شب نوزدهم اوّل شب‌هاى قدر است و شب قدر همان شبى است که در تمام سال شبى به خوبى و فضیلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال مى‌شود و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل مى‌شوند و به خدمت امام زمان(ع) مشرف مى‌شوند و آنچه براى هرکس مقدّر شده است بر امام زمان(ع) عرضه مى‌کنند.
اعمال مخصوص شب نوزدهم چند چیز است؛
اوّل؛ صد مرتبه «اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ»
دوّم؛ صد مرتبه «اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَهَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ»
سوّم؛ بخواند دعاء یا ذَاالَّذى کانَ که متن آن به این شرح است:
یا ذَاالَّذى کانَ قَبْلَ کُلِّشَىْءٍ ثُمَّ خَلَقَ کُلَّشَىْءٍ
اى که بوده اى پیش از هر چیز و آفرید هر چیز را و
ثُمَّ یَبْقى وَیَفْنى کُلُّشَىْءٍ یا ذَا الَّذى لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَى ءٌ
سپس تنها او باقى ماند و هر چه هست فانى شود
وَیا ذَاالَّذى لَیْسَ فِى السَّماواتِ الْعُلى وَلا فِى الاْرَضینَ السُفْلى
اى که نیست مانندش چیزى، اى که معبودى جز او در آسمانهاى بالا و نه در زمینهاى پائین
وَلا فَوقَهُنَّ وَلا تَحْتَهُنَّ وَلا بَیْنَهُنَّ اِلهٌ یُعْبَدُ غَیْرُهُ
و نه فوق آنها و نه زیر آنها و نه در مابین آنها نیست
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لا یَقْوى عَلى اِحْصاَّئِهِ اِلاّ اَنْتَ
خاص تو است ستایش آن ستایشى که توانائى ندارد بر شماره اش کسى جز تو
فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمِّدٍ صَلوهً لا یَقْوى عَلى اِحْصاَّئِها اِلاّ اَنْتَ
درود فرست بر محمد و آل محمد درودى که توانائى نداشته باشد بر شماره اش کسى جز تو
چهارم
بخواند: اَللّهُمَّ اْجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاْمْرِ الْمَحْتُومِ
خدایا قرار ده در آنچه حکم کرده و مقدر فرموده اى از سرنوشت حتمى
وَفیما تَفْرُقُ مِنَ الاْمْرِ الحَکیمِ فى لَیْلَهِ الْقَدْرِ
و در آنچه جدا کنى از فرمان حکیمانه ات در شب قدر و
وَفِى الْقَضاَّءِ الَّذى لا یُرَدُّ وَلا یُبَدَّلُ
در آن قضا و قدرى که برگشت و تغییر و تبدیلى ندارد
اَنْ تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ
که نام مرا در زمره حاجیان خانه محترمت (کعبه ) بنویسى
الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمُ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئاتُهُمْ
آنان که حج‌شان مقبول و سعی‌شان مورد تقدیر و گناهانشان آمرزیده و کردار بدشان بخشوده شده است
وَاجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ اَنْ تُطیلَ عُمْرى وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ فى رِزْقى
و قرار ده در آنچه مقدر فرموده‌اى که عمر مرا طولانى کرده و روزیم را وسیع گردانى
وَتَفْعَلَ بى کَذا وَکَذا
و درباره‌ام چنین و چنان کنى
و به جاى این کلمه حاجت خود را ذکر کند.
