آیه نورانی شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

آیه       نورانی     شب     بیست و سوم  ماه      مبارک     رمضان

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑๑۩۞۩๑

     سوره ال عمران/ایه Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ   185Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

این آیه شریفه مشتمل است بر وعده به مصدقین و تهدید به مکذبین و مطالبش با حکمى عمومى و حتمى در باره هر جاندار آغاز شده و آن حکم مرگ است، و مصدر "توفیة" که فعل «توفون» از آن گرفته شده به معناى پرداختن بطور کامل است و به همین جهت بعضى از مفسرین با این آیه استدلال کرده‏اند بر وجود عالمى بین دنیا و آخرت (بنام برزخ) براى اینکه دنبال جمله مورد بحث مى‏فرماید: "تنها جزاى کامل و تام و تمام شما، در قیامت داده مى‏شود"، بنا بر این معلوم مى‏شود در عالمى دیگر، قبل از قیامت جزا هست ولى بطور توفیه و تام و تمام نیست و این استدلال، استدلال خوبى است.

به نام خالق حیات و ممات

این  آیه  ترس رو برای انسان گناه  کار و امید رو برای انسان خوب  به همراه داره 

هرکس طعم مرگ را میپشد

چه پیر باشد چه جوان 

فقیر یا غنی

سیاه یا سفید

زشت یا زیبا

رییس  یا خادم

مومن و کافر ..............

خیلی ایه با معنی و ترسناک و امیدوار کننده ای هست

امیدار کننده واسه کسایی که پاک هستن

ترسناک واسه کسایی که خوشی دنیا رو انتخاب کردن و اخرتشون رو فروختن به خوشی دنیا

امام سجّاد عليه‏السلام

- در پاسخ به پرسش كــه : مرگ چيست؟- : (مرگ) براى مؤمن چون كندن جامه‏هايى چركينِ شپشى‏از تن‏است و از هم‏گسستن‏كُند و زنجيرهاى گرانبار و جايگزين كردن فاخرترين و خوشبوترين جامه‏ها و راهوارترين مركب‏ها و امن‏ترين منزل‏ها . و براى كافر به منزله كندن جامه‏هايى فاخر از تن و منتقل شدن از منزل‏هايى امن و جايگزين كردن آنها به كثيف‏ترين و خشن‏ترين جامه‏ها و وحشتناكترين منزل‏ها و بزرگترين عذاب است .

معاني الأخبار : 289 / 4 منتخب ميزان الحكمة : 518
 

با سلام

این سخن برای مؤمن تصدیق کننده وعده و برای کافران تکذیب کننده وعید است و آنان اجر کامل خود را دریافت خواهندکرد،بعضی از مفسران به این آیه استدلال کرده اند به وجود عالم برزخ ،که بین دنیا و آخرت است ،چون در این آیه می فرماید:جزای کامل و تمام شما در قیامت داده می شود، بنابراین معلوم می شود در عالم برزخ هم جزا هست ، اما نه به طورکامل و تمام که این استدلال خوبی است

قانون عمومى مرگ! این آیه نخست اشاره به قانونى مى‏کند که حاکم بر تمام موجودات زنده جهان است و مى‏گوید: «تمام زندگان خواه و ناخواه روزى مرگ را خواهند چشید» (کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ).

گر چه بسیارى از مردم مایلند، که فناپذیر بودن خود را فراموش کنند، ولى این واقعیتى است که اگر ما آن را فراموش کنیم، آن هرگز ما را فراموش نخواهد کرد.

در آستانه مرگ که انسان آماده براى انتقال به جهان دیگر مى‏شود با یکى از حالات زیر روبرو خواهد شد: نعمت ها و مواهب و پاداش هاى الاهى و روح و ریحان، یا کیفرها و مجازات هاى دردناک، و قرائن موجود در آیات نشان مى‏دهد که قسمتى از اینها مربوط به قیامت و قسمت دیگرى مربوط به قبر و برزخ است

بله همون طور که دوستان دیگه هم گفتند عذاب و پاداش های دنیای بخاطر اینکه در دنیا نمیشه جبران بشه به دو بخش برزخ و قیامت تقسیم میشه . 

مبحث اول اینه که معاد وجود داره و هیچ شکی درش نیست . چرا که پاداش و غذاب بسیاری از اعمال را نمیشه در دنیا و دو روز دنیایی جبران کرد . مثال قابل حضمش کسی که قتلی انجام میده ، آیا میشه بتعداد دفعات تکرار جرمش قصاصش کرد ؟

از طرفی از عدل خداوند دوره که شخص ظالم و مظلوم بدون هیچ تفاوتی باقی بمونند و سرنوشت هر دو یکی باشه

در حدیثى از رسول خدا (ص) مى‏خوانیم: "نخستین چیزى که به مؤمن در هنگام وفات بشارت داده مى‏شود روح و ریحان و بهشت پرنعمت است، و نخستین چیزى که به مؤمن در قبرش بشارت داده مى‏شود این است که به او مى‏گویند بشارت باد بر تو به خشنودى خداوند، به بهشت خوش آمدى، خداوند تمام کسانى که تو را تا قبرت تشییع کرده‏اند همه را آمرزید و شهادت آنها را در باره تو تصدیق کرد، و دعاى آنها را براى آمرزشت مستجاب فرمود

امام سجاد(ع) در دعاي چهلم از صحيفه سجاديه درباره ياد مرگ با خداوند چنين به راز و نياز پرداخته است:

خدايا بر محمد(ص) و آلش رحمت فرست، و ما را از آرزوهاي دراز  بازدار، و با عمل درست  آرزوهاي ما را كوتاه گردان تا به پايان رساندن ساعتى را پس از ساعتى، و دريافتن روزى را در پى روزى، و پيوستن نفسى را به نفسى و گامى را در پى گامى آرزو نكنيم، و ما را از غرور آرزوي دراز محافظت فرما و از شرور آن در امان دار، و مرگ را همواره نصب العين ما قرار ده، و ياد كردنمان را از مرگ گسسته و ناپيوسته مساز، و از اعمال شايسته توشه عملى برايمان قرار ده كه با آن براى بازگشت بسوى تو شتاب كنيم، و به زود رسيدن به كوى تو حرص ورزيم، تا مرگ براى ما آرامگاهى باشد كه با آن انس گيريم، و محل الفتى كه بسويش مشتاق باشيم، و خويشاوند نزديكى باشد كه نزديك شدن به او را دوست بداريم. پس هر زمان كه آن را بر ما وارد سازى و بسوى ما فرود آورى، ما را از ديدار چنان ديداركننده‏اى نيكبخت ساز و چون در آيد ما را با او مأنوس گردان، و ما را در مهمانى او بدبخت مساز و از ديدنش سرافكنده مكن و آن را درى از درهاى آمرزش و كليدى از كليدهاى رحمت خود قرار ده، و ما را در سلك هدايت شدگانى بميران كه گمراه نشوند، و فرمانبردارانى كه اكراه نداشته باشند، و تائبانى كه عصيان نكنند، و بر گناه اصرار نورزند اى ضامن مزد نيكوكاران. و اى مصلح كار تباه كاران.

از حضرت جوادالائمه(ع) حقيقت مرگ را جويا شدند. فرمود: مرگ همان خوابي است كه هر شب به سراغ شما مي‌آيد، جز اين كه مدّتش طولاني است و انسان از آن تا روز قيامت بيدار نمي‌شود. هر كسي در خوابش آن اندازه از انواع خوشحالي‌ها و اقسام وحشت‌ها مي‌بيند كه نمي‌تواند به حساب آورد. پس حال خوشحالي و ترس در خواب چگونه است؟ اين همان مرگ است. بنابراين، براي آن آماده شويد.

از امام صادق علیه السلام سئوال کردند: چرا هنگامى که روح از بدن انسان خارج مى شود احساس ناراحتى مى کند. فرمود: به سبب این که با آن نمو کرده است . درست مانند این مى ماند که دندان فاسدى را از دهان بیرون کشند، (به طور مسلم پس از آن احساس آرامش مى کند، ولى لحظه جدایى دردناک است ).