به نام خدا

با سلام به دوستان

در برابر نعمت های فراوان خداوند شکر گئاری کمترین نشانه بندگی به خداست

چه خدای مهربانی داریم که با این همه کاستی دوستدار بنده است

(اِنَّ الله لذوفضلٍ علی الناس ولکنّ اکثرالناس لا یشکرون) ؛ خداوند نسبت به بندگان خود احسان می‌کند، ولی بیشتر مردم شکر او را بجا نمی‌آورند 

با توجّه به فرمایش نورانی امام صادق (علیه‌السلام) می‌توان گفت: از آغاز خلقت تا کنون هیچ انسانی نتوانسته موفق به ادای شکر شود و در آینده نیز چنین مهمّی به وقوع نخواهد پیوست ، و شاید در این باره بتوان گفت: خالق هستی با کرم و لطف خویش، همین اقرار ما به عجز از«شکرگزاری» را به عنوان شکر به حساب می‌آورد

نمونه‌ای کم نظیر از شکرگزاری!

نقل است که حضرت داوود(علیه‌السلام) به پروردگار عرض کرد: پروردگارا! همنشینم را در بهشت به من معرفی کن و نشان بده کسی را که مانند من از زندگی بهشتی بهره‌امند خواهد شد؟ خداوند فرمود: همنشین تو در بهشت، «متی» پدر حضرت یونس است داوود اجازه خواست به دیدار متی برود، خداوند هم اجازه داد، داوود با فرزندش سلیمان به محل زندگی او آمدند. خانه‌ای را دیدند که از برگ خرما ساخته شده، پرسیدند : متی کجاست؟ در پاسخ گفتند: در بازار است هر دو به بازار آمدن از محل متی پرسیدند، در جواب گفتند: او در بازار هیزم فروشان است، در بازار هیزم فروشان سراغ او را گرفتند عده‌ای گفتند ما هم در انتظار او هستیم .

داوود و سلیمان به انتظار دیدار او نشستند، ناگاه متی در حالی که پشته‌ای از هیزم بر سر گذاشته بود آمد. مردم به احترام او برخاستند و پشته را از سر او گرفته بر زمین نهادند، متی پس از حمد خدا هیزم را در معرض فروش گذاشت و گفت: چه کسی جنس حلالی را با پول حلال می‌خرد؟ یکی از حاضران هیزم را خرید، در این وقت داوود و سلیمان به او سلام دادند، متی آنها را به منزل خود دعوت نمود و با پول هیزم مقداری گندم خرید و به منزل آورد و آن را با آسیاب آرد کرد و خمیر نمود و آتش افروخت و مشغول پختن نان شد.

در آن حال با داوود و سلیمان به گفتگو پرداخت تا نان پخته شد مقداری نان در ظرف چوبی گذاشت، و بر آن کمی نمک پاشید و ظرفی پر از آب هم در کنارش نهاد، به دو زانو نشست و مشغول خوردن شدند. متی لقمه‌ای برداشت خواست در دهان بگذارد، گفت: بسم الله و خواست ببلعد گفت الحمدلله . و این عمل را در لقمه دوّم و سوّم و...نیز انجام داد.

آنگاه کمی از آب با نام خدا میل کرد. هنگامی که خواست آب را بر زمین بگذارد خدا را ستود، سپس چنین گفت: الهی چه کسی را مانند من نعمت بخشیدی و درباره اش احسان نمودی؟ چشم بینا و گوش شنوا و تن سالم به من عنایت کردی و نیرو دادی تا توانستم به نزد درختی که آن را نکاشته‌ام و نه در حفظ آن کوشیده‌ام، بروم و آن را وسیله روزی من قرار دادی و کسی را فرستادی که آن را از من خرید و با پول آن گندمی خریدم که با آن نان پختم و با میل و رغبت آن را خوردم تا در عبادت و اطاعت تو نیرومند باشم، خدایا تو را سپاسگزارم . پس از آن متی گریست در این موقع داوود به فرزندش سلیمان فرمود: فرزندم ،بلند شو برویم من هرگز چنین بنده‌ای مانند این شخص ندیده بودم که به پروردگارش سپاس گزارتر و حق شناس تر باشد.

در آیه فوق موضوع شکرگزارى مقدم بر ایمان داشته شده است و این به خاطر آن است که تا انسان نعمتها و مواهب او را نشناسد و به مقام شکرگزارى نرسد، نمى تواند خود او را بشناسد چه اینکه نعمتهاى او وسیله اى هستند براى شناسائى

کیفرهاى الهى، بر پایه‏ى عدالت اوست، نه انتقام و قدرت‏نمایى. عامل عذاب، خود انسان‏هایند.

مجازاتهاى خدا انتقامى نیست! در این آیه به یک «واقعیت مهم» اشاره مى‏شود و آن این که مجازاتهاى دردناک الهى نه به خاطر آن است که خداوند بخواهد از بندگان عاصى «انتقام» بگیرد و یا «قدرت نمایى» کند، و یا زیانى که از رهگذر عصیان آنها بدو رسیده است «جبران» نماید، زیرا همه اینها لازمه نقایص و کمبودهاست که ذات پاک خدا از آنها مبرّاست، بلکه این مجازاتها همگى بازتابها و نتایج سوء اعمال و عقاید خود انسانهاست

اگر شما ایمان و عمل صالحى داشته باشید و مواهب الهى را در مورد شایسته بکار گیرید و از آن سوء استفاده نکنید، بدون شک کمترین مجازاتى دامن شما را نخواهد گرفت . و براى تاکید این موضوع اضافه مى کند: خداوند هم از اعمال و نیات شما آگاه است و هم در برابر اعمال نیک شما شاکر و پاداش دهنده است

امام علی(ع) در توصیفی از خداوند متعال می فرماید: ((تلاشگران حقش را ادا نتوانند نمود))

یعنی اگر کسی بخواهد با تلاش و کوشش، حق خدا را ادا کند نمی تواند. زیرا:

 اولاً : سپاسگزاری و عبادت در برابر نعمتهای غیر متناهی خداوند مقدور نیست و با این عمر محدود و زمان اندک چگونه می توان حق نعمتش را به جای آورد.

 ثانیاً : بسیاری از ما انسانها فکر می کنیم خداوند نیازمند عبادتهای ماست! و خیال می کنیم با نماز خواندن و سایر عبادات دیگر دِین خود را ادا کرده ایم! بسیار اندک اند کسانیکه به این بینش زیبا رسیده اند که همین که خداوند به ما اجازه و امکان ستایشش را داده نعمت دیگری است و لازم است برای همین نعمت (یعنی امکان ستایش کردن) نیز خدا را سپاس گوییم. در نتیجه هر شکر گزاری ای خود ،شکر گزاری دیگری را می طلبد!

 در مناجاتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است: ((خدایا تو نعمت های گسترده ات را بر من ارزانی داشته ای پس تو را بر آن نعمت ها شکرگزاری می کنم، چگونه شکر کنم شکر گزاری تو را؟

خطاب آمد دانشی که به دست آورده ای همه دانش ها را در بردارد. کافی است تو را این که بدانی که این شکر گزاری تو خود نعمتی از ناحیه ی من است.))

تفسیر مجمع البيان

رهنمود آيه شريفه‏
آيه مباركه بيانگر اين نكته است كه آفريدگار هستى هيچ انسانى را جز پس از اين كه خود گناه كند و با شكستن مرز مقررات خدا خويشتن را در خور كيفر سازد، عقوبت نمى‏كند. بنابراين بايد با كارهاى ناپسند بر ضد خويش برهان آشكارى براى خدا نياوريم و خود را در خور كيفر نماييم.
و نيز بيانگر اين واقعيت است كه خداى فرزانه فرزندان را به گناه پدران بازخواست نخواهد كرد. و نيز اين رهنمود را دارد كه اگر مردم به گناه و زشتى دست يازيدند، براى خدا بر ضد آنان دليل و برهانى خواهد بود.
يكى از دانشوران در تفسير اين فراز از آيه شريفه مى‏گويد: آيا شما مى‏خواهيد براى خدا، راهى براى كيفر خود قرار دهيد و از راه كفر و بيداد سند محكوميت خويش را امضا كنيد؟

تفسیر مجمع البيان

كيفر عادلانه و حكيمانه‏
در اين آيه شريفه، قرآن روشنگرى مى‏كند كه كيفرى كه خدا براى كفرگرايان و بيدادپيشگان وعده مى‏دهد نه براى قدرت‏نمايى است و نه انتقامجويى، بلكه ثمره شوم بيدادگرى‏هاى آنان است...
روى سخن در اين آيه منافقانى هستند كه پس از بيدارى به بارگاه خدا توبه نموده و ضمن ايمان آوردن و انجام كارهاى شايسته به مقررات او تمسك جسته و قلب خويش را از آفت شرك و نفاق پالوده‏اند؛ به آنان مى‏فرمايد:
مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِكُمْ‏
خدا چه نيازى به كيفر شما دارد؟ و مى‏خواهد با درافكندن شما به فروترين طبقه دوزخ چه كند؟
مى‏دانيم كه آفريدگار هستى از كيفر انسان نه سودى مى‏برد و نه ضررى را از خود دور مى‏سازد؛ چراكه او بى‏نياز است و آفريدگار و فرمانرواى تواناى جهان.
اِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ‏
اگر شما سپاس‏گزاريد و با اداى حقوق واجب او در برابر نعمت‏هايش شاكر باشيد و به پيام‏آورش و نيز برنامه آسمانى‏اش كه براى شما فرو فرستاده است ايمان بياوريد، آرى در اين صورت شما را هرگز كيفر نخواهد كرد.
وَ كانَ اللَّهُ شاكِراً عَليماً
و خدا هماره سپاس‏پذير و حق‏شناس است، و شما را در برابر سپاستان پاداش ارزانى داشته و مى‏دارد.
در آيه شريفه، واژه «شكر» به جاى پاداش آن قرار گرفته است. و نيز خدا هماره داناست و به پاداشى كه بندگان در برابر سپاس و ايمان خويش در خور آن مى‏گردند آگاه است و ذره‏اى از آنها در بارگاه او ناديده گرفته نمى‏شود.
برخى معتقدند كه خدا پاداش كارهاى ناچيز شما را نيز در نظر مى‏گيرد و مى‏دهد و نيز از كارهاى آشكار و نهان و نيّت‏ها و سخنان شما آگاه است و پاداش همه را به شما ارزانى مى‏دارد.
دسته‏اى نيز مى‏گويند: منظور اين است كه خدا با اين كه از مردم و كارهاى شايسته و فرمانبردارى‏شان بى‏نياز است، باز هم پاداش كار شايسته بندگان را به آنان ارزانى مى‏دارد، و به همين دليل به كارهاى آنان داناست.