موارد عدم جواز گذشت:
- صحنه ی جنگ
جبهه ی جنگ و مبارزه ی با دشمن, جایی برای عفو ودلسوزی نیست بلکه صحنه, صحنه ی مبارزه و دفاع از اسلام و حقوق ملت و حفظ اراضی مسلمین است و بخشش در چنین جایی جز جهل و خودکشی نیست!
- ظلم کنندگان به حقوق ملتها
سردمداران کفر و استکبار و کسانی که خون ملتها را به ناحق می ریزند و حقوق حقه ی آنها را ضایع می کنند, هیچ جای گذشتی در حق آنها وجود ندارد بلکه باید با همه ی توان به مبارزه بر علیه آنها برخاست و ظلمشان را برچید.
- حق الناس و حقوق اجتماعی
در جایی که به حقوق مردم تعدی می شود و حقی از جامعه ضایع می گردد, عفو و گذشت معنا ندارد؛ تا جایی که حتی از کوچکترین خلاف هم نباید گذشت. تجاوز به عنف, احتکار مواد مورد نیاز مردم, گران فروشی... حتی عبور از چراغ قرمز, از مصادیق این گروه می باشد.
- جسور شدن ظالم
گاه بخشش مکرر کسی که در حق ما ظلم کرده, موجب جسارت و عدم تنبه او می شود. در این صورت نه تنها عفو و بخشش، مؤثر نیست بلکه اثری سوء بر روی ظالم می گذارد؛ لذا به خاطر جلوگیری از هلاکت بیشتر ظلم کننده, نباید او را بخشید و باید او را به طریقی مناسب تنبیه کرد.
بطور کلی یکی از مهمترین دلایل عفو, بازسازی رفتاری و نوعی بازگشت دادن و بازپروری شخص, به پیش از خطاست. پس هر گاه این امر حاصل نشود یا در اثر عفو و بخشش, در حقوق افراد جامعه, خلل و تزلزلی پیش آید دیگر جایی برای گذشت نیست.
