آیه نورانی شب نوزدهم ماه مبارک رمضان

سومین گروه شهادت دهندگان پس از خدا: ائمه و امامان معصوم 

در آیه 105 سوره توبه تصریح شده: هر کاری که می‌خواهید بکنید، خدا و رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و مومنین می بینند. ائمه(علیهم السلام) فرمودند که مقصود از مومنین در این آیه ما هستیم.

نگاه ائمه به اعمال امت هم جنبه تربیتی دارد، ائمه به قدری از حال ما خبر دارند که همیشه برای ما دعا می کنند حتی اگر از آنها چیزی نخواسته باشیم، ائمه مظاهر کرم خدا هستند. پس ائمه شفیعان ما در دنیا و آخرت هستند و نه تنها در دنیا به ما کمک می‌کنند بلکه در آخرت هم کمک دهنده هستند، لذا امام صادق می فرمایند مراقب باشید آنانکه قرار است شفیعان شما در آخرت باشند خصم شما نشوند.

امام علی (علیه السلام) می فرماید: در روز قیامت همه را جمع می‌کنند و انبیا را می آورند که شاهد باشند و پیامبر اکرم شاهد بر همه شهدای امت های گذشته است.

چهارمین گروه شهادت دهندگان پس از خدا: ملائکه (کرام الکاتبین)

ملائکه دسته چهارم از شهود هستند، خداوند می فرماید: هر کسی که وارد محشر می شود یک ملک از پشت سر او را به سمت دادگاه هدایت می‌کند و یک ملک از پیش روی او شهادت به اعمال او می‌دهد. البته گفته نشده که این دو ملک همان دو ملک همراه انسان در دنیا هستند یا خیر، ولی قاعدتا باید همان دو باشند که کرام الکاتبین هستند و کریم بودن آنها به این خاطر است که در نوشتن عمل خیر عجله دارند و در نوشتن عمل شر تا هفت ساعت تامل می کنند تا بلکه بنده توبه کند.

خداوند متعال همواره و در همه حال ناظر و شاهد بر اعمال، رفتار و نیات انسان است و اگر انسان این حقیقت را همیشه در برابر چشم خویش قرار دهد و خدای سبحان را ناظر بر کارها، رفتارها و نیت‏های خود بداند از هرگونه لغزش، خطا و خیانت در امان خواهد ماند. امام خمینی‏رحمة الله می‏فرماید: عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید. بدیهی است کسی که موجودات را آفریده و لطیف‏ترین مسائل ایشان را تدبیر نموده از دقیق‏ترین اسرار او باخبر و نسبت به همه چیز، عالم و ناظر است و به این نکته باید توجه داشته باشیم که خلقت خداوند دائمی است، یعنی لحظه به لحظه فیض وجود از ناحیه او به مخلوقات می‏رسد و همین پیوند دائمی و خلقت مستمر بهترین دلیل بر نظارت و علم خداوند نسبت به اسرار همه موجودات از جمله انسان در هر زمان و مکان است. امیرمؤمنان‏علیه‏السلام می‏فرماید: قَدْ عَلِمَ السَّرائِرَ وَ خَبَرَ الضَّمَائِرَ، لَهُ الاحَاطَةُ بِکُلِّ شَی‏ءٍ وَ الْغَلَبَةُ لِکُلِّ شَی‏ءٍ وَ الْقُوَّةُ عَلیَ کُلِّ شَی‏ءٍ. (خداوند متعال) به تمام نهانی‏ها دانا و از همه اندیشه‏ها آگاه است، برای او به ظاهر و باطن هر چیزی احاطه و نسبت به هر چیزی غلبه و توانایی است.

علامه طباطبایی در تفسیر آیه »اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَهُوَ عَلَی کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَکِیلٌ« می‏نویسد:خدای سبحان محیط به خلایق است، هم به عین و جسم آنها، و هم به آثار و اعمالشان، چه ظاهرش و چه باطنش، چه اینکه پنهان بدارند، و چه آشکار کنند، و چگونه تصور دارد که محیط باشد ولی آگاه نباشد؟

نگاه خدا نگاه بازپرس گونه نیست و اصل نگاهش برای تربیت است.

امیرمومنان در یکی از حکمت های نهج البلاغه می فرماید: بپرهیزید که خدا را در خلوتهایتان معصیت کنید. انسان باید هم از معصیت او بپرهیزد و هم از طرف دیگر خوشحال باشد که تحت نظارت چنین چشمان مهربانی است. آدم زرنگ از این مراقبت دائم استفاده می کند و هنگامی که در زندگی کم می آورد، این شاهد بودن خدا برای او کمک محسوب می شود.

خداوند متعال بر كليه اعمال خوب و بد مردم آگاهى كامل دارد چه كارهايى كه آشكارا انجام داده‏اند و چه آنها كه در نهان بوده است ولى مشيت حكيمانه خداوند بر اين تعلق گرفته كه در قيامت حسابهاى مردم بر معيار پرونده اعمال و شهادت گواهان رسيدگى شود، اين شاهدان عبارتند از:

1- خداوند: كه نخستين گواه است:

ان الله على كل شيى شهيد (((همانا خداوند بر همه چيز گواه است‏⁽²⁹¹⁾))) ان الله كان عليكم رقيبا.

(((همانا خداوند مراقب شماست‏⁽²⁹²⁾))).

فالينا مرجعهم ثم الله شهيد على ما يفعلون (((بازگشت همه به سوى ماست پس خداوند گواه است بر آنچه انجام مى‏دهند⁽²⁹³⁾))).

خداوندمــــــراقب به اعمـــــــال مــــاست

چو صاحب کرامت چنین خواست راست

که هــــر بنــــده ای را کنــــد رهنمـــون

به کردار نیکـــــــو که امــــر خــــداست

فی البداهه: منصور مقدم  7/4/92

ذكر اين موضوع در اينجا نشانه اهميت فوق العاده‏اى است كه قرآن براى صله رحم قائل است.

در پايان آيه مى‏افزايد: «خداوند مراقب شماست» (إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً).

و تمام اعمال و نيات شما را مى‏بيند و در ضمن نگهبان شما در برابر حوادث است.

سفارشهای علامه طباطبایی:
آیت الله حاج سید محمد حسن مرتضوی لنگرودی نقل کرده اند: علامه طبا طبائی اهل مراقبه بود یک وقت خدمت آن بزرگوار رسیدیم که دستور العملی به ما بدهد فرمود: مراقبه و محاسبه ،این دو حالت را شخص سالک باید از ابتدای سیرو سلوک تا انتها ملتزم باشد، فرمود: آخر شب قبل از خواب اعمالی را که در روز انجام داده اید بررسی کنید هر یک از اعمالتان که خوب بود خدا را برای آن حمد و سپاس گوئید و توفیق انجام بهتر آن را در در روز بعد از خداوند مسألت کنید .اگر خدای ناکرده تقصیر و یا خطایی مرتکب شده بودید ، فوراً توبه کنید و تصمیم بگیرید که دیگر آن را انجام ندهید اگر دیدید خلاف های شما متعدد است تصمیم بگیرید ، فردا آن را کم کنید ،خلاصه فرمود: مراقبه و محاسبه باید همیشه باشد.
حتی در اواخر عمر که نمی توانست درست حرف بزند یکی از رفقا از ایشان خواسته بود توصیه ای بفرمائید باز فرموده بود: مراقبه ،محاسبه!
در لحظات آخر عمر شریف علامه طباطبایى (قدس سره ) یکى از شاگردان خصوصى علامه مى گوید از ایشان پرسیدم چه کنم در نماز به یاد خدا باشم و حضور قلب داشته باشم ؟
براى شنیدن بیانات استاد، گوشم را نزدیک دهانش بردم ، چند بار فرمود: توجه ، مراقبه ، توجه ، مراقبه به یاد خدا باش و خدا را فراموش نکن

تفکر نقش بسزایی در رفتن به سمت گناه و برگشتن از آن را دارد و اگر فکر اولیه را کنترل کنیم و آن را در جهت عقل و کمال وخداوند تغییر دهیم میتوانیم بر وسوسه های شیطانی غلبه کنیم.

اگر تمرین کنیم که همیشه در محضر خدا هستیم و هیچ گاه از زیر نظر او دور نخواهیم بود ،این تمرین می تواند در ما نیروی بسیار قوی ایجاد  کند که بتوانیم بر شیطان پیروز شویم .
 به عنوان نمونه مثالی بزنیم: فرض کنید فردی پشت میزش نشسته و مشغول کار است ، یک وقت خیال می کند در اطاق بسته است و هیچ کس او را نمی بیند، هوس می کند مطالعه ای کند و یا با دوستش تلفنی صحبت کند ، یا بخوابد ، اما اگر بداند که در اتاق او روزنه ای است که اگر کسی نگاه کند او را می بیند در این صورت ، کمی احتیاط می کند که شاید از آن روزنه کسی اورا نگاه کند . انسان در اطاق خودش اگر تنها باشد با لباس های راحت تری استراحت می کند ، اما اگر بداند رفیقش او را    می بیند حواسش را جمع می کند تا کار خلافی از او سر نزند .

با این تصور که کسی ما را از روزنه نگاه کند ، رفتارهای ما نیز متفاوت است ؛
اگر بچه انسان را ببیند یک سری ملاحظات دارد که انسان دقت می کند ، کار ناجوری انجام ندهد ، اگر دوست و رفیق باشد ملاحظات دیگری دارد اما اگر مافوقش او را ببیند دقت بیشتری می کند و هرچه آن مافوق بالاتر باشد ملاحظات بیشتر می شود  . حالا اگر انسان بداند خدای جهان آفرین رفتار او را دقیقا تماشا می کند و باورش بشود کسی که تمام هستی در اختیار اوست

قدرت و عظمت او بی نهایت است او کسی است که خودش می فرماید : از عظمت کلام خدا جا دارد که کوه ها از هم متلاشی شود: « لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرایته خاشعا متصدعا من خشیة الله »۲در مقابل چنان عظمتی اگر انسان باورش بشود که تمامی اعمال و رفتارش زیر نظر است ، با آن وقتی که انسان غافل است ، فکر می کند هیچ کس او را نمی بیند ، یقیناً فرق می کند .
اگر ما به این مطلب توجه کنیم و تمرین کنیم که خودمان را در حضور خدا ببینیم ، بدانیم که اگرما خدا را نمی بینیم ، او ما را می بیند ،خودمان را در مقابل بسیاری از وساوس شیطانی و هجوم های شیاطین واکسینه خواهیم کرد

در مناجات شعبانیه که مورد تاکید همه ائمه(علیه السلام) است آمده: خدایا گناهانی را بر من پوشاندی و حال آنکه من محتاجم تا در آخرت آنها را بپوشانی. تو به هیچ یک از بندگان صالحت نشان ندادی. خدایا در مقابل بینندگان آخرت هم مرا رسوا نکن.

ميدونم اين داستان زياد ربطي به بحث نداره اما دوست داشتم شما هم بخونيد:

مردی با خود زمزمه کرد: خدایا با من حرف بزن! یک سار شروع به خواندن کرد، اما مرد نشنید.
فریاد برآورد: خدایا با من حرف بزن! آذرخش در آسمان غرید، اما مرد گوش نکرد.
مرد به اطراف خود نگاه کرد و گفت: خدایا بگذار تو را ببینم. ستاره‌ای درخشید، اما مرد ندید.
مرد فریاد کشید: یک معجزه به من نشان بده! نوزادی متولد شد، اما مرد توجهی نکرد.
پس مرد در نهایت یأس فریاد زد: خدایا بگذار بدانم که اینجا حضور داری! در همین زمان خداوند مرد را لمس کرد. اما مرد پروانه را با دستش پراند و به راهش ادامه داد.
 
بیدلی در همه احوال خدا با او بود           او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد

دربعضی از فروشگاهها نوشته ای با این عنوان نصب شده است:

((این مکان مجهز به دوربین مداربسته میباشد ))

افرادخطاکاروقتی چشمشان به این نوشته می افتد

مواظبند خطائی ازآنان سرنزند

درحالی که همه ما اعتقاد داریم:

خدا درهمه احوال شاهدوناظر بر اعمال ماست.