امشب ، شب ناله در فراق پدری مهربان است
که غیر از چاه و نخل و ماه، کسی گریهاش را ندیده بود
پدری دلسوز که با آه همه کودکان یتیم شریک بود
و غصه های همه را بر جان خود هموار میکرد
ولی کسی از غربت او و دردهای دلش
با خاری در چشم و استخوانی در گلو ، خبر نداشت
به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را
به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را
به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم
که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را
همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند
ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را
ملائک پر زنان ، بر سر زنان از عرش می آیند
ببین بال ملائک را کز آن شق القمر تر شد
غروبی کرد ماه آن سان که دیگر بر نمی تابد
بیا زهرا ، تلافی کن علی آخر به بستر شد
بی ذکر علی صومعه و دیری نیست
کس را پـی درک ذات او سیری نیست
گویند که از غـیر علـی چشـم بپوش
هـر جـا نگـرم علـی بـود غیـری نیـست
به قلبم سوره کوثر نوشتند
دلم را بنده قنبر نوشتند
به کوی عاشقی،
در لوح سینه
صد و ده مرتبه حیـــدر نوشتند
در برج ولا مهر جهانتاب علی است
در شهر علوم سرمدی ،باب علی است
از اول خلقت جهان تا محشر
مظلوم ترین شهید محراب ،علی است
خداحافظ ای نخــــــــل ها چاها
دگر نشـــــنوید از علـــــــــی آه ها
که شام علــــــــی گشته دیگر سحــــــر
که امشــــــــب رود نزد پیغمـــــــبر
دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع)
یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)
وقتی که شکافت فرق او در محراب
گفتند مگر نماز می خواند علی (ع)
یک عمر تماشای دری خون آلود
یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود
کم کم به علی بال پریدن میداد
ای تیغ نیازی به حضور تو نبود
برای صیقل روح و روان ها
به دل دریائی ازایمان نشانیم
برای اولین مظلوم عالم
بسی خون دل ازچشمان چکانیم
هزاران لعنت و نفرین بسیار
به قاتل های مولا مان رسانیم
دل سر نکشد دمی ز پیمان علی
جانم شود ای کاش به قربان علی
خواهی که به ملک دل شوی حکم روا
مانند قلم باش به فرمان علی
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
بی علی اصل عبادت باطل است / بی علی هر کس بمیرد جاهل است
بی علی تقوا گلی بی رنگ و بوست / بندگی همچون نماز بی وضوست
ایام سوگواری علی (ع) تسلیت
شب باوران خورشید را در خون کشیدند
خون گریه کن در سوگ او اى صبح باور
کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب
قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
زمان، علی را درک نکرد.. علیِ زمان را درک کنیم
” اللهم عجل لولیک الفرج "
شاهی که ولی بود و وصی بود علی بود
سلطان سخا و کرم و جود علی بود
هم آدم وهم شیث وهم ادریس و هم الیاس
هم صالح پیغمبـر و داوود علی بود
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
تا صورت پیوند جهان بود علی بود
تا نقش زمین بود و زمان بود علی بود
آن قلعه گشایی که در قلعه ی خیبر
برکند به یک حمله و بگشود علی بود
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد . . .
در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت
در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب«فزت برب الکعبه»را داشت . . .
شهادت امام علی (ع) تسلیت باد
خورشید معرفت که چو او آسمان نداشت
شد نقش بر زمین و توان فغان نداشت
عرش خدا به لرزه در آمد گه سجود
آنجا که خون فرق علی آشیان نداشت
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
کعبه خلوت گه اسرا فراوان علیست
بیت حق جلوه گر از روی درخشان علیست
در جهان مرد عمل باش و علی را بشناس
که ترازوی عمل کفه و میزان علیست
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
نداى «فُزتُ ربّ الکعبه» را مولا چه سان گفت؟
که عرش و فرش را لرزان و در ارعاب مى بینم
نماز عشق او با اشک یاران کرده همراهى
لهیب غصّه ها را در دل احباب مى بینم
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
مسجد کوفه ببین عزم سفر کرد على
با دلى خون ز تو هم قطع نظر کرد على
مسجد کوفه مگر مسجدالاقصایى تو
که ز محراب تو تا عرش سفر کرد على
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
به محراب شفق، منشق سر مهتاب مى بینم
الهى هاله اى از غم، در این محراب مى بینم
على و مسجد و عدل و شجاعت جملگى در خون
تمام انبیا را این چنین بى تاب مى بینم
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
پیشانى عدل و عدالت را شکستند
آن دسته اى که با على پیمان ببستند
معصوم را دیدى که مظلومانه کشتند
در سجده گاهى ناجوانمردانه کشتند
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
فضاى کوفه غمبار است امشب
غم از هرسو پدیدار است امشب
سحاب غم گرفته روى مه را
زمین و آسمان تار است امشب
شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد
